ซีรีส์ลูกผู้ชาย เรื่อง "ภูผา"
ตอนที่ 8
เส็งกับเดือนเข็ดที่จะไปถูกเวหาไล่ตะเพิดอีก อาม่าจึงจะไปเองโดยให้ภูผาพาไป เมื่อไปถึงโรงพยาบาลเจอเวหาที่หน้าแตกจากทอรักมา อาม่าถามว่าไม่สบายหรือเปล่า เวหาโกหกว่าไม่มีอะไร
อาม่าบอกว่าอย่าโกหก ตนเลี้ยงเขามาตั้งแต่ตัวกะเปี๊ยกทำไมจะดูไม่ออก เวหาจึงยอมรับว่าตนขอทอรักแต่งงานแต่เธอไม่รับ อาม่าปลอบว่าเขาทั้งหล่อทั้งเก่งเดี๋ยวก็หาใหม่ได้
“อั๊วจะเอาคนนี้ อั๊วจะเอาโรงพยาบาลนี้” อาม่าตกใจถามว่าอยากได้ทำไมไม่เก็บเงินตั้งเอง “อาม่าคิดว่าตั้งโรงพยาบาลมันง่ายเหมือนตั้งร้านกาแฟของป๊ารึไง รอเก็บเงินอีกกี่ชาติถึงจะได้ ชีวิตคนเรามันต้องมีทางลัด”
อาม่าให้ภูผาช่วย เวหาก็ดูถูกว่าให้คนขายขี้วัวขี้ควายช่วยตนไม่เอาหรอก เงินสกปรก อาม่าว่าอย่าดูถูกเงิน เวหาสวนทันควันว่า
“อั๊วไม่ได้ดูถูกเงินแต่อั๊วดูถูกมัน คนอย่างอั๊วไม่ต้องให้คนอย่างมันช่วย อั๊วขยะแขยง” พูดแล้วบอกให้อาม่ากลับไปเสีย อาม่าพยายามบอกให้เวหากลับไปตนมีอะไรจะคุยด้วยเยอะแยะเลย
เวหาไม่ยอมกลับ บอกว่าตนเดินมาไกลเกินกว่าจะกลับไปแล้ว อาม่าจะกล่อมอีกก็ถูกตัดบทว่า
“ไม่ต้องพูดแล้ว คิดซะว่าเราไม่ได้เป็นอะไรกัน อั๊วเปลี่ยนชื่อเปลี่ยนนามสกุลแล้ว ลื้อไม่ใช่อาม่าอั๊วแล้ว”
อาม่ากับภูผาช็อก พอเวหาเดินไป อาม่าพูดตามหลังเตือนสติอย่างเจ็บปวดว่า
“ต่อให้ลื้อเปลี่ยนอีกร้อยชื่อร้อยนามสกุล ลื้อก็ยังเป็นเวหาหลานอั๊ว”
เวหาเดินไปไม่แยแส อาม่าจะตามไปอีก ภูผาทนไม่ได้บอกอาม่าให้กลับบ้านเรากันเถอะ
เพราะภูผาวุ่นอยู่กับเรื่องเวหาจนไม่ได้ทำรายงานส่งครู ครูเรียกต้อยติ่งไปบอกว่าให้เวลาภูผาอีกสามวันถ้ายังไม่ส่งรายงานก็ต้องเรียนซ้ำชั้น ต้อยติ่งรีบโทรศัพท์ไปบอกภูผา อาม่าที่กะจะให้ภูผาพาไปหาเวหาอีกก็เปลี่ยนใจเร่งให้ภูผากลับไปทำรายงานส่งให้ทัน ตนไม่ไปหาเวหาแล้ว ภูผาจึงรีบกลับไป
ooooooo
เวหากลับมานั่งเครียดที่ห้อง อนงค์พยายามเข้าแทรกถูกเวหาไล่ ก็พูดแทงใจดำว่า
ตนดูออกว่าเขาทำไปมันมีอย่างอื่นแอบแฝง ถามว่าเขาอยากได้ทุนเรียนต่อและเป้าหมายต่อไปก็คือเป็นเจ้าของโรงพยาบาล แต่น่าเสียดายที่ทอรักไม่เล่นด้วย บอกให้เขาตัดใจเสีย เอาแหวนนั่นมาสวมให้ตนแทนแล้วเราออกไปเปิดคลินิกเล็กๆด้วยกัน เวหาพูดอย่างดูถูกว่า
“ถ้าฉันคิดได้แค่นั้นฉันมาไม่ถึงทุกวันนี้หรอก เธอคอยดูฉันให้ดีๆก็แล้วกัน”
แล้วเวหาก็หันไปเกาะหมอนลินีชวนไปดื่มเป็นเพื่อนตนหน่อย อ้อนว่าเมื่ออยู่นอกโรงพยาบาลขอเรียกว่าพี่ได้ไหม หมอนลินีชอบใจบอกว่าฟังแล้วดูเด็กขึ้นเยอะ
ระหว่างกินดื่มกันนั้น เวหาปากหวานว่าตนตั้งเป้าไว้ว่าวันหนึ่งตนต้องเก่งเท่าพี่ แต่เป้าหมายแรกคือต้องไปเรียนต่อเฉพาะทางก่อน ตะล่อมถามว่าพอรู้ไหมว่าคนที่จะได้ทุนยังเป็นตนหรือเปล่า หมอนลินีบอกไม่รู้ ตนก็แค่มีส่วนออกความเห็นช่วย แต่คนตัดสินใจจริงคือ ผอ.และตัวเขาก็ดันมามีเรื่องกับลูกสาวท่านเสียอีก
“พี่นีครับ ผมรู้ว่าพี่ช่วยผมได้ พี่ช่วยสนับสนุนให้ผมได้ทุนเรียนต่อได้ไหมครับ”
เวหาใช้ความหล่อและปากหวานอ้อน หมอนลินีมองเขาอย่างรู้ทัน
ooooooo
