ซีรีส์ลูกผู้ชาย เรื่อง "ภูผา"

อนงค์ไปหาเวหาที่ห้องตามที่เขาบอก แต่เขากลับไล่ให้กลับไปเสียวันนี้ตนไม่มีอารมณ์ ครู่หนึ่งแป้นโทร.เข้ามาบอกว่าคุณทอรักไม่เข้าไปหาแล้ว ดูเธอโกรธๆ แล้วออกไปเลย เวหางงถามป้าพูดอะไร แป้นบอกว่าก็อนงค์ทิ้งโน้ตไว้ว่าหมอสั่งให้คุณรักไปหาที่ห้องพัก ความเลยแตก เวหาโมโหมากพุ่งกดคออนงค์อย่างแรง

ขณะอนงค์กลัวแทบตายนั้น ทอรักก็มาเคาะประตูห้อง เร่งให้เปิดประตู เวหาช็อกตัดสินใจเปิดประตูออกไป เธอถามว่ากล้าดียังไงเรียกตนมาคุยที่ห้อง เวหาแก้ตัวน้ำขุ่นๆว่าช่วงนี้ตนเครียดเลยทำอะไรไม่ได้คิด เอาเป็นว่าพรุ่งนี้จะไปหาที่แผนกก็แล้วกัน อยากคุยเรื่องของเราด้วย ทอรักตัดบทว่าตนไม่มีเรื่องอะไรจะคุย แต่เอะใจย้อนกลับจะเข้าไปคุยในห้อง เวหาบอกว่าตอนนี้ไม่ได้ ทอรักดันเข้าไปจนได้และเห็นเท้าอนงค์ที่แอบอยู่หลังม่าน เธอทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นและกลับไป

เวหากลับไปตบหน้าอนงค์จนคว่ำ ตะคอกว่าต่อไปถ้ากล้าเล่นกับตนแบบนี้อีกจะเอาให้ถึงตาย!

รุ่งขึ้นเวหาถูก ผอ.ทินราชเรียกไปถามเรื่องตบกันที่ห้องโถง เวหาขอโทษบอกว่าช่วงนี้ตนเครียดเรื่องธุรกิจที่บ้านเลยควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ สัญญาว่าจะไม่ให้เกิดขึ้นอีก แต่ถ้าตนได้ทุนไปเรียนต่ออนาคตก็อาจจะแบ่งเบาภาระทางบ้านได้บ้าง ผอ.บอกว่าเรื่องทุนต้องพิจารณาตามความเหมาะสม ยังไงก็รอหน่อย

พอเวหาออกไปก็เจอประเสริฐกำลังจะเข้าไปหา ผอ. เวหาเลยแอบฟัง ได้ยิน ผอ.ถามประเสริฐอย่างเมตตาว่าคิดออกหรือยังว่าจะไปต่อที่ไหน ประเสริฐบอกว่าจะต่อที่เดิม จะไปต่อยอดงานวิจัยที่เคยทำไว้

เวหาได้ยินถึงกับหน้าเครียด กังวล คิดแผนที่จะแก้ปัญหาของตน ครู่เดียวก็ยิ้มอย่างมีความสุข

รุ่งขึ้นก็มีเสียงประกาศว่า “คุณทอรัก พิทักษ์กิจ มีญาติมารอพบที่ชั้น 1 ค่ะ” พอทอรักมาถึงเห็นพยาบาลตั้งแถวรอรับอยู่ มองไปเห็นเวหาถือช่อดอกไม้เดินมาหยุดตรงหน้าส่งช่อดอกไม้ให้แล้วหยิบกล่องแหวนออกรำพันความรักที่มีกันมายาวนาน ถึงเวลาที่เราจะใช้ชีวิตร่วมกันแล้ว เปิดกล่องแหวน คุกเข่าขอ

“แต่งงานกับเรานะรัก”

ทอรักตกใจ อึ้ง พอตั้งสติได้ก็ยิ้มให้ บอกว่าเราคบกันมานาน แต่ไม่ได้หมายความว่าตนจะรักเขามากขึ้น แต่มันยิ่งทำให้ตนรู้จักเขามากขึ้นต่างหาก และยิ่งรู้จักก็ยิ่งไม่แน่ใจว่าตนรู้จักเขาจริงหรือเปล่า ตัดบทว่า

“เก็บแหวนไว้เถอะ ฉันยังไม่พร้อม” เวหาบีบคั้นว่าทุกคนกำลังมองเราอยู่นะ “เธอเป็นคนทำเอง เธอก็แก้เองสิ” แล้วเดินไปเลย เวหาลุกเรียกอย่างเว้าวอน ทอรักส่งดอกไม้ให้พยาบาลแล้วเดินไปอย่างไม่แยแส พยาบาลที่มาตั้งแถวรับต่างหน้าเจื่อน และที่มุมหนึ่งอนงค์แอบดูอยู่ ทั้งโกรธ ทั้งสะใจ

ooooooo