สองนรี

“ขอให้เรื่องที่ผมรู้ไม่ใช่ความจริง ขอให้คุณถาวรเป็นแค่พ่อเลี้ยงคุณ ขอให้คุณไม่เคยนอนกับพ่อเลี้ยง”

หนึ่งตกใจเค้กในมือร่วงพื้น ศานต์เห็นท่าทีของเธอก็เดาออกว่าเป็นเรื่องจริง เธอละล่ำละลักว่าเขารู้จักป๊าของเธอด้วยหรือ เขาเล่าให้ฟังว่าเสี่ยถาวรมาหาเขาที่นี่ ทำไมเธอต้องโกหกว่าเสี่ยเป็นเพื่อนแม่ทั้งที่เป็นพ่อเลี้ยง หนึ่งปั้นเรื่องว่าที่ต้องโกหกเพราะอยากตัดขาดจากเสี่ยเพราะเสี่ยเป็นพ่อเลี้ยงใจร้ายพยายามจะเข้าหาเธอแต่เธอไม่เล่นด้วยก็เลยขู่จะทำร้ายเธอและทำให้ผู้ชายทุกคนที่เธอรักทิ้งเธอเหมือนที่เธอทิ้งเสี่ย

“ผมจะไม่ยอมให้เขาสร้างเรื่องแบบนี้กับใครอีกผมจะไปเคลียร์กับเขาให้จบ คุณไปกับผม เราจะไปคุยให้จบ ถ้าเขาไม่หยุด ผมจะแจ้งความเอาเรื่อง”

หญิงสาวยืนกรานไม่ยอมไป ไม่ใช่กลัว แต่ไม่อยากทำให้แม่ต้องเดือดร้อน เรื่องนี้โยงไปถึงแม่และที่สำคัญ ถ้าเรื่องบานปลายเสี่ยถาวรฟ้องร้องเรากลับ เราก็ต้องอยู่สู้คดี  แผนการที่เราจะไปใช้ชีวิตด้วยกันที่เมืองนอกก็ต้องพัง เธอซาบซึ้งที่เขารักและต้องการปกป้องเธอ แต่เธอขอได้ไหมให้มันจบแค่นี้เป็นของขวัญวันเกิดให้เธอ ศานต์จำต้องพยักหน้ารับคำ หนึ่งสบายใจหอมแก้มเขาหนึ่งฟอด

“หนึ่งไปเตรียมตัวก่อน ปาร์ตี้เบิร์ธเดย์จัดที่อ่างแช่ค่ะ” หนึ่งคว้าขวดไวน์ติดมือเข้าห้องน้ำไปด้วย ศานต์มองตามยังคาใจกับเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับพ่อเลี้ยง

ooooooo

พจีแวะมาหาปรียาที่แกลเลอรี เจอสองยืนคุยอยู่กับลูกค้า คิดว่าเป็นหนึ่งปรี่มาชี้หน้าด่าสาดเสียเทเสียเรื่องที่เธอใช้ผัวร่วมกับแม่ตัวเอง สองพยายามอธิบายแต่อีกฝ่ายไม่เปิดโอกาสให้พูดเอาแต่ด่าๆ หวังฉีกหน้าเธอต่อหน้าลูกค้า สองตัดสินใจลากแขนพจีไปคุยกันอีกมุมหนึ่งเป็นการส่วนตัวก็โดนด่าอีก

ปรียาได้ยินเสียงเอะอะเข้ามาถามพจีว่ามีอะไร ทำไมต้องต่อว่าลูกสองของตนด้วย พจีหน้าแตกหมอไม่รับเย็บรีบยกมือไหว้ขอโทษสองเป็นการใหญ่ที่ด่าผิดตัวขอร้องเธออย่าโกรธตนเลย ตนไม่ได้ตั้งใจ

“สองไม่โกรธค่ะ แต่สองขอนะคะ คุณน้าจะพูดหรือทำอะไรขอให้คุณน้าคิดให้ดีและฟังเหตุผลคนอื่นบ้าง ไม่อย่างนั้นพอเกิดเรื่องเข้าใจผิดก็แก้ไม่ได้แล้ว”

“น้าจะจำใส่ใจเลยจ้ะ คิดก่อนพูดทำดีได้ดีทำชั่วได้ชั่วค่ะ”

“พจี เธอมาหาฉันมีเรื่องอะไร”

“เอ่อ คือว่าเสี่ยอยากเจอเธอ เสี่ยไม่สบายนอนซมน่าสงสาร”

ปรียาไม่สนใจเสี่ยจะเป็นอะไรก็เรื่องของเขา ตนเลิกยุ่งกับเขาแล้ว พจีพยายามตื๊อให้เธอไปดูใจเขาหน่อย เขาสำนึกผิดและอยากขอโทษถ้าเธอยอมไปเจอ เขาจะโอนสมบัติให้ ปรียายังคงยืนกรานคำเดิม

แม้จะผิดหวังที่ปรียาปฏิเสธไม่ไปหาเสี่ยถาวร แต่พจีไม่ยอมแพ้คิดหาทางจะพาเธอไปให้ได้...

หนึ่งพยายามทำตัวดีหวังล้างความผิดที่ทำไว้เมื่อวาน ลุกขึ้นเตรียมอาหารเช้าให้ศานต์ อ้างว่าซ้อมไว้เวลาเราไปอยู่เมืองนอกจะได้ทำให้เขากินทุกเช้า เธอเอาใจเขาทุกอย่างแต่เขายังนั่งไม่หือไม่อือ

“หนึ่งรู้นะว่าที่หนึ่งทำดีลบล้างความผิดไม่ได้ หนึ่งขอโทษนะคะ คุณรักหนึ่งให้อภัยหนึ่งนะคะ” หนึ่งอ้อน

“คุณนั่งทานด้วยกันสิ ทานเสร็จผมจะพาคุณไปทำเอกสารเดินทาง”

“ค่ะ” หนึ่งเข้าไปจุ๊บศานต์แล้วนั่งร่วมโต๊ะด้วย ดีใจที่เขาหายโกรธ โดยไม่รู้เลยว่าแม้เขาจะยิ้มแย้มแต่ภายในใจยังค้างคาใจและสงสัยในตัวเธอไม่หาย...