สองนรี
ตอนที่ 15
สองกับอาตม์เข้ามาในห้องพักของศานต์แต่ไม่เจอใคร หวั่นใจกลัวเขาจะคิดสั้นรีบวิ่งไปดูที่ระเบียงไม่เห็นเขาเช่นกัน กลั้นใจก้มลงไปดูที่พื้นเบื้องล่างโล่งใจที่ไม่เจอเขานอนตายอยู่ จังหวะนั้นศานต์เดินเข้ามาหา
“ถ้าผมจะฆ่าตัวตาย ผมไม่กระโดดแค่ชั้นนี้หรอก”
“สองดีใจนะที่เห็นศานต์เข้มแข็ง สองไม่อยากให้ศานต์คิดมาก”
“สองก็รู้ว่าเราเจอเรื่องอะไรมาบ้าง ไม่มีใครทำใจได้หรอก คุณหนึ่งโกหกเรา โกหกเราทุกอย่าง เรายังคิดเลยนะสอง คุณหนึ่งเคยรักเราบ้างไหม
คิดแล้วสมเพชตัวเอง พี่อาตม์พยายามเตือนเรา เล่าทุกอย่างให้เราฟัง แต่เรากลับไม่ฟังใคร สุดท้ายเราก็โง่เอง”
สองไม่อยากให้ศานต์โทษตัวเอง ใครๆก็ทำพลาดกันได้ เธอกับอาตม์ก็เคยเข้าใจผิดหลายเรื่อง อาตม์รู้ว่าตอนนี้ศานต์เครียดเรื่องอะไร ดังนั้นจึงอยากให้เขาไปตรวจเลือด ไม่ว่าผลจะออกมาอย่างไรตนจะอยู่ข้างเขา
“สองยังเป็นเพื่อนศานต์ เราจะช่วยดูแลกัน” สองยืนยันหนักแน่น
ooooooo
ปรียายืนรออยู่หน้าห้องพักฟื้นอย่างกระวนกระวายใจ หมอเข้าไปตรวจหนึ่งนานแล้วทำไมยังไม่ออกมาสักที จังหวะนั้นหมอเปิดประตูออกมา ปรียาปราดเข้าไปถามว่าผลเลือดลูกสาวของตนเป็นอย่างไรบ้าง
“ผลตรวจพบเชื้อซิฟิลิสระยะที่สอง สามารถรักษาได้แต่ต้องใช้เวลาครับ”
“แล้วลูกสาวฉันติดเชื้อเอชไอวีหรือเปล่าคะ”
หมอเลี่ยงที่จะตอบคำถามนี้ บอกให้ปรียาเข้าไปพบกับคนไข้ได้เลย เธอรับรู้ได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติรีบเข้าไปในห้องพักฟื้น เห็นหนึ่งนอนน้ำตาไหลอยู่บนเตียงไม่ต้องบอกผลตรวจก็พอเดาได้ว่าลูก
ติดเชื้อเอดส์ เข้าไปจับมืออย่างเป็นกำลังใจให้
หนึ่งรู้สึกไม่ดีจะเอามือแม่ออก แต่ท่านจับไว้แน่น
“เดี๋ยวแม่ก็ติดเชื้อจากหนึ่ง”
“มันไม่ติดกันง่ายๆ สองเคยเล่าให้แม่ฟังว่ามียารักษา ถ้าเราดูแลร่างกายให้ดีเราก็ใช้ชีวิตได้เป็นปกติ”
“มันไม่ปกติหรอกแม่...แม่ก็รู้ว่าหนึ่งเป็นโรค”
“หนึ่งฟังแม่นะ เชื้อโรคทำลายเม็ดเลือดขาวในตัวลูก แต่มันทำลายความรักที่แม่มีต่อลูกไม่ได้”
หนึ่งตื้นตันใจที่แม่ไม่ทิ้ง ปรียากอดหอมลูกเหมือนที่เคยทำ ไม่มีท่าทีรังเกียจทำให้หนึ่งเบาใจขึ้น...
ในเวลาต่อมา สองเดินเข้ามาหาปรียาที่นั่งหน้าหมองอยู่ที่มุมหนึ่งของโรงพยาบาล ทันทีที่เห็นหน้าลูกละล่ำละลักว่าหนึ่งจะไม่ตาย หนึ่งจะอยู่ได้จริงๆใช่ไหม สองต้องจับมือแม่ไว้อย่างปลอบโยน
“ค่ะ สองเคยช่วยงานที่มูลนิธิ มีผู้ติดเชื้อหรือผู้ป่วยหลายคนที่รับการรักษาสามารถใช้ชีวิตได้ปกติ ส่วนคนที่เสียชีวิตส่วนใหญ่เป็นผู้ป่วยระยะสุดท้ายและมีโรคแทรกซ้อน”
“แม่สงสารหนึ่ง”
“เราจะช่วยกันดูแลพี่หนึ่งค่ะคุณแม่”
ปรียาค่อยเบาใจขึ้นแล้วถามถึงศานต์ว่า
เป็นอย่างไรบ้าง อาตม์ตามเข้ามาสมทบพอดี บอกกับปรียาว่าศานต์ฟังผลตรวจแล้ว ตนไม่ทราบผลเป็นอย่างไร เพราะหากเป็นการตรวจหาเชื้อเอชไอวี หมอจะบอกผลกับผู้ตรวจเพียงคนเดียวเท่านั้น สองอยากรู้แล้วตอนนี้ศานต์อยู่ไหน อาตม์ส่ายหน้าไม่รู้เหมือนกัน สองกับปรียารู้ทันทีว่าผลเลือดต้องออกมาไม่ดีเขาถึงหายหน้าไป...
ศานต์ไม่ได้หายไปไหนแต่แวะไปหาหนึ่งที่ห้องพักฟื้น ต่อว่าเธอที่โกหกเขาและทำไมถึงต้องทำร้ายกันด้วย นี่เธอไม่เคยรักเขาเลยใช่ไหม เธอนิ่งไม่ตอบ เขาเข้ามาจับแขนเธอสั่งให้ตอบมาว่าคิดอย่างไรกับเขา เธอพยักหน้าเป็นทำนองว่าไม่ได้รักเขา
