คุณหนูเรือนเล็ก

ครั้นฤกษ์ถอดหมวกที่สวมออก เขาตกใจแทบช็อกจำได้ทันทีว่าเป็นใคร ถอยกรูดไม่เป็นขบวน อารามรีบร้อนสะดุดขาตัวเองหงายหลัง ฤกษ์เข้าไปนั่งยองๆใกล้ๆ

“กูดีใจที่มึงยังมีชีวิตอยู่ ไม่ชิงตายไปเสียก่อนที่นรกจะยอมเปิดประตูให้กูออกจากคุกมาเจอหน้ามึงวันนี้”

จักรินลุกพรวดวิ่งหนี ฤกษ์ไม่ยอมปล่อยให้ลอยนวลตะครุบขาไว้ สั่งให้บอกมาว่าเอาลูกของตนไปไว้ไหน เขาอ้างไม่รู้ไม่เห็นแล้วถีบยอดอกฤกษ์หงายเงิบ ลุกขึ้นวิ่งหนี ฤกษ์ไล่ตามไม่ลดละกระโจนรวบตัวเขาได้ทันก่อนจะหนีเข้าตัวตึก สองคนต่อสู้กันอุตลุด ฤกษ์ยังคาดคั้นให้เขาบอกว่าทำอะไรกับลูกชายของตน จักรินยืนกระต่ายขาเดียวว่าไม่รู้ไม่เห็นไม่ได้ทำอะไรเด็กทั้งนั้น ฤกษ์โกรธจัดขย้ำคอเขาไว้

“มึงบอกมาเดี๋ยวนี้ มึงฆ่าลูกกูเหรอ หรือเอาลูกกูไปทิ้งไว้ไหน บอกมาสิ ลูกกูอยู่ที่ไหน มึงทำอะไรลูกกู...

กูอยากเจอลูกไม่ว่าลูกจะอยู่ในสภาพไหน เหลือแต่กระดูกหรือเส้นผม กูก็อยากจะเห็นลูกสักครั้ง” ฤกษ์เค้นคอจักรินหนักมือขึ้น เขาส่ายหน้าไม่ยอมบอกท่าเดียว โดยที่มือพยายามกวาดหาตัวช่วยกระทั่งมือไปโดนขวด

เครื่องดื่มชูกำลังเอาฟาดหัวฤกษ์เต็มแรงหัวแตกเลือดไหล เขาอาศัยจังหวะที่ฤกษ์มึนงงผลักกระเด็นแล้ววิ่งหนี

กว่าฤกษ์จะตั้งสติได้อีกครั้ง ไอ้ชั่วนั่นวิ่งหนีเข้า

ตัวตึกโรงแรมไปแล้ว เขาได้แต่กำมือแน่นด้วยความแค้น...

ครู่ต่อมาจักรินเปิดประตูห้องพักเข้ามาอย่าง

ขวัญเสีย รีบล็อกประตูแล้วเดินไปทิ้งตัวนั่งที่โซฟา จับคอตัวเองที่เจ็บไปหมดเพราะถูกฤกษ์บีบ หันไปคว้าเหล้าที่วางอยู่ขึ้นมากระดก อดนึกถึงวันที่ทำให้น้องสาวตายไปต่อหน้าไม่ได้ แทนที่จะโทษตัวเองเขากลับโยนความผิดไปให้ฤกษ์

“ถ้ามึงไม่มายุ่งกับหนูเล็ก เรื่องนี้คงไม่เกิดขึ้น มึงอย่าหวังเลยว่าจะได้เจอหน้าลูกมึงอีก จนตายกูก็

ไม่ให้มึงกับลูกได้เจอหน้ากัน” จักรินกำมืออย่างเคืองแค้น อยู่ๆรู้สึกปวดแปลบที่ท้องจนตัวงอ ต้องคว้าเหล้ามาดื่มเพื่อระงับความเจ็บปวด

ooooooo

เทวัตไม่อยากให้ดาญ่าพูดถึงเรื่องจะกลับไปเป็นเหมือนเดิม จึงเบนความสนใจด้วยการพูดเรื่องที่อารยะบอกว่าเธอเจอหลักฐานที่พ่อของเขายักยอกเงินของบริษัทไปตั้งบริษัทใหม่ของท่านเอง เธอ

ยอมรับว่าได้หลักฐานมาแล้ว แต่จะไม่หยุดแค่นี้ ต้องหาหลักฐานมาเพิ่มอีก เขาเองก็เจอหลักฐานเหมือนกันแค่เห็นแต่ไม่ได้เก็บมา

“ผมเห็นพินัยกรรมของพ่อคุณที่ทำไว้อยู่ในห้องทำงานของพ่อผมถึงสองฉบับ”