ตอนที่ 8
ต้อยติ่งบอกภูผาว่าพ่อตายไปแล้ว พี่น้องก็แยกย้ายไปที่อื่นกันหมด ถามภูผาว่า
“ต้อยติ่งขอไปทำงานกับพี่ภูผาด้วยนะ ต้อยติ่งไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว ต้อยติ่งกลัว”
ภูผาตัดสินใจพาต้อยติ่งไปที่ไร่ของลุงวัฒน์ขอให้ต้อยติ่งมาพักชั่วคราวได้ไหม ลุงวัฒน์บอกว่าจะให้ช่วยทำงานด้วยก็ได้ แต่ตอนนี้ให้เข้าบ้านไปก่อน ป้าหมอรอคุยกับเขาอยู่ ให้ต้อยติ่งรอข้างนอกก่อน
เมื่อภูผาเข้าไปคุยกับป้าหมอ ป้าหมอเล่าการคุยกับดารกาให้ฟังอย่างละเอียด พอภูผารู้ว่าแม่ทอรุ้งจะส่งเธอไปเรียนเมืองนอกก็ขอไปหาทอรุ้ง จะไปคุยกับแม่เธอเอง พูดแล้ววิ่งออกไปเลยจนป้าหมอเรียกไม่ทัน
พอไปถึงหน้าบ้านพิทักษ์กิจ ภูผายืนเกาะประตูรั้วขอนวลฉวีที่ออกมาดูเข้าไปคุยกับคุณแม่รุ้งหน่อย
นวลฉวีบอกว่าคุณนายสั่งไว้ว่าถ้ามีคนมาไม่ให้เข้า บอกให้กลับไปเสียยังไงก็เข้าไปไม่ได้
“ถ้าผมไม่ได้คุยกับคุณดารกา ผมก็จะไม่กลับ”
“ทำไมดื้ออย่างนี้นะ จะต้องให้แจ้งตำรวจรึไง” นวลฉวีไม่พอใจ เปิดประตูเดินเข้าข้างในไป ภูผาตัดสินใจเป็นไงเป็นกัน ปีนรั้วเข้าไปเลย
นวลฉวีเข้าไปรายงานดารกาว่าป่านนี้หมอนั่นน่าจะไปแล้วเพราะตนขู่จะแจ้งตำรวจ นวลฉวีพูดไม่ทันขาดคำภูผาก็เดินเข้าไปหาดารกา ดารกาตกใจบอกนวลฉวีให้แจ้งตำรวจ!
ภูผาขอให้ฟังตนก่อน ตนกับรุ้งไม่ได้ทำเรื่องเสื่อมเสีย ตนไปทำงาน ลุงวัฒน์เป็นพยานได้ ถูกดารกาย้อนเย้ยว่าหน้าอย่างนี้จะทำอะไรได้ นอกจากเรื่องผิดกฎหมาย
“ผมไม่ได้ทำงานผิดกฎหมาย”
“ออกไปได้แล้ว ยังไงฉันก็ไม่ยอมให้ยัยรุ้งไปเกลือกกลั้วกับไอ้นักเลงอย่างแกอีก”
“ภูผา รุ้งอยู่นี่” เสียงทอรุ้งดังเข้ามา ภูผามองหาแล้ววิ่งไปที่สวนพร้อมกับดารกา ดารกาเงยหน้าบอกให้ทอรุ้งกลับเข้าไปเดี๋ยวนี้ ทอรุ้งบอกว่าแม่ต้องเปิดประตูให้ตนก่อน ภูผาจึงรู้ว่าทอรุ้งถูกขังอยู่ข้างบน ทอรุ้งตะโกนบอกว่า ถ้าแม่ไม่เปิดประตูให้ตนจะปีนลงไปเดี๋ยวนี้
“ว้าย...อย่านะยัยรุ้ง...กลับเข้าไป แม่จะคุยกับมันเอง” ขู่ว่า “ถ้าเธอไม่กลับเข้าไป จะให้ตำรวจมาจับตัวมันไป”
ทอรุ้งจำต้องกลับเข้าไปในห้อง แต่ยังลุกไปชะเง้อมองด้วยความเป็นห่วงภูผา
ดารกาคุยกับภูผาที่สวนอีกด้านหนึ่ง ตาคอยมองไปที่ห้องทอรุ้งอย่างระแวง ดารกาถามว่าเขาคิดยังไงกับลูกสาวตน ภูผาตอบอย่างลูกผู้ชายว่า “ผมรักรุ้งครับ”










