สุภาพบุรุษชาวดิน
ตอนที่ 15
“ตอนนี้หมอกำลังช่วยผ่าตัดให้อยู่ครับ พี่วศินถูกยิงที่หัวไหล่อาการไม่หนักมาก แต่คุณหนูดี...หมอ
บอกว่าอาการสาหัส”
ขณะทุกคนกำลังตกใจนั้น วศินที่หน้าตาซีดเซียวทำแผลเรียบร้อยแล้ววิ่งหนีพยาบาลมา พยาบาลวิ่งตามมาบอกว่าคนไข้ยังไปไหนไม่ได้ วศินบอกว่าตนจะมารอหนูดี วินพัตราบอกพยาบาลว่าเดี๋ยวเราจะดูแลต่อให้เอง พยาบาลกำชับก่อนเดินไปว่า ถ้าคนไข้มีอาการผิดปกติต้องรีบแจ้ง
“ทำไมหนูดียังไม่ออกมาอีกอินทัช” วศินกระวนกระวายใจ
อังกาบบอกให้ใจเย็นๆ หมอกำลังช่วยหนูดีอยู่
“พี่อ้นตายไปคนนึงแล้ว อย่าเป็นอะไรไปอีกคนเลยนะหนูดี”
อ้อน้ำตาไหล ทุกคนเงียบ...ลุ้นจนกลางดึกภัสสรกับวัฒน์ขึ้นเครื่องมาถึงก็รีบมาโรงพยาบาล ถามว่าหนูดีเป็นยังไงบ้าง อังกาบบอกว่า
“ผ่าตัดมาหลายชั่วโมงแล้ว หมอยังไม่ออกมาเลย”
ทันใดนั้นประตูห้องผ่าตัดเปิด หมอกับพยาบาลเดินออกมา วศินปราดเข้าไปถาม
“คุณหนูดีเป็นยังไงบ้างครับคุณหมอ”
ภัสสรก็ถามว่าลูกสาวตนเป็นยังไง?
“ตอนนี้คนไข้พ้นขีดอันตรายแล้ว” ทุกคนฟังแล้วถอนใจโล่งอก “แต่ต้องอยู่ในห้องไอซียูเพื่อดูอาการอย่างใกล้ชิดก่อน แล้วถึงจะส่งตัวเข้าห้องพักผู้ป่วยธรรมดาได้นะครับ”
“ขอบคุณนะครับคุณหมอ” วศินเอ่ย แล้วหันมองทุกคนยิ้มให้กันอย่างโล่งใจ...ดีใจ
ฝ่ายสุดาวรรณถูกตำรวจควบคุมตัวไปโรงพักทั้งที่ยังช็อกอยู่ พอนักข่าวเห็นก็กรูกันเข้าไปถามว่า
“คุณสุดาวรรณฆ่าคุณสรวิชญ์สามีตัวเองจริงๆรึเปล่าคะ”
สุดาวรรณไม่ตอบ อ้อพยายามกันนักข่าวบอกว่าให้คุณแม่คุยกับตำรวจก่อนดีกว่า แต่นักข่าวก็ยังตามตื๊อถามว่า
“แล้วคุณอ้นลูกชายของคุณล่ะครับ คุณตั้งใจฆ่าลูกด้วยหรือเปล่า”
สุดาวรรณชะงักกึก กระชากคอเสื้อนักข่าวที่ถาม ตะคอกหน้าถมึงทึงว่า
“ตาอ้นยังไม่ตาย ใครบอกว่าลูกฉันตาย...ลูกฉันยังไม่ตาย!”
อ้อเรียกคุณแม่...แล้วพยายามเข้าห้าม สุดาวรรณยังคงตะเบ็งเสียงว่าลูกฉันยังไม่ตาย!
อ้อไหว้นักข่าวขอร้องว่าอย่าเพิ่งถามอะไรคุณแม่ตอนนี้เลย คุณแม่กำลังเสียใจมาก นักข่าวหยุด ตำรวจจึงคุมตัวสุดาวรรณขึ้นโรงพัก
“เราคงต้องให้คุณสุดาวรรณอยู่ที่นี่ก่อนจะเอาตัวไปฝากขัง” ตำรวจบอกอ้อ
สุดาวรรณทรุดนั่งอย่างหมดอาลัย อ้อเข้าไปเกาะลูกกรงน้ำตาไหลพราก สุดาวรรณเห็นน้ำตาลูกก็สงสาร บอกอ้อว่าอยู่ที่นี่นานมันไม่ดี
“อ้อจะไปจัดการเรื่องงานศพพี่อ้นก่อน นะคะแม่”
สุดาวรรณพยักหน้าน้ำตาไหล ฝากอ้อทำเพื่อพี่อ้นเป็นครั้งสุดท้ายให้ดีที่สุด
“ค่ะ...แล้วอ้อจะมาเยี่ยมคุณแม่ทุกวัน คุณแม่อยากได้อะไรบอกอ้อได้เลยนะคะ”
พออ้อเดินออกไป สุดาวรรณคิดถึงภาพอ้นแล้วฟุบกับพื้นร้องไห้โฮ...
ooooooo
หนูดีไม่รู้สึกตัวหลายวันแล้ว เมื่อวศินดีขึ้นเขาออกจากโรงพยาบาลแล้วแต่ยังมาเฝ้าหนูดีทุกวัน
วันนี้ขณะวศินฟุบหลับอยู่ข้างเตียงนั้น หนูดีค่อยๆรู้สึกตัว ขยับเบาๆแต่วศินรู้สึกเงยหน้าขึ้นเห็นหนูดีลืมตาแล้ว เขาดีใจมาก หนูดีมองไปรอบๆ เขาบอกว่า
“เราอยู่ที่โรงพยาบาลครับ คุณหนูดีถูกยิงอาการหนักแต่หมอผ่าตัดให้แล้ว คุณหนูดีหลับไปหลายวัน”
“เหรอคะ...แล้วพี่วศินล่ะคะ เป็นอะไรรึเปล่า”
วศินส่ายหน้าบอกว่าตนไม่เป็นไร
“แล้วคนอื่นๆล่ะคะ เป็นยังไงกันบ้าง”
“คุณสุถูกตำรวจจับ ตอนนี้กำลังดำเนินคดีตามกฎหมายอยู่” หนูดีถามว่าแล้วพี่อ้นล่ะ? “คุณอ้น เสียแล้วครับ”
หนูดีอึ้งเงียบ พูดอะไรไม่ออก
วันนี้...หมอให้หนูดีออกจากโรงพยาบาลแล้ว วศินประคองหนูดีพาเข้าบ้านอังกาบ อองตองถลาเข้าหาด้วยความดีใจจนอังกาบต้องบอกว่าน้าหนูดียังไม่หายดี เดี๋ยวโดนแผลน้าหนูดี
อองตองกอดหนูดีเบาๆ บอกหนูดีว่าคิดถึง หนูดีกอดอองตองบอกว่าน้าหนูดีก็คิดถึงอองตองเหมือนกัน
ภัสสรขอบคุณอังกาบที่ให้หนูดีมาพักฟื้นที่นี่ หนูดีเกรงใจบอกว่าตนกลับบ้านดีกว่าไม่อยากรบกวนทุกคน วศินติงว่าเดินทางไกลๆแผลจะระบมได้ อังกาบจึงให้วศินพาหนูดีไปพักที่ห้องก่อน
วศินประคองหนูดีเข้าห้องพัก บอกว่า
“คุณแม่ว่าคุณหนูดีจะต้องพักฟื้นอีกนานเลยจัดห้องที่เหมาะกับคนป่วยให้น่ะครับ”
“ไม่น่าลำบากเลยนะคะ เพราะหนูดีตั้งใจว่าจะอยู่ที่นี่อาทิตย์เดียว”
วศินถามว่าทำไมล่ะ อยู่นานๆก็ได้ ตนอยากให้คุณหนูดีหายดีก่อนค่อยกลับ หรือจะอยู่ตลอดไปเลยก็ยิ่งดี หนูดีบอกว่าไม่ดีเพราะตนเป็นคนที่มีคู่หมั้นแล้ว วศินติงว่าตอนนี้คุณอ้นไม่อยู่แล้ว
“ยังไงหนูดีก็ยังได้ชื่อว่าเป็นคู่หมั้นของพี่อ้นอยู่ดีค่ะ”
วศินจะบอกเรื่องที่อ้นบอกก่อนตายแต่หนูดีพูดต่อเสียก่อนว่า
“คู่หมั้นเพิ่งตายก็เริ่มใหม่กับผู้ชายอื่นแล้ว อย่าให้หนูดีเป็นผู้หญิงที่ดูแย่ในสายตาคนอื่นเลย”
วศินอึ้ง ได้แต่เอ่ย...ครับ หนูดีขอพักก่อน วศินจึงออกไป
เมื่อออกมาเจออินทัช อินทัชถามอย่างขัดใจว่า
“ทำไมพี่ไม่บอกคุณหนูดีไปล่ะว่าคุณอ้นพูดอะไรก่อนตาย?”
“ที่คุณหนูดีพูดก็ถูก ฉันไม่อยากให้คนอื่นมองคุณหนูดีว่าเป็นผู้หญิงไม่ดีที่คู่หมั้นเพิ่งตายก็หันไปคบคนอื่นแล้ว ที่สำคัญคนคนนั้นคือน้องชายของคู่หมั้นซะอีก”
“โธ่...แล้วเมื่อไหร่พี่กับคุณหนูดีจะมีความสุขกันสักที มัวแต่ห่วงความคิดคนอื่นแบบนี้”
