คุณหนูเรือนเล็ก

รังสรรค์ไม่ได้เข้าข้างใคร แค่พูดไปตามความจริง และคงถึงเวลาที่เราต้องพูดความจริงกันสักทีแล้วลากแขนนันทิยามายังมุมปลอดคน สั่งให้หยุดทำร้ายดาญ่าได้แล้ว เราสองคนต้องเลิกสนับสนุนคุณน้า เลิกเป็นเครื่องมือให้เหิมหลอกใช้ทำลายล้างดาญ่าสักที ที่ผ่านมาคุณน้าก็ได้อะไรๆจากอาภิมุขมามากเกินพอแล้ว

“ส่วนที่เหลือก็สมควรจะเหลือให้ทายาทที่ชอบธรรมอย่างคุณดาญ่าบ้าง”

นันทิยาร้องเอะอะนี่เขาคิดจะทิ้งพวกเราอย่างนั้นหรือ รังสรรค์ไม่ได้จะทิ้งแค่อยากทำในสิ่งที่ถูกต้อง เธอหาว่าเขาหลงนังดาญ่าจนลืมบุญคุณข้าวแดงแกงร้อนที่คุณน้าราดหัวพวกเรามา ลืมแล้วหรือว่าเราสองพี่น้องมีทุกวันนี้ได้ก็เพราะคุณน้า จำได้ไหม ก่อนจะเอานิ้วจิ้มๆหัวพี่ชาย พลันภาพในอดีตผุดขึ้นมาในความคิดของรังสรรค์

ตอนนั้นเขายังเป็นแค่พนักงานต๊อกต๋อยในบริษัทเล็กๆ กำลังเดินเคาะตามบ้านเพื่อขายสินค้า แต่ถูกนักเลงมาทวงหนี้ เขาไม่มีเงินให้ก็ถูกชกต่อย โชคดีที่วัชรีนั่งรถหรูเข้ามาขวางไว้ เสนอจะปลดหนี้แทนหลานชาย แถมยังให้งานใหม่เขาทำที่บริษัทเอกธนกิจในตำแหน่งผู้ช่วยผู้จัดการแผนกบัญชีและการเงิน

นอกจากช่วยรังสรรค์แล้ววัชรียังตามไปช่วยนันทิยาให้พ้นจากการเป็นเด็กเสิร์ฟ เอามาใส่ตะกร้าล้างคราบดาวตบบ้านเมตตาให้กลายเป็นคุณหนูไฮโซ และส่งไปชุบตัวถึงเมืองนอกเมืองนา

ooooooo

นันทิยาเจ็บใจแทนคุณน้าที่อุตส่าห์ฉุดรังสรรค์ขึ้นมาจากสลัมน้ำเน่าแต่เขาคิดจะเนรคุณท่านด้วยการไปช่วยศัตรู รังสรรค์ไม่ได้เนรคุณแค่อยากให้คุณน้าเลิกก่อกรรมทำเข็ญกับดาญ่าสักที เธอด่าพี่ชายตัวเองว่าบ้าไปแล้ว คุณน้าช่วยให้เรามีทุกวันนี้ได้ เขาควรจะตอบแทนท่านด้วยการให้ท่านเอาชนะนังดาญ่าให้ได้ถึงจะถูก

“แต่เงินนั่นไม่ใช่ของพวกเรา มันเป็นมรดกของคุณดาญ่า พวกเราไม่มีสิทธิ์”

“โอ๊ย คำก็ดาญ่า สองคำก็ดาญ่า พี่มันบ้าไปแล้ว” นันทิยาหมดความอดทนผลักรังสรรค์ออกห่างแล้วเดินกระแทกส้นเท้าจากไป เขาได้แต่ส่ายหน้าระอาใจที่น้องไม่ยอมรับฟังอะไรทั้งนั้น...