ตอนที่ 15
“ตามหาเขาเหรอตะเอง คิดถึงเขาอะดิ จุ๊บๆ” วิชัยยื่นหน้าจะจูบ อาตม์ตีปากอีกฝ่ายดังเพียะโวยว่าของขาดหรืออย่างไร เขาส่ายหน้าของไม่ได้ขาด เขามีคนรักแล้ว แต่อยากแบ่งปันแล้วจะเข้ามาจูบอาตม์อีก สารวัตรหนุ่มเงื้อมือจะตบซ้ำ วิชัยผงะถอยหลัง รีบเปลี่ยนเรื่องพูดถามว่ามองหาใครหรือ อาตม์มองหาคุณน้อย วิชัยโวยเสียงลั่นอาตม์ก็รู้ว่าตนชอบคุณน้อย ถึงเธอยังไม่ตอบรับตนเป็นแฟนอย่างเป็นทางการแต่เขาก็จีบไม่ได้
“ฉันมีเรื่องสำคัญจะถามคุณน้อยเกี่ยวกับคุณใหญ่”
“อ้าว...คดีพลิก” วิชัยเขินที่โวยวายอาตม์ อาสาจะพาไปหาคุณน้อยเอง ครู่ต่อมาอาตม์มาพบกับคุณน้อยที่มุมหนึ่งของแกลเลอรี วานให้เธอช่วยนัดคุณใหญ่มาคุยกับเขาหน่อย อยากเคลียร์กับคุณใหญ่ในทุกเรื่อง
“น้อยไม่กล้ารับปากว่าพี่ใหญ่จะยอมรับนัดไหม แต่น้อยจะพยายามค่ะ”
“ขอบคุณมากครับ ผมเชื่อว่าคุณน้อยทำได้ครับ”
“ที่รักผมทำได้ สู้ๆ” วิชัยให้กำลังใจ คุณน้อยเขินที่เขาเรียกเธอว่าที่รักต่อหน้าอาตม์ รีบผละไป
วิชัยหันไปตบบ่าอาตม์ “พี่คิดถูกแล้วล่ะ พี่เป็นตัวปัญหาก็ต้องแก้ เหนื่อยหน่อยนะพี่เกิดมาเป็นคนหล่อ ผมโชคดีไม่หล่อ”
“จะโม้ว่าน่ารัก” อาตม์สวนขึ้นอย่างรู้ทัน
“น่ากินอะ กินไหมพี่” วิชัยไม่วายแหย่อาตม์อีก เขาหมั่นไส้ไล่เตะวิชัยไปรอบแกลเลอรี
ooooooo
ศานต์ตื่นขึ้นตอนเช้าไม่เห็นหนึ่งนอนอยู่ข้างๆลุกออกมาดูที่ห้องนั่งเล่น เจอเธอเปิดประตูห้องพักเข้ามาพอดีถามว่าไปไหนมา เธอลงไปใส่บาตรมา เขากระเซ้าว่าฟังผิดไปหรือเปล่า
“คนอย่างหนึ่งทำบุญไม่ขึ้นจริงๆด้วย คุณยังไม่เชื่อหนึ่งเลย”
“เปล่าครับ ผมแค่แปลกใจไม่เคยเห็นคุณไปวัดหรืออยากทำบุญ”
หนึ่งว่านี่เป็นวันพิเศษก็เลยอยากทำบุญ ศานต์สงสัยพิเศษอย่างไร เธอตัดพ้อนี่เขาไม่รู้จริงๆหรือ ถ้าอย่างนั้นเธอจะให้เวลาคิด ถ้าเธอกลับมาต้องได้คำตอบ คว้ากระเป๋าจะออกจากห้อง บอกว่ามีนัดสำคัญต้องไปทำแล้วจะรีบกลับมา เขาอย่าลืมคิดให้ออกด้วยไม่อย่างนั้นเธองอนหนักเลย ศานต์พึมพำกับตัวเองหรือจะเป็นวันเกิดของเธอ หนึ่งยิ้มให้ไม่ยอมตอบอะไรเปิดประตูออกไป ศานต์ตะโกนไล่หลัง
“รีบกลับมานะคุณ...งานนี้ต้องมีเซอร์ไพรส์”...
สองเห็นปรียาจัดดอกไม้ใส่แจกันเตรียมไว้รอรับหนึ่ง ชมว่าสวยมาก ท่านเล่าว่าหนึ่งชอบกุหลาบสีแดง หากลูกเห็นสิ่งที่ชอบก็น่าจะมีความสุขและใจเย็นลง สองขอให้แม่วางมือก่อนแล้วพาไปนั่งเก้าอี้ เลื่อนกะละมังใบเล็กใส่น้ำอุ่นโรยกลีบกุหลาบมาวางใกล้ๆ จะล้างเท้าให้ท่าน
“ไม่ต้องหรอกลูก”
“เท้าของคุณแม่คู่นี้แบกทุกอย่างในชีวิต แบกความรักที่คุณแม่มีให้ลูก ในวันคล้ายวันเกิดของสอง ...สองขอล้างเท้า นวดเท้าให้แม่นะคะ” สองล้างเท้าให้แม่ จากนั้นก็นวดเท้าให้ด้วยความรัก ปรียามองเธอด้วยความชื่นชม พลันภาพในอดีตตอนที่ตัวเองเลี้ยงดูสองเมื่อครั้งแบเบาะผุดขึ้นมาในความทรงจำ ก็นึกเสียใจ
“แม่ขอโทษนะที่ไม่ได้อยู่เลี้ยงลูก”
“สำหรับสอง ไม่สำคัญหรอกค่ะ แม่ให้ชีวิตสองเป็นพระคุณที่ยิ่งใหญ่แล้ว” สองล้างเท้าเสร็จก้มกราบแทบเท้าแม่ด้วยสำนึกในบุญคุณ ปรียาลูบหัวลูกอย่างรักใคร่เอ็นดู พร้อมกับให้พร
“คิดดีทำดีนะลูก” ปรียาดึงสองมากอด สองแม่ลูกกอดกันด้วยความรัก...
อีกมุมหนึ่งในสวนหน้าแกลเลอรี อาตม์ตกใจมาก
เมื่อรู้จากคุณน้อยว่านัดคุณใหญ่ให้เขาได้แล้ว แต่เธอนัดเจอเขาที่นี่วันนี้ เขาขอให้คุณน้อยโทร.ไปเลื่อนนัดเนื่องจากวันนี้ปรียานัดหนึ่งมาที่นี่เช่นกัน วิชัยสะกิดอาตม์










