อินทรีแดง

ส่งวาสนาเสร็จ โรมตั้งใจจะกลับบ้าน แต่ภูตเบอร์ 2 โทร.เข้ามือถือของสิงห์ที่เขาเก็บไว้ในคอนโซลหน้ารถเสียก่อน ภูตเบอร์ 2 ต้องการให้เขาไปคุมพวกสมุนที่บริษัททีวายเอ็มแทนตนเองหน่อย เนื่องจากมีธุระด่วน

“ได้ครับ ท่านภูต 2 จะไปไหนเหรอครับ”

“ผมมารอพบนายใหญ่ที่เพนต์เฮาส์”

“เพนต์เฮาส์ที่ไหนเหรอครับ”

“ท่านภูต 3 ไม่รู้จักหรอก ท่านไปเฝ้าทีวายเอ็มแทนผมทีนะครับ” ภูตเบอร์ 2 พูดจบก็วางสาย โรมรีบเบนรถจอดข้างทาง แล้วโทร.หาจิ๊บ

“จิ๊บ ในไฟล์ที่ฉันแฮ็กข้อมูลของไป่หลงมา เธอหาให้หน่อยสิว่ามีเซฟเฮาส์ที่ไหนที่เป็นเพนต์เฮาส์ไหม”...

ด้านภูตเบอร์ 1 หรือครีมที่นั่งเฝ้าดูการเคลื่อนไหวของอินทรีแดงอยู่กับบังโลและพิโรธเริ่มหงุดหงิดที่เขาจอดริมถนนอยู่นานสองนานไม่กลับบ้านสักที ครู่เดียวรถของเขาก็เลี้ยวกลับ ทิศทางของรถทำให้ครีมหน้าเครียด สั่งบังโลเตรียมตัว มันกำลังตรงมาทางเรา เป็นอย่างที่เธอว่าจุดแทร็กเกอร์ตรงเข้าหาจุดเขียวๆที่เป็นพิกัดของรังไป่หลง พิโรธจัดแจงจะไปเตรียมอาวุธแต่เธอร้องห้ามไว้

“มันไม่ได้ชะลอความเร็วเลย มันเลยเราไปแล้ว ไปที่...มันกำลังไปหาภูต 2” ครีมพูดจบหยิบมือถือขึ้นมา...

โรมในคราบอินทรีแดงปรากฏตัวหน้าตึกคอนโดฯแห่งหนึ่ง เพนต์เฮาส์เป้าหมายตั้งอยู่ชั้นบนสุดของตัวอาคาร เมื่อไปถึงชั้นบนสุด เขาปีนออกจากบันไดหนีไฟมานอกตัวอาคาร งัดหน้าต่างบานหนึ่งเข้าสู่เพนต์เฮาส์ เจอสมุนไป่หลงคนหนึ่งพอดี เขาจัดการได้อย่างรวดเร็วและเงียบกริบ จากนั้นค่อยๆเคลื่อนตัวเข้าไป กระทั่งได้ยินเสียงภูตเบอร์ 2 คุยกับหัวหน้าใหญ่ดังมาจากห้องหนึ่ง ถึงสถานที่ซุกซ่อนระเบิด

อินทรีแดงกระชับปืนในมือย่องเงียบเข้าไปในห้องนั้น เอะใจทำไมพวกมันถึงยืนนิ่งผิดปกติ กว่าจะรู้ว่าเป็นกับดักก็สายเกินไป ประตูห้องปิดบังไฟสว่างพรึ่บเผยให้เห็นว่าตัวเองอยู่ท่ามกลางวงล้อมของสมุนไป่หลง

“ยินดีต้อนรับอินทรีแดง มีคนบอกว่าแกจะมาที่นี่ตอนแรกฉันยังไม่เชื่อ ฉันวางกับดักไอ้สิงห์แต่แกดันโผล่มาแทน ฮึๆๆ ได้ปลาตัวใหญ่กว่าคิดไว้เยอะเลย” ภูตเบอร์ 2 หัวเราะชอบใจ

“ฉันฆ่าไอ้สิงห์แล้วเอามือถือมันมา”

ภูตเบอร์ 2 สั่งให้อินทรีแดงวางปืนแล้วเตะมาทางที่ตัวเองอยู่ พอเขาทำตามมันกลับเตะปืนไปทางอื่น “ฉันว่าแกนั่นแหละคือไอ้สิงห์ ถอดหน้ากากออกมาสิเราจะได้รู้ว่าแกเป็นใคร”

อินทรีแดงท้าทายให้มาถอดเอง ถูกท้าทายขนาดนี้ภูตเบอร์ 2 ยินดีจัดให้ หยิบธนูกับลูกธนูออกมาระดมยิง อินทรีแดงหลบได้อย่างหวุดหวิด เห็นลูกธนูที่ตกพื้นเคลือบบางอย่างไว้ ภูตเบอร์ 2 เฉลยว่ามันอาบยาพิษ ความจริงตนเตรียมไว้ให้ไอ้สิงห์หากรู้ว่าจะมายิงอินทรีแดงตนคงจะจัดลูกธนูทองคำให้

“ช่วยไม่ได้ กินของถูกไปก่อนแล้วกัน” ภูตเบอร์ 2 ยิงใส่อินทรีแดงอีกคราวนี้ยิงเร็วและไม่ได้ยิงทีละดอก แต่ยิงสามดอกพร้อมกัน อินทรีแดงไม่สามารถปัดป้องได้ถูกลูกธนูดอกหนึ่งปักหัวไหล่ มันยิงอีกชุดคราวนี้โดนทีเดียวสามดอก อินทรีแดงกระชากลูกธนูออก พิษเริ่มออกฤทธิ์ทำให้เชื่องช้าลง ตาเริ่มพร่า พยายามสะบัดหน้าไล่ความมึนงงแต่ไม่สำเร็จ ภูตเบอร์ 2 จะให้โอกาสเขาครั้งสุดท้าย ให้มาเป็นพวกไป่หลงและถอดหน้ากากออก

“บอกแล้วไงให้มาถอดเอง ไม่กล้าเหรอไง”

ooooooo