สองนรี

สองเห็นแม่มีสีหน้าเป็นกังวล ถามว่ายังเป็นห่วงเสี่ยถาวรใช่ไหม ท่านยอมรับว่าใช่ ยิ่งรู้ว่าเขาไม่สบายก็ยิ่งเป็นห่วงเพราะเขาดื้อไม่ค่อยยอมกินยา ถึงเขาจะไม่ดีแต่เขาก็เคยหยิบยื่นชีวิตใหม่ให้ท่านกับหนึ่ง ท่านไม่ได้คิดจะกลับไปอยู่กับเขาแค่อยากไปบอกลาจะได้ไม่มีอะไรติดค้างกันอีก

“สองเข้าใจค่ะ คนเคยใช้ชีวิตร่วมกันมา สองไปเป็นเพื่อนคุณแม่ค่ะ” สองพูดไม่ทันขาดคำคุณน้อยเข้ามารายงานว่าทีมช่างที่ไปติดตั้งงานทำชิ้นงานเสียเจ้าของโรงแรมไม่พอใจมากเรียกหาพี่สอง ปรียาเข้าใจดีว่าลูกมีงานในความรับผิดชอบจึงบอกให้ไปทำงานได้เลย ท่านจะรอลูกกลับมาก่อนแล้วค่อยไปเยี่ยมเสี่ยถาวร พจีรอจนสองไปพ้นแล้วทำทีถือโทรศัพท์เข้ามาบอกปรียาว่าพยาบาลที่เฝ้าเสี่ยถาวรเพิ่งโทร.มาบอกว่าเขาทรุดหนัก

“ฉันไม่ได้แช่งนะ ฉันว่าเสี่ยอยู่ได้ไม่นาน เธอรีบไปดูใจเถอะ”

ปรียาชั่งใจจะรอไปพร้อมลูกหรือจะไปกับพจีตอนนี้เลย สุดท้ายเธอตัดสินใจไปกับพจี อารามรีบร้อนกลัวไปไม่ทันดูใจเสี่ยถาวรลืมหยิบมือถือไปด้วย

ooooooo

หนึ่งกำลังจะออกจากที่พัก เสี่ยถาวรไลน์มาบอกว่ารอเธอที่บ้าน เธอเมินไม่คิดจะไปหา แต่แล้วมีไลน์ส่งตามมาอีกว่าถ้าไม่มาจะต้องเสียใจทั้งชีวิตที่ไม่ได้อยู่พร้อมหน้าครอบครัว

“พร้อมหน้าครอบครัว ป๊าหมายความว่าอย่างไร” หนึ่งคิดไปคิดมานึกถึงแม่ขึ้นมาได้รีบโทร.หาแต่ไม่มีใครรับสาย จึงส่งข้อความไปแทนว่าท่านอยู่ไหน รอดูไม่เห็นแม่อ่านก็ยิ่งเป็นกังวลคว้ากระเป๋าถือออกจากห้องนอนเจอศานต์เดินสวนเข้ามา รีบบอกว่ามีเรื่องด่วนต้องไปทำ

“คุณรอผมแป๊บหนึ่งนะ ผมจะรีบอาบน้ำแล้วไปด้วยกัน”

“คุณอาบน้ำเสร็จแล้วตามไปนะ หนึ่งจะโทร.บอกว่าเจอกันที่ไหน” หนึ่งว่าแล้วรีบออกไป ศานต์สงสัยทำไมเธอต้องรีบขนาดนั้น คว้ามือถือขึ้นมาโทร.หาอาตม์นัดให้ออกมาเจอกัน...

ไม่นานนักปรียาเดินนำพจีเข้ามาในบ้าน เสี่ยถาวร เห็นสภาพรกรุงรัง ข้าวของกระจัดกระจาย เกลื่อนพื้นถามถึงพยาบาลที่ดูแลเขาว่าอยู่ไหนทำไมไม่เก็บกวาดทำความสะอาดที่นี่บ้าง

“เมื่อกี้ไลน์มาบอกว่าออกไปซื้ออาหาร ขึ้นไปหาเสี่ยเถอะนอนซมอยู่ในห้อง”

ปรียาไม่อยากอยู่กับเสี่ยตามลำพังจึงชวนพจีขึ้นไปเป็นเพื่อน เพื่อนตัวดีแสร้งว่ามีสายเข้ามือถือ รับสายแล้วทำท่าตกอกตกใจ บอกว่าจะรีบไป วางสายแล้วโกหกปรียาว่าแม่ของตนลื่นล้มในห้องน้ำ ต้องไปดูท่านก่อน มีอะไรให้โทร.หาตนแล้วรีบร้อนออกไปไม่สนใจเสียงเรียกให้กลับมาก่อนของปรียา

พจียิ้มพอใจที่แผนการให้ทั้งคู่กลับมาคืนดีกันขั้นแรกสำเร็จด้วยดี

“อย่าโกรธฉันเลย ฉันอยากให้ผัวเมียกลับมา คืนดีกัน ฉันหวังดีจริงๆนะ” พจีเร่งฝีเท้าไปให้พ้นจากที่นี่...

ในเวลาต่อมา ศานต์มาพบกับอาตม์ที่รอท่าอยู่กับวิชัย สารวัตรหนุ่มดีใจที่ศานต์โทร.มานัด อยากเจอเขาเหมือนกัน มีเรื่องสำคัญเกี่ยวกับหนึ่งจะเล่าให้ฟัง

“เรื่องนั้นเอาไว้ก่อน ผมอยากไปบ้านคุณหนึ่ง พี่พาผมไปได้ไหม”

อาตม์นิ่วหน้าแปลกใจที่ศานต์อยากไปบ้านหนึ่งทั้งที่ร้อยวันพันปีไม่เคยทำ จังหวะนั้นมีเสียงมือถือของอาตม์ดังขึ้น สองโทร.มาหาด้วยน้ำเสียงไม่สู้ดีนักว่าน้องที่แกลเลอรีโทร.มาบอกว่าแม่ของเธอออกไปหาเสี่ยถาวร เธอไม่สบายใจเพราะแม่เคยเล่าให้ฟังว่าพี่หนึ่งขอร้องท่านไม่ให้ไปพบกับเสี่ยอีก คุณน้อยเข้ามาเร่งสองว่าลูกค้ามาถึงแล้ว อาตม์ได้ยินเสียงคุณน้อยลอดเข้ามาในสายรับรู้ว่าเธอติดงานกับลูกค้า

“คุณสองไม่ต้องห่วงครับ ผมจะรีบไปหาคุณปรียาตอนนี้เลย”