ซีรีส์ลูกผู้ชาย เรื่อง "ภูผา"
ตอนที่ 8
เช้านี้ภูผาสั่งต้อยติ่งให้คนงานขนปุ๋ยใส่รถตนให้เต็มจะเอาเข้ากรุงเทพฯ ภูผาขนปุ๋ย ‘กล้าแกร่ง’ ไปให้เส็งกับเดือนช่วยขาย ปรากฏว่าขายดีมาก ลูกค้าซื้อแล้วสั่งเพิ่มและบอกต่อกันอย่างกว้างขวาง
ปุ๋ยขายดีจนเส็งมีกำลังใจมาก วันไหนขายหมดเร็วก็บ่นว่ากลับบ้านเร็วไม่รู้จะทำอะไร เดือนพูดขำๆว่า ขายดีก็บ่นขายไม่ดีก็บ่น พอดีภูผาขับรถขนปุ๋ยมาถึง เดือนบอกเส็งว่าลูกมาแล้วเอาปุ๋ยมาด้วย ภูผาจะถ่ายปุ๋ยใส่รถป๊าให้เลย เส็งบอกไม่ต้อง ขับรถมาเหนื่อยๆนั่งพักก่อน สั่งเดือนให้เอาน้ำมาให้กิน ถามว่าออกตั้งแต่กี่โมง
ท่าทีเส็งดีขึ้นจนภูผางง ไปไม่เป็นตอบไม่ถูก จนเส็งถามว่า “อ้าว...ถามไม่ตอบ”
“ครับป๊า...ตั้งแต่เช้าแล้วครับ”
เส็งจึงเดินเข้าข้างใน
ooooooo
เช้าวันนี้เวหาเห็นหมอสุนีย์เก็บข้าวของในห้องทำงานใส่กล่องถือออกมา ถามว่าเกิดอะไรขึ้น หมอสุนีย์บอกว่าตนลาออก ตนอยากไปทำตามอุดมการณ์ บ้านนอกยังขาดแคลนหมอ เวหาถามว่าจะไปเป็นหมอรัฐหรือ?
“ใช่ ใครอาจจะมองว่าฉันทิ้งโอกาสดีๆของการเป็นหมอที่นี่ แต่คิดไปคิดมาฉันถึงรู้ว่าฉันอยากเป็นหมอเพราะอะไรและลำบากในการเรียนมาเพื่ออะไร”
เวหาติงว่าอุดมการณ์กินไม่ได้นะ หมอสุนีย์บอกว่า “ได้สิเวหา วันนึงเธอจะเข้าใจ แต่สำหรับวันนี้เธอไม่ต้องเครียด เพราะเธอเป็นแฟนกับคุณทอรัก ยังไงก็ก้าวหน้า...โชคดีนะ” หมอสุนีย์ถือกล่องข้าวของออกไป
เวหามองตามหมอสุนีย์ พอหันมาเจอทอรักเดินหัวร่อต่อกระซิกมากับหมอประเสริฐจึงขอคุยด้วย ตัดพ้อต่อว่าทอรักที่สนิทสนมกับหมอประเสริฐมากและเดินกันไปทั่วโรงพยาบาล คนอื่นเห็นเขาจะคิดยังไง เธอไม่รักษาหน้าตนบ้างเลยหรือ ใครๆก็รู้ว่าเราเป็นแฟนกัน ทอรักหัวเราะเยาะว่าที่แท้ไม่ได้หึงแต่ห่วงหน้าตาตัวเอง
“หึงสิ ก็เมื่อก่อนเธอเคยจีบอยู่กับมัน จะไม่ให้ฉันหึงได้ยังไง” ทอรักถามว่าไม่ไว้ใจตนถึงขนาดนั้นหรือว่าไม่มั่นใจตัวเองว่าจะรักษาตนไว้ได้ เวหาโมโหเสียงดังว่า “เธอเป็นเมียฉันนะ”
“ชายแบบนี้เขาเรียกว่าพวกกระจอก”
ทั้งสองทะเลาะกันรุนแรงจนทอรักเดินมากลางห้องโถง เวหาตามไปคว้ามือเสียงแข็งว่า “ห้ามเดินหนีเรา!” ทอรักหันขวับตบหน้าเพียะ คนหันมองเป็นตาเดียว เวหายืนหน้าชา ทอรักเดินเชิดออกไปอย่างไม่แยแส
เย็นนี้เองอนงค์มาบอกเวหาว่า ผอ.เรียกพบ เวหาถามเรื่องอะไร อนงค์บอกว่าเล่นตบกันกลางโถงแป๊บเดียวคนก็รู้กันทั้งโรงพยาบาล ซ้ำวันก่อนก็ต่อยกับกุ๊ย วันนี้เล่นบทโศกถูกลูกสาว ผอ.ตบ
“ฝากไปบอก ผอ.ว่าผมมีตรวจ ไว้จะไปพบพรุ่งนี้” เวหาพูดอย่างไม่กลัวใคร สั่งอนงค์ “คืนนี้ไปหาผมด้วย” อนงค์ยิ้มอย่างสมใจ
ooooooo
