คุณหนูเรือนเล็ก

“ขอโทษผมทำไมครับ คุณดาญ่าเป็นทายาทของบริษัทนี้นะครับ อีกหน่อยก็ต้องเข้ามานั่งเป็นประธานบริหาร จะเข้าทำงานกี่โมงก็ได้ ใครกล้าว่า”

“แต่ตอนนี้ฉันเป็นแค่พนักงานทดลองงานนี่คะ ก็ต้องทำตามกติกา”

“ผมชอบคำนี้จัง กติกาแบบเมื่อคืนนะครับ ชนะแล้วได้รับรางวัล”

หญิงสาวงงเพราะเมื่อคืนตัวเองอยู่กับเทวัต ด้วยความอยากรู้จึงตีเนียนถามว่าเมื่อคืนมีอะไรหรือ จำไม่ได้แล้ว ทำให้เธอได้รู้ว่าเมื่อคืนนี้เขาไปหาเธอที่บ้านได้เล่นเกมแข่งกัน เขาเป็นฝ่ายชนะและได้จูบเธอเป็นรางวัล เธอถึงกับอึ้งไปชั่วขณะ นึกในใจว่าต้องเป็นฝีมือคุณหนูเรือนเล็กแน่ๆ

รังสรรค์เห็นเธอเงียบไปสะกิดถามว่าเย็นนี้จะให้เขาไปอยู่เป็นเพื่อนที่เรือนเล็กอีกไหม แล้วยื่นหน้าเข้าไปจนเกือบจะชนใบหน้าเธอ ดาญ่ายังไม่ทันตอบมีเสียง

มือถือของเขาดังขึ้น เหิมโทร.มาตามให้เขาไปพบที่ห้องทำงาน เธอแอบถอนใจโล่งอกที่รอดพ้นจากถูกรังสรรค์ลวนลามมาได้ รีบเดินออกจากห้อง เนตรสุดา อำนวยและเหล่าพนักงานมองเธอเป็นตาเดียวกัน ดาญ่าไม่สนใจเดินไปที่โต๊ะทำงานตัวเอง แอบขยิบตาให้เนตรสุดา

“ขยิบตาหมายความว่ายังไงยะ” เนตรสุดาพึมพำงงๆ แต่แล้วก็ถึงบางอ้อเมื่อรังสรรค์เดินหน้ายุ่งออกมาจากห้องทำงานแต่ไม่วายแวะส่งตาหวานให้ดาญ่า บอกว่าสักครู่จะกลับมา เธอยิ้มหวานตอบ...

ครู่ต่อมารังสรรค์เปิดประตูห้องทำงานเหิมเข้ามา

ยังไม่ทันจะพูดอะไร เหิมโวยใส่ว่าเมื่อคืนไปขลุกอยู่กับนังดาญ่าที่เรือนเล็กมาหรือ เขาตอบอย่างไม่สะทกสะท้านว่าใช่ ยิ่งทำให้อีกฝ่ายฉุนขาด

“คิดจะตีตัวออกห่างพวกฉันไปทำเป็นรักนังดาญ่าเพื่อรอชุบมือเปิบสมบัติจากมันล่ะสิ อย่านึกว่าฉันรู้ไม่ทัน”

รังสรรค์ยอมรับว่าตอนแรกเคยคิดอย่างนั้น แต่ตอนนี้ความคิดของเขาเปลี่ยนไปแล้ว เขาค้นพบใจตัวเองว่ารักดาญ่าเข้าให้แล้วและอยากจะล้างบาป ตั้งแต่วันนั้นจนกระทั่งวันนี้เขานอนหลับไม่เคยสนิท

“อ๋อเหรอ ฝันถึงผีไอ้ภิมุขล่ะสิท่า” เหิมหัวเราะอย่างถือไพ่เหนือกว่าเพราะกุมความลับที่รังสรรค์ฆ่าภิมุขเอาไว้ ทำเอาเขาถึงกับหน้าซีด

ooooooo

เนตรสุดาสบช่องตอนที่รังสรรค์ไม่อยู่ในห้อง ทำเป็นเอาแฟ้มงานมาวางกระแทกบนโต๊ะดาญ่า

สั่งให้เอาไปไว้บนโต๊ะเจ้านาย เธอคว้าแฟ้มลุกจากโต๊ะเดินไปที่ห้องทำงานรังสรรค์ตามแผนการที่วางไว้ เมื่อเข้ามาในห้องเรียบร้อย เธอรีบตรงไปที่โต๊ะทำงานค้นหาหลักฐานตามแฟ้มต่างๆ ในที่สุดเจอใบเสร็จสั่งซื้อยาปึกใหญ่ รีบเปิดดู

“เจอแล้ว เยอะแยะไปหมดเลย”...