ปี่แก้วนางหงส์

หลวงราชบอกเจ้าคุณว่าคุณแม่คงไม่คุ้นที่เห็นคนแปลกหน้าในบ้านกระมัง

“ก็คงจะจริงของแก แต่พ่อไม่รู้สึกอย่างนั้นแม้แต่น้อยเลยนะ”

“กระผมก็เช่นกันขอรับ” หลวงราชยิ้มเมื่อนึกถึงพิกุล

ฝ่ายพิกุลถูกเอื้อยแซวว่าตาไม่ถึง ทำไมถึงดูไม่ออกว่าตายศนั่นเป็นถึงลูกพระยา พิกุลพูดงอนๆว่าต่อให้เป็นลูกพระยา เขาก็เป็นแค่ตายศเท่านั้นแหละ เอื้อยถามว่าโกรธที่โดนเขาหลอกซ้ำยังต้องอยู่บ้านเดียวกันด้วยใช่ไหม ปลอบว่าเขาอยู่บ้านใหญ่ไม่ได้เจอกันบ่อยหรอก

ooooooo

หลังอาหารเย็น จางวางพ่วงบอกพิกุลว่าพรุ่งนี้จะซ้อมวงแต่เช้าแล้วตอนเย็นท่านเจ้าคุณจะให้ไปเล่นที่ตึกใหญ่ พิกุลอึ้งไปนิดหนึ่งจึงรับคำ

เพียรถามว่าเห็นแม่สุดว่าไปเจอลูกท่านเจ้าคุณกันหรือ พิกุลตอบรับซึมๆ เพียรกับจางวางมองหน้ากันที่เห็นพิกุลถามคำตอบคำ เพียรเปรยว่าดูท่าลูกจะเหนื่อยไม่สบายหรือเปล่า พิกุลบอกว่าเปล่า จางวางว่าหรือยังไม่คุ้นที่ทาง

“จ้ะพ่อ ยังไม่คุ้นสักเท่าไร แต่พ่อกับแม่ไม่ต้องห่วงนะจ๊ะ”

เมื่อกินข้าวแล้วพิกุลเข้าไปช่วยเก็บครัว บอกสุดให้ไปพักก่อน ตนเก็บที่เหลือเอง เมื่อสุดไปแล้วพิกุลเก็บของท่าทางเหม่อลอย ครู่หนึ่งมีคนมายืนข้างหลัง พิกุลนึกว่าสุดถามว่าป้าลืมอะไรหรือ แต่พอหันมองกลายเป็นสินยืนยิ้มให้ พิกุลยิ้มตอบเนือยๆ

สินทักว่าวันนี้พิกุลคงเหนื่อยไม่ค่อยยิ้มหัวเราะเหมือนตอนอยู่สุพรรณเลย พิกุลบอกว่าพรุ่งนี้ซ้อมตนก็หายแล้ว สินเห็นด้วยว่าไม่ได้ซ้อมรับส่งกันสองสามวันเหมือนขาดอะไรไป

พิกุลเก็บของเสร็จพอดีบอกสินว่าขอไปพักเอาแรงก่อน แล้วออกจากครัวไป สินมองตามด้วยความเป็นห่วง แต่ที่มุมลับตามีสายตาอีกคู่หนึ่งที่ลอบมองอยู่ในครัวตั้งแต่แรก สายตาคู่นั้นมองตามพิกุลไปเครียดๆ...หลวงราชนั่นเอง!

และคืนนี้เองคนขับรถของสารภีก็ได้รับรายงานจากคนลากรถว่าคุณยศจ้างรถพาผู้หญิงสามคนกลับไปที่บ้าน คนขับรถจึงรายงานสารภี สารภีถามว่าคุ้นหน้าไหม คนขับรถบอกว่าไม่คุ้นและสำเนียงก็ไม่ใช่คนบางกอก ถามว่าคุณสารภีจะให้จับตาผู้หญิงสองคนนั้นด้วยไหม

“ฉันฝากด้วยแล้วกัน” สารภีบอกพลางส่งถุงเงินให้ พอคนขับรถออกไป สารภีสงสัยว่าหญิงสองคนนั้นเป็นใคร

เช้าวันรุ่งขึ้น ห้องดนตรีพร้อมสำหรับการซ้อมและจัดแสดง นักดนตรีทุกคนเข้าประจำที่ สินบอกพิกุลว่าได้ซ้อมแล้วเดี๋ยวก็สบายใจนะ เอื้อยได้ยินถามสินว่าไม่ห่วงตนบ้างหรือ จางวางพ่วงเข้ามาพอดีบอกให้เริ่มกันเลย แต่พิกุลเห็นหลวงราชเข้ามาก็ชะงัก จางวางถามว่า

“พิกุล!!! เอ็งไม่พร้อมรึ”

“ท่านเจ้าคุณมาจ้ะพ่อ”