สองนรี
ตอนที่ 15
“ผมรักคุณ ผมจะอยู่ดูแลคุณจนกว่าเราจะตายจากกัน ผมดีกับคุณมากอย่างนี้คุณจะตอบแทนผมไหวเหรอ”
“คุณจะให้ฉันตอบแทนอย่างไรล่ะ เรียกร้องเยอะฉันไม่ไหวนะ”
อาตม์คุกเข่าลงตรงหน้า “แต่งงานกับผม อยู่กับผมชั่วชีวิตนะครับ”
“ค่ะ” สองยื่นนิ้วให้อาตม์สวมแหวน เขานึกขึ้นได้ก็ยิ้มเขินๆ บอกว่าไม่ได้เตรียมแหวนมา เธอแกล้งแหย่ถ้าอย่างนั้นถือว่าการขอแต่งงานครั้งนี้เป็นโมฆะ แล้วลุกขึ้นจะไปเขารวบตัวเธอมาจูบ
“คุณเป็นแฟนผมแล้วนะ”
สองแกล้งต่อว่าว่าไม่ลงทุนเลย อาตม์เลยหอมแก้มเธอซ้ายทีขวาทีคุยว่านี่จัดเต็มให้เลย
“ค่ะ คุณแฟน” สองยิ้มเขิน อาตม์มีความสุขที่เธอยอมรับเป็นแฟนกับเขาโอบกอดเธอไว้ด้วยความรัก
ooooooo
อาการทางกายของหนึ่งดีวันดีคืน ผิดกับอาการทางจิตที่ยังหดหู่ไม่เลิก แม้จะมีนักจิตวิทยามาคอยพูดคุยด้วย แถมสองยังใช้ศิลปะบำบัดช่วยเธออีกทาง แต่หนึ่งยังรู้สึกย่ำแย่ ยิ่งเวลาอยู่คนเดียว เธอมักจะย้อนคิดถึงเหตุการณ์ในอดีตที่เคยทำไม่ดีกับใครต่อใครก็ยิ่งหมดอาลัยในชีวิต
ปรียาเดินเข้ามาในห้องพักฟื้นบอกหนึ่งว่าใส่บาตรแทนเธอแล้ว และชวนเธอกรวดน้ำอุทิศส่วนกุศล แผ่เมตตาให้เจ้ากรรมนายเวร หนึ่งกรวดน้ำเสร็จยกมือไหว้ขออโหสิกรรมที่เคยทำไม่ดีกับทุกคน
ปรียามองลูกสงสารจับใจอยากให้ลูกมีกำลังใจสู้ต่อไป จังหวะนั้นสองเดินเข้ามากับอาตม์ที่ถือเอกสารของหนึ่งติดมาด้วย เรียกแม่ให้มาหา ปรียาวางถ้วยที่กรวดน้ำบนโต๊ะข้างเตียง เดินไปหาสองกับอาตม์
“ผมแวะไปเยี่ยมศานต์...ศานต์เอาเอกสารนี้ให้ผมบอกว่าคุณหนึ่งเก็บไว้อย่างดี คุณหนึ่งคงตั้งใจเก็บไว้ให้คุณแม่ครับ” อาตม์ว่าแล้วยื่นซองเอกสารให้ ปรียาเปิดออกดู เป็นเอกสารที่เสี่ยถาวรโอนกรรมสิทธิ์ร้านค้าวัสดุให้ตัวเองถึงกับน้ำตาคลอเบ้า เดินกลับมาหาหนึ่งซึ่งเห็นเอกสารก็จำได้
“แม่ขอบใจนะที่หนึ่งทำเพื่อแม่ ถ้าแม่ฟังหนึ่ง สนใจหนึ่งมากกว่านี้ คงไม่เกิดเรื่องแย่ๆ แม่ขอโทษ” ปรียาจับมือหนึ่งมากุมไว้รู้สึกผิดที่มีส่วนทำร้ายชีวิตลูก สองตามเข้ามาสมทบ
“พี่หนึ่ง พี่ต้องสู้นะ พวกเราจะช่วยพี่”
หนึ่งยิ้มรับทั้งน้ำตา แต่ภายในใจยังเจ็บปวดทั้งกายและใจ ปรียาปาดน้ำตาทิ้งไม่อยากให้เธอไม่สบายใจ บอกว่าจะเอาน้ำที่กรวดแล้วไปรดต้นไม้ แล้วเดินออกจากห้อง สองกับอาตม์ต่างยิ้มให้กำลังใจหนึ่ง ก่อนตามแม่ไป หนึ่งมองตามรับรู้ว่าทุกคนรักเธอก็ยิ่งสะเทือนใจที่ตัวเองเคยทำร้ายความรู้สึก...
ด้านปรียาเล่าให้สองกับอาตม์ที่ตามมาสมทบฟังว่าหมอแจ้งว่าแผลของหนึ่งเริ่มสมานร่างกายดีขึ้น แต่จิตใจกลับย่ำแย่ ท่านจะทำบุญแทนหนึ่งทุกวัน อย่างน้อยก็น่าจะช่วยให้เธอมีความสุขความสบายใจขึ้น แล้วเดินตรงไปเทน้ำที่ใต้ต้นไม้ใหญ่ในสวนหย่อม สองหันกลับไปมองที่ห้องพักฟื้นสงสารพี่สาวน้ำตาไหล
“พี่หนึ่งคงรู้สึกผิดและรู้สึกแย่กับตัวเอง”
“พวกเราจะช่วยกันครับ ความรักและความหวังดีของพวกเราจะต้องทำให้คุณหนึ่งสู้ต่อไป” อาตม์โอบกอดสองอย่างเป็นกำลังใจให้ เธอเบาใจขึ้น เมื่ออยู่ในอ้อมกอดเขา...
ทางฝ่ายหนึ่งนอนซมอยู่บนเตียง รู้สึกหดหู่ใจอย่างบอกไม่ถูกจนต้องร้องไห้ออกมาอีกครั้ง จากนั้นเธอพลิกตัวหันหน้ามองไปยังท้องฟ้าเบื้องนอก
อยากจะออกไปโบยบินใช้ชีวิตเหมือนเคยแต่ก็ทำไม่ได้ เศร้าใจกับโรคร้ายและจิตใจที่บอบช้ำของตัวเอง
ooooooo
–อวสาน–
