สองนรี

หนึ่งหยิบมือถือซึ่งปิดเสียงขึ้นมาดูเห็นมิสคอลจากศานต์หลายสาย ลังเลจะโทร.กลับดีไหม แต่ปรียาเดินถือแก้วน้ำเข้ามาเสียก่อน แนะเธอให้ไปหาหมอ

“ฉันไม่เคยคิดว่าแกเป็นบ้าหรือโรคร้ายแรง แต่ฉันอยากให้แกไปตรวจ ฉันไม่อยากให้ชีวิตรักของแกพังเหมือนตอนอยู่กับคุณยิ่งยวดอีก แกก็รู้ว่ามันเกิดขึ้นเพราะอะไร ฉันรู้ว่าแกพยายาม แต่เพราะแกป่วย แกถึงควบคุมตัวเองไม่ได้ ถ้าแกหาหมอ หมอจะบอกได้ว่าแกเป็นอะไร ให้ยากินและรักษา แกก็จะมีความสุข”

“แม่ไปอยู่กับหนึ่งได้ไหม ถ้าแม่ไปอยู่กับหนึ่ง หนึ่งจะหาหมอ แม่ให้ทำอะไรหนึ่งก็ทำตามที่แม่ขอ”

“ฉันจะไปกับแก” ปรียาตอบทันทีโดยไม่ต้องคิด หนึ่งดีใจโผกอดแม่...

อีกฝั่งหนึ่งของแกลเลอรี อาตม์วางสายแล้วหันไปบอกคุณใหญ่ว่าสองติดธุระกับลูกค้า กลับมาเย็นเลย เราคุยกันก่อนแล้วกัน เธอบ่นเสียดายอยากให้สองอยู่ด้วยเพราะมันเป็นเรื่องของเราสามคน

“ผมกับคุณใหญ่เป็นได้แค่เพื่อน ผมรักคุณสองจริงๆครับ ผมอยากให้เราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน

และผมขอร้องในฐานะเพื่อน คุณใหญ่อย่าโกรธคุณสองเลยครับ”

“ยัยสองคงไปฟ้องว่าใหญ่รังแกยัยสอง ถึงขอร้องให้คุณมาพูดกับใหญ่”

“ไม่ใช่อย่างนั้นนะครับ ผมทำเพราะผมรักคุณสอง”

“คุณรักยัยสองมากพอที่จะเสียสละความสุขตัวเองเพื่อยัยสองได้ไหมคะ ใหญ่ไม่ต่อรองให้คุณมาคบใหญ่หรอกค่ะ แต่ขอให้คุณเลิกคบยับสอง ต่างคนต่างอยู่เงื่อนไขนี้ลงตัวสุด แต่ถ้าคุณยังดื้อไม่ฟัง คุณก็รู้ว่าใหญ่ไม่เคยยอมแพ้” ขู่จบคุณใหญ่ลุกออกไป อาตม์มองตามกังวลใจ วิชัยเดินเข้ามาหาเขาเห็นคุณใหญ่ไปแล้วถามว่าการเจรจาสงบศึกสงครามโลกสำเร็จไหม อาตม์นั่งหน้าเครียดไม่ตอบอะไร

“พี่ไม่ต้องตอบแล้ว หน้าพี่มันฟ้อง”...

ฝ่ายคุณน้อยรู้ข่าวดีเรื่องหนึ่งรีบมาแจ้งให้สองทราบว่าปรียากล่อมหนึ่งสำเร็จแล้ว สองดีใจมากอยากจะเข้าไปกอดแม่ตอนนี้เลย คุณน้อยร้องห้ามเสียงหลงถ้าหนึ่งรู้ว่าสองอยู่นี่แผนการที่เราวางไว้พังแน่ สองพยักหน้ารับรู้แล้วมองข้ามไล่คุณน้อยไป ต้องตกใจที่เห็นคุณใหญ่กำลังเดินตรงมา คุณใหญ่เห็นสอง

ก็ไม่พอใจเข้ามาต่อว่าไหนบอกว่าออกไปหาลูกค้า

“พี่สองไปค่ะเพิ่งกลับมาเมื่อกี้นี้เอง” คุณน้อยรีบแก้ตัวแทนสอง

“ถ้าเธอเพิ่งกลับเข้ามา ฉันก็ต้องเห็น เสื้อผ้าหน้าผมก็ไม่ใช่คนออกไปพบลูกค้า เธอว่าฉันโง่เหรอ”

“สองขอโทษค่ะ สองไม่ได้ออกไปหาลูกค้า”

“เธอซ่อนตัวอยู่นี่เพราะไม่กล้าสู้หน้าฉัน แนะนำให้หาหลุมหลบภัย เพราะอีกไม่นาน เธอต้องไม่กล้าสู้หน้าใครๆอีก” คุณใหญ่มองสองสีหน้าเย้ยหยัน ก่อนผละไป ทั้งคุณน้อยและสองต่างมองหน้ากันงงๆ เธอพูดแบบนี้หมายความว่าอย่างไร

ooooooo

ปรียาถือถาดใส่เค้กวันเกิดเข้ามาที่ห้องอาหาร บอกว่าได้เวลาเป่าเค้กแล้ว ปรากฏว่าหนึ่งไม่อยู่ในห้องหายไปไหนไม่รู้ คนที่ปรียา

กวาดตามองหากำลังพยายามโทร.หาศานต์

แต่เขาไม่รับสาย

“อะไรของศานต์เนี่ย โทร.กลับแล้วไม่รับสาย ประสาท” หนึ่งหงุดหงิดจะลองโทร.อีกครั้งแต่ต้องชะงักเมื่อเห็นคุณใหญ่กำลังจะออกจากแกลเลอรี โดยมีอาตม์ตามมาด้านหลัง มองด้วยความสนใจ...

อาตม์เร่งฝีเท้าตามคุณใหญ่จนทันขอให้

คำตอบกับเธอตอนนี้เลย คำตอบของเขามีเพียง

คำตอบเดียวคือเขารักสองและจะไม่ยอมเสียเธอไป เขาไม่รู้ว่าคำว่าไม่ยอมแพ้ของคุณใหญ่หมายถึงอะไร แต่ถ้ามีใครรังแกเธอเขาคงยอมไม่ได้ และจะปกป้องเธอให้ถึงที่สุด