คุณหนูเรือนเล็ก

อุ่นหันมาถามอำไพว่าเห็นไหมว่าคุณรังสรรค์วิ่งไล่ใคร เธอส่ายหน้า อุ่นตาเหลือกทันทีหรือว่าเขาวิ่งไล่ผีคุณดาญ่า สองสาวใช้มองสบตากันสยองขวัญ แล้วรู้สึกเหมือนมีคนยืนอยู่ด้านหลังหันขวับไปมองเจอดาญ่ายืนหันหลังให้ก่อนจะหันมาแต่หัวตัวไม่หันตาม ถามว่าแอบดูอะไรกันอยู่หรือ สองสาวกรีดร้องลั่นวิ่งหนีไม่คิดชีวิต ร่างของดาญ่าค่อยๆเปลี่ยนเป็นร่างคุณหนูมองตามส่ายหน้า

“ขึ้นชื่อว่ามนุษย์ชอบสอดรู้สอดเห็นที่สุด...ในบ้านก็อีกคน ตามดาญ่าอยู่ได้” พูดจบคุณหนูหายวับไปโผล่ในเรือน เห็นรังสรรค์เดินตามหาดาญ่าราวกับคนต้องมนตร์สะกด เด็กน้อยร้องเรียกเขาว่าอยู่ตรงนี้ ด้วยฤทธิ์เดชของเธอทำให้เขาหันมาเห็นรูปปั้นเป็นดาญ่าพุ่งมากอด ประคองใบหน้ารูปปั้นไว้มองตาหวานเชื่อม

“ผมขอทวงรางวัลผู้ชนะของผมนะครับ” พูดจบรังสรรค์จูบปากรูปปั้น คุณหนูทำหน้ายี้ปิดตาทนดูไม่ได้ อึดใจเขาถอนหน้าออกห่างรูปปั้น พร่ำเพ้อว่ารักเธอมาก พร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อเธอ ถ้าใครขัดขวางเขาจะไม่ไว้หน้า คุณหนูเรือนเล็กที่ยืนอยู่ข้างหลังปิดปากหาวทำให้รังสรรค์เห็นรูปปั้นเป็นดาญ่าหาวไปด้วย

“คุณดาญ่าคงง่วงแล้ว ผมกลับล่ะครับ กู๊ดไนต์นะครับ” รังสรรค์จุ๊บหน้าผากรูปปั้นอย่างสุดรัก แล้วผละจากไป คุณหนูมองตามขำกลิ้ง ก่อนจะส่งจุ๊บให้เขาทำให้รูปปั้นที่เป็นตัวแทนดาญ่าทำตาม...

อุ่นวิ่งหนีกลับมาที่ตึกใหญ่ได้รีบโทร.หาวัชรีซึ่งเปิดมือถือเป็นโหมดสปีกเกอร์โฟน รายงานว่าเทวัตไม่ได้อยู่ที่เรือนเล็กแต่เป็นรังสรรค์ต่างหากที่อยู่กับ

ดาญ่าที่นั่น ทั้งวัชรีและนันทิยาต่างตกใจว่าเขาไปทำอะไรที่เรือนผีสิงนั่น

“ไปบ้านผีสิงคุณรังสรรค์ก็ต้องไปหาผีสิคะ ผีคุณดาญ่า”

เหิมตวาดแว้ดผีไม่มีในโลก อุ่นกับอำไพประสาน เสียงเถียงว่ามี เราสองคนเพิ่งถูกผีคุณดาญ่าหลอก

จนเผ่นกลับมาแทบไม่ทัน คอเธอหมุนได้รอบตัวภาพยังติดตาเราสองคนอยู่เลย อำไพปล่อยมือข้างที่จับเอวอุ่นทำให้เธอตกใจสุดขีดร้องว้ายลั่น ปล่อยมือจากหูโทรศัพท์วิ่งหนี อำไพตกใจไปด้วยรีบวิ่งตาม เหิมถึงกับหัวเสีย

“ให้มันได้อย่างนี้สิ วันนี้ฉันต้องเจอแต่เรื่องหนักกบาลมาทั้งวันยังต้องมาเจอเรื่องรังสรรค์กับดาญ่าอีกเหรอนี่ แยกร่างไม่ถูกแล้วเว้ย”