ซีรีส์ลูกผู้ชาย เรื่อง "ภูผา"

คืนนี้เวหามองหาทอรักอยู่นานจนเจอเดินคุยกันมากับชายหนุ่มคนหนึ่งอย่างออกรสร่าเริง พอเดินเข้าไปทัก ทอรักบอกให้ดูซิว่าเจอใคร เวหาจึงเห็นชัดๆว่าเป็นประเสริฐจริงๆ ถามว่ามาทำอะไรที่นี่

ทอรักชิงตอบอย่างดีอกดีใจว่าประเสริฐมาเป็นหมอฝึกงานคนใหม่จากเคมบริดจ์ไง ประเสริฐดีใจที่ได้เจอเพื่อนเก่าตั้งสองคนแล้วยังอยู่แผนกเดียวกับหมอเวหาอีก ทอรักบอกให้เลิกเรียกเวหาได้แล้วเพราะเขาเปลี่ยนชื่อเป็นจตุรภัทรนานแล้ว เวหาขอตัวกลับห้องก่อนเพราะพรุ่งนี้ต้องขึ้นวอร์ดแต่เช้า

“อย่าเพิ่งภัทร ไม่ได้เจอกันตั้งนานอยู่คุยกันก่อน ประเสริฐไปหาร้านนั่งเล่นกันดีกว่า ไปเร็ว”

ทอรักคล้องแขนเวหากับประเสริฐคนละข้างลากไป เวหาไม่อยากไปแกะแขนตัวเองออกบอกว่าวันหลังดีกว่า วันนี้เพลียๆอยากรีบเข้านอน

ทอรักตอบอย่างไม่แยแสว่าตามใจ แล้วเร่งประเสริฐไปกันสองคน พลางคุยเจื้อยแจ้วอย่างไม่แคร์เวหา

“เล่าเรื่องที่เคมบริดจ์ให้ฟังหน่อยสิ ท่าทางนักศึกษาที่นั่นคงจะเท่น่าดู...”

เวหาเดินไปแล้วอดเหลียวมองทั้งสองไม่ได้ พอถึงหน้าห้องพักกำลังจะไขกุญแจ อนงค์ก็โผล่มาชมว่าหมอประเสริฐหล่อดี มาดก็เท่ เวหาถามว่าเธอมาทำไม อนงค์บอกว่ามาดูคนอกหัก แล้วบอกว่าพูดเล่นเพราะตนเห็นทอรักสนใจหมอประเสริฐเป็นพิเศษแค่นั้นเอง หวังว่าคงไม่มีอะไรเกินเลยเหมือนตนกับหมอนะ

เวหาชักสีหน้าปรามบอกแล้วว่าอย่าพูดเรื่องนี้อีก อนงค์เข้าไปกอด เงยหน้าถามว่าแน่ใจหรือว่าอยากเลิกกับตน เวหามองหน้าอนงค์นิ่ง

“อนงค์รู้ว่าคุณก็ชอบเหมือนกัน...อย่าหนีความจริงดีกว่า” ว่าแล้วผลักเวหาเข้าห้องปิดประตูเลย

ooooooo

คืนนี้ภูผาฝันว่าตัวเองนั่งกินแตงโม กินไปก็คิดถึงทอรุ้งไปว่าถ้ามีเธออยู่ด้วยแตงโมคงหวานกว่านี้

แล้วก็เหมือนที่คิดเมื่อทอรุ้งมาจริงๆ บอกว่ามาเพราะคิดถึง ภูผาบอกว่านึกว่าเราจะไม่ได้เจอกันอีกแล้ว ทอรุ้งยืนยันว่าต้องเจอ ถ้าเรารักกันยังไงก็ต้องได้เจอ

แต่ไม่ทันไรดารกาก็เข้ามาสั่งทอรุ้งให้กลับไปเดี๋ยวนี้ ทอรุ้งไม่ยอมกลับก็ด่าว่าอยู่กับอันธพาลก็มีแต่เสียอนาคต ภูผาบอกว่าตนกลับตัวแล้ว ให้โอกาสตนด้วย ดารกาผลักภูผาล้มกลิ้งไป ภูผากลิ้งหลุนๆไปจนเวียนหัวตกใจตื่นจึงรู้ว่าฝันไป

เวลาเดียวกันดารกาได้รับรายงานจากนวลฉวีว่าแหม่มเจ้าของอพาร์ตเมนต์ที่ทอรุ้งพักโทร.มาบอกว่ามีจดหมายจากผู้ชายมาถึงทอรุ้งทุกเดือน ดารกาถามว่าใคร นวลฉวีบอกว่าก็ไอ้นักเลงหัวไม้นายภูผานั่นแหละ

ดารกาบ่นปวดหัวไม่รู้จะจัดการกับมันอย่างไรดี นวลฉวีบอกว่าตนมีวิธี...