ตอนที่ 8
หลังจากสมคิดช่วยต้อยติ่งพ้นจากความกักขฬะของสันต์แล้ว วันนี้สันต์บอกสมคิดว่าตนขอต้อยติ่งได้ไหมเพราะถูกใจจริงๆ สมคิดนิ่งก็ตะคอก
“ไอ้คิด มึงจะเอาน้องมึงมาให้กูไหม” สมคิดไม่ตอบลุกเดินหนี “มันไม่ให้ งั้นกูไปเอาเองก็ได้ ไปเว้ย”
แล้วสันต์ก็พาลูกน้องไปฉุดต้อยติ่งที่ร้านตั้งแต่ร้านยังไม่เปิด ต้อยติ่งร้องขอความช่วยเหลือ ก็ตวาด
“เรื่องของผัวเมีย ใครไม่เกี่ยว อย่ายุ่ง!”
สมคิดที่กำลังเมายาเข้าไปอ้อนวอนสันต์อย่าทำน้องตนเลย เว้นไว้สักคนเถอะ สันต์บอกว่า “กูอยากได้กูก็ต้องได้” แล้วผลักสมคิดออก สมคิดพุ่งเข้ากอดสันต์ไว้แน่น อึดใจเดียวก็มีเสียงปืนดังขึ้นร่างของสันต์ค่อยๆทรุดลงจมกองเลือดตาเหลือกมองสมคิดที่ถือปืนเล็กๆอยู่ในมือ
“ผมขอพี่ดีๆแล้วนะ พี่ไม่ให้เอง”
สมคิดยิงซ้ำจนสันต์ตาย พวกลูกน้องหนีกันกระเจิง สมคิดท่าทางเบลอๆบอกต้อยติ่งที่ยืนช็อกอยู่ว่า
“เป็นไงต้อยติ่ง กูทำหน้าที่พี่ชายที่ดีรึยัง”
ต้อยติ่งกลับไปนั่งร้องไห้อยู่หน้าร้านโชคดีอย่างเคว้งคว้างไม่รู้จะทำยังไงกับชีวิตที่ไม่เหลือใครเลย
ooooooo
หมอนุสรามาที่ไร่ทวีวัฒน์ ทอรุ้งกับภูผาเข้าไปสวัสดี ป้าหมอทักทั้งสองว่าเกาะติดกันตลอดเลยหรือ บอกทอรุ้งว่าเรามาฝึกงานไม่ใช่เหรอ ทอรุ้งบอกว่าตนทำอย่างดีไม่มีตกหล่น ถามลุงวัฒน์ได้
ลุงวัฒน์เดินเข้ามาพอดีบอกทอรุ้งว่า ลุงเพิ่งวางสายจากแม่หนู เขาบอกว่าจะมาเยี่ยมและจะอยู่จนกลับพร้อมกัน บ่ายๆคงมาถึง ทอรุ้งยิ้มเจื่อนถามว่าบอกคุณแม่ไม่ได้เหรอว่าอีกสามวันตนก็กลับแล้ว ป้าหมอบอกว่าแม่เราเขาจะมาป้าถึงต้องรีบมาดักหน้าก่อนนี่ไง ทอรุ้งหนักใจว่าแม่ต้องเจอภูผาแน่เลย
ป้าหมอบอกว่าเราไม่ควรปิดบัง ป้าจะอธิบายให้แม่หนูเข้าใจเอง ลุงวัฒน์ถามภูผาว่าพร้อมหรือเปล่า ภูผาบอกว่าพร้อมทั้งที่กังวล
กานต์เดินเร็วๆเข้ามาบอกภูผาว่ามีคนมาหา ทอรุ้งตกใจถามว่าแม่รู้แล้วหรือ ทำไงดีล่ะ ป้าหมอบอกว่าเราต้องเผชิญความจริง บอกภูผาให้ไปกันเลย ทุกคนจึงเดินตามกันไป
แต่พอไปถึงหน้าบ้านกลายเป็นต้อยติ่งยืนหน้าตาหมองคล้ำอยู่ ภูผาถามว่ามาทำไม มาได้ยังไง
ต้อยติ่งยื่นกระดาษที่ภูผาเขียนที่อยู่ที่ไร่ให้เผื่อต้อยติ่งเดือดร้อนหรือสมคิดเปลี่ยนใจอยากมาทำงานกับตนที่ไร่ให้โทรเลขมาเลยตนจะรีบมารับ ต้อยติ่งร้องไห้จนพูดไม่ออก กอดภูผาไว้อย่างหวังเป็นที่พึ่ง ภูผาแกะต้อยติ่งออกถามว่าเป็นอะไร
ต้อยติ่งบอกให้ช่วยพี่คิดด้วย พี่คิดถูกจับ ตนไม่เหลือใครแล้ว










