สองนรี
ตอนที่ 15
หนึ่งบอกกับแม่ว่าจะสู้ต่อไป ปรียาดีใจจับมือเธอไว้เราจะสู้ไปด้วยกัน
ooooooo
อาตม์เข้ามาในแกลเลอรีเห็นสองกำลังค้นหาบางอย่างง่วนอยู่ถามว่าทำอะไร เธอกำลังหาหนังสือเกี่ยวกับโรคเอดส์ มีหนังสือดีๆหลายเล่มที่สัมภาษณ์ผู้ป่วย น่าจะช่วยเป็นกำลังใจให้พี่หนึ่งกับศานต์
“ผมมาชวนคุณไปเยี่ยมศานต์”
“ค่ะ ฉันอยากไปให้กำลังใจศานต์”
จากนั้นไม่นาน อาตม์กับสองมาที่ห้องพักของศานต์ ซื้อขนมกับของว่างติดมือมาฝากเขาด้วย เธอเอาของว่างใส่จานมาวางที่โต๊ะอาหาร ขณะที่อาตม์เข้ามาจับแขนศานต์ชวนมากินของว่างกัน เขาสะบัดมืออาตม์ออก
“พวกพี่เลิกทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นสักที พี่ก็รู้ว่าผมติดโรค”
สองเคยบอกศานต์แล้วไม่ใช่หรือว่าโรคนี้ไม่ติดต่อทางการสัมผัส เขายังคงใช้ชีวิตได้เหมือนเดิมแต่เขาต้องกินยาและรักษาสุขภาพให้แข็งแรง อาตม์รับปากว่าตัวเองกับสองจะดูแลเขาเอง อย่าคิดอะไรมาก
“พี่พูดได้สิเพราะพี่กับสองไม่ได้เป็นเหมือนผม พี่ไม่เข้าใจผมหรอก ถ้าใครรู้ว่าผมเป็น ผมจะทำงานได้อย่างไร ใครจะทำธุรกิจ ใครจะกล้าคุยกับผม แล้วผมจะอยู่ยังไง ผมอยู่คนเดียวไม่ได้นะเว้ย” ศานต์พูดจบทรุดลงร้องไห้ อุษณาเดินเข้ามาโอบกอดลูกไว้ เขาเงยหน้าขึ้นมาเห็นแม่กอดอยู่พยายามเอามือท่านออก เตือนว่าเขาเป็นโรคเอดส์ ท่านไม่สนใจยังคงโอบกอดเขาไว้
“แม่รู้แล้ว แม่รู้หมดแล้วลูก”
ศานต์ถึงกับปล่อยโฮที่แม่ไม่รังเกียจ อุษณาปลอบลูกไม่ต้องร้อง ชวนเขากลับไปอยู่บ้านเราเขาจะกลับได้อย่างไร พ่อโกรธเขาไล่เขาออกจากบ้าน ไพศาลที่ตามเข้ามาได้ยินพอดีก็หยุดฟัง
“ถ้าคุณพ่อรู้ว่าผมเป็นโรค คุณพ่อก็ต้องรังเกียจผม” ศานต์คร่ำครวญทั้งน้ำตา ไพศาลสงสารลูกจับใจบอกให้เขาหยุดร้องไห้ได้แล้ว ศานต์ตกใจที่เห็นพ่อมาด้วย อาตม์เล่าให้ฟังว่าตั้งแต่เขาแยกมาอยู่เอง พ่อกับแม่ของเขาเป็นห่วงเขามากคอยโทร.ถามข่าวคราวของเขาตลอด ศานต์รู้สึกผิดที่ไม่ฟังคำเตือนของพ่อ เพราะคิดว่าพ่อคอยบงการชีวิตไม่ให้อิสระกับเขา ไพศาลถามลูกรู้แล้วใช่ไหมว่าตนไม่เคยคิดอย่างนั้น เขาพยักหน้ารับคำ
“ศานต์ แกเป็นคนจิตใจดี อ่อนไหวง่ายและใช้อารมณ์มากกว่าเหตุผล ฉันถึงต้องคอยเตือนคอยสอนให้แกเข้มแข็ง ตัดสินใจให้ถูกต้อง เพราะฉันมีลูกคนเดียว ฉันหวังให้แกมาสืบทอดธุรกิจ”
“ผมรู้แล้วครับว่าคุณพ่อคุณแม่หวังดีกับผม แต่มันสายไปแล้ว ผมทำให้คุณพ่อคุณแม่เสียใจ”
ไพศาลบอกให้ลูกหยุดร้องไห้ได้แล้ว ถ้ายังทำตัวเป็นคนอ่อนแอและขี้ขลาดเขาก็ไม่ใช่ลูกตน เขาเคยว่าตนใช้อำนาจ บงการชีวิตเขา ตนยอมรับว่าเป็นเรื่องจริง และตนจะไม่เปลี่ยนตัวเอง ขอสั่งให้เขากลับไปกับตน กลับไปอยู่บ้านของเรา ศานต์รู้ว่าพ่อรักและเป็นห่วงโผกอดท่านขอโทษที่ทำตัวไม่ดี ไพศาลกอดลูกตอบด้วยความรัก อุษณาเข้ามาร่วมวงกอดลูกด้วยอีกคน อาตม์ดีใจที่ศานต์กับพ่อและแม่ปรับความเข้าใจกันได้
จังหวะนั้นปรียาโทร.มาหาสองบอกว่าหนึ่งอยากเจอ อาตม์ดีใจกับเธอด้วยที่หนึ่งยอมให้พบ
ooooooo
