สุภาพบุรุษชาวดิน
ตอนที่ 15
“ไม่จริง ป้าสุกำลังเข้าใจผิดนะคะ”
“ไม่ผิดหรอก ไอ้วศินมันพยายามแย่งทุกอย่างของตาอ้นกับยัยอ้อ ฉันถึงต้องทำแบบนี้ ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ฉันจะทำเพื่อลูกฉันเป็นครั้งสุดท้าย”
หนูดีตกใจถามว่าป้าสุจะทำอะไร สุดาวรรณบอกว่าถ้าไม่มีไอ้วศิน ทุกอย่างก็เป็นของตาอ้นกับ
ยัยอ้อ หนูดีพยายามเกลี้ยกล่อมว่าป้าสุอย่าทำแบบนี้เลย แค่นี้ก็โทษหนักแล้ว ถ้าทำแบบนั้นอีกป้าสุอาจจะไม่รอด
“ทำไมจะไม่รอด คนอย่างฉันยังไงก็ไม่ตายในคุกหรอก เธอไม่ต้องห่วง เป็นห่วงไอ้วศินของเธอเถอะ” พูดจบก็สั่ง “จับตัวมันไว้!!”
ลูกน้องทองเติมเข้ามาจับทั้งหนูดีและเรือนแก้ว ทั้งสองดิ้นรนสุดฤทธิ์ เรือนแก้วตะโกนอย่างโกรธแค้น
“ไอ้ทองเติม แกจะจับฉันด้วยทำไม ไอ้บ้า ปล่อยฉันนะ”
“ไม่จับแก แกก็ไปบอกไอ้พ่อเลี้ยงน่ะสิ...เอาตัวมันไปขังไว้!!”
“เดี๋ยว!”
สุดาวรรณร้องขึ้น แล้วเดินเข้าไปมองหน้าหนูดีล้วงเอามือถือไป ทองเติมก็ไปเอามือถือของเรือนแก้วไป หนูดีพยายามบอกว่าป้าสุอย่าทำแบบนี้เลย อ้อเป็นห่วงป้ามากนะ แต่สุดาวรรณไม่สนใจสั่งให้เอาตัวไปเลย แม้ว่าทั้งหนูดีและเรือนแก้วจะดิ้นรนโวยวายอย่างไรก็ไม่ได้ผล
ทั้งสองถูกจับมัดไว้ที่มุมหนึ่งของโรงเก็บไม้เถื่อน เรือนแก้วยังโวยวายไม่หยุด หนูดีบอกว่าโวยวายไปก็ไม่มีประโยชน์ คิดหาทางรอดดีกว่า แล้วมองหาทางหนีทีไล่อย่างมีสติ
เรือนแก้วรู้สึกผิด ขอโทษหนูดี ตนไม่คิดว่าเป้าหมายของมันคือพ่อเลี้ยง หนูดีบอกว่าช่างเถอะ พวกมันตั้งใจจับตนมาเพื่อล่อพี่วศินอยู่แล้ว ถ้าไม่ใช่เธอมันก็ทำวิธีอื่นอยู่ดี ย้ำกับเรือนแก้วว่า
“ตอนนี้ที่ทำได้คือภาวนาขออย่าให้พี่วศินหลงกลพวกมัน”
อ้อเห็นหนูดีหายไปนานผิดปกติจึงบอกวศิน และพอออกมาตามหา ไปเจออินปันจึงรู้ว่าหนูดีออกไปกับเรือนแก้ว ทั้งสองมองหน้ากันอย่างสงสัยว่าหนูดีจะไปกับเรือนแก้วทำไม
ทันใดนั้นมือถือของวศินดังขึ้น เห็นเป็นสายจากหนูดี เขารีบรับสายถาม
“คุณหนูดีอยู่ไหนครับ”
ooooooo
สุดาวรรณใช้มือถือของหนูดีโทร.หาวศิน พอเขารับสายน้ำเสียงตื่นเต้นก็พูดเย้ยว่าดูท่าจะเป็นห่วงคู่หมั้นลูกชายตนออกนอกหน้าเกินเหตุนะ อ้ออยู่ใกล้ๆได้ยินเสียงแม่ก็แปลกใจ
วศินถามว่าหนูดีอยู่กับคุณสุหรือ? สุดาวรรณบอกว่าใช่ ตนหลอกหนูดีมาก็แค่อยากให้เขามาหาตนแบบส่วนตัว วศินถามว่าแล้วถ้าตนไม่ไปล่ะ?
“ถ้าแกไม่มาฉันก็ไม่รับรองความปลอดภัยของหนูดีเหมือนกัน”
วศินตกใจเตือนสติว่าหนูดีเป็นคู่หมั้นของคุณอ้น
“แล้วไง? เพื่อสิ่งที่ฉันต้องการ ฉันทำได้หมดทุกอย่างแหละ แกก็น่าจะรู้ดี”
แต่พอวศินถามว่าจะให้ตนไปหาที่ไหน ก็บอกว่าแล้วจะติดต่อไป ขู่ก่อนวางสายว่า
“แต่จำไว้ ถ้าแกแจ้งตำรวจ ฉันฆ่ายัยหนูดีแน่” พอวางสายก็ยิ้มเหี้ยม “ไอ้วศิน วันตายของแกมาถึงแล้ว”
เมื่อทุกคนที่เกี่ยวข้องรู้เรื่องนี้ต่างตกใจ อ้อถามว่าแม่จับตัวหนูดีไปทำไม วศินบอกว่าเป้าหมายอยู่ที่ตนมากกว่า คุณสุจับหนูดีล่อตนไปหาเพื่อฆ่าเพราะแค้นตนมาก และสงสัยว่าเรื่องนี้อาจจะเกี่ยวกับอุบัติเหตุของแตนก็ได้
ขณะทุกคนกำลังเครียดนั่นเอง อินทัชก็เข้ามาบอกว่าผู้กองที่ทำคดีของสรวิชญ์ส่งข่าวให้ตำรวจท้องที่มาช่วยเราแล้ว ตอนนี้ผู้กองกำลังเดินทางมาที่เชียงราย ถ้าทางคุณสุติดต่อมาเมื่อไหร่ให้เราแจ้งพิกัดแล้วผู้กองจะรีบส่งกำลังตามไปสมทบ
อ้อร้องไห้ ถามว่าทำไมคุณแม่ต้องทำแบบนี้ ตนต้องทำยังไงจึงจะหยุดคุณแม่ได้ วศินเชื่อว่าต้องมีคนที่มีผลประโยชน์และความแค้นร่วมกันกับคุณสุช่วยอยู่ เพราะลำพังคุณสุคนเดียวคงทำอะไรไม่ได้
“พี่วศินหมายถึงนายทองเติมเหรอ?”
“ใช่!!” วศินตอบมั่นใจมาก
หลังจากสุดาวรรณทั้งหลอกทั้งขู่วศินให้มาหาตนจนเขาตอบรับแล้ว ทองเติมบอกว่าตนเคลียร์ที่ฝังศพวศินให้เรียบร้อยแล้ว สุดาวรรณบอกว่างั้นจะลงมือพรุ่งนี้เลยเพราะตนไม่อยากให้อ้นรู้เรื่องนี้ ถ้าช้าไปอ้นอาจจะสงสัย...ว่าแล้วก็หยิบโทรศัพท์โทร.นัดวศินให้ไปพบกันที่ปั๊มน้ำมันนอกเมือง
อินทัชขอไปด้วย วศินบอกไม่ได้เดี๋ยวหนูดีจะไม่ปลอดภัย อินทัชเป็นห่วง วศินจึงให้ตามไปห่างๆ แต่อย่าให้โดนจับได้ อังกาบเตือนให้ระวังตัวด้วย วศินบอกว่า
“แม่ไม่ต้องห่วงครับ”
“พี่วศิน...” อ้อตัดสินใจขอร้อง “อ้อรู้ว่าเวลานี้ไม่ควรพูดแบบนี้ แต่ยังไงแม่ก็คือแม่ของอ้อ พี่วศินอย่าทำรุนแรงกับคุณแม่ของอ้อเลยนะคะ”
“น้องอ้อไม่ต้องห่วงหรอกครับ พี่แค่ต้องการช่วยคุณหนูดีเท่านั้น ไม่คิดทำร้ายคุณสุเลย”
“เราจะอยู่ทางนี้คอยประสานงานกับทางตำรวจนะคะ”
วินพัตราบอก วศินพยักหน้าแล้วชวนอินทัชไป
ooooooo
อินทัชจอดรถซุ่มอยู่ก่อนถึงจุดนัด ครู่หนึ่งมีรถของลูกน้องทองเติมแล่นเข้ามาเทียบรถของวศิน
พอวศินขึ้นรถมันไป อินทัชรีบออกรถตามแต่ถูกรถอีกคันหนึ่งแล่นมาขวางจนอินทัชเบรกแทบไม่ทัน คนที่อยู่ในรถคันนั้นเปิดกระจกลงชูนิ้วเย้ยแล้วขับออกไป
“โธ่เว้ย!!!” อินทัชสบถเจ็บใจแล้วรีบโทร.หาตำรวจ “ผู้กองครับ พวกมันรู้ว่าผมสะกดรอยตามเลยขวางไว้ ตอนนี้มันพาพี่วศินไปแล้วครับ”
