ตอนที่ 3
วงดนตรีของจางวางพ่วงเข้ามาใน “บูรพาเคหาสน์” อย่างตื่นตาตื่นใจกับงานฉลองที่คึกคักใหญ่โต พอสารภีออกมาเห็นหลวงราชมาก็กุลีกุจอต้อนรับ บอกว่าเตรียมที่ทางไว้ให้วงดนตรีแล้ว แต่ทุกคนมากันเหนื่อยให้ไปพักผ่อนก่อน ตนจะพาคุณหลวงกับท่านจางวางไปหาเตี่ยก่อน
เอื้อยกับพิกุลแอบมองอยู่ เอื้อยพูดอย่างหมั่นไส้
“ลูกเจ๊กแต่แต่งตัวอย่างกับฝรั่งคงจะเข้ากันดีกับคุณหลวงนะ”
พิกุลสบตาสารภี ฝ่ายนั้นยิ้มให้น้อยๆอย่างที่พิกุลเดาไม่ออกว่าจะดีหรือร้าย?
พิกุลกินข้าวเที่ยงไม่ลง บอกแม่ว่าจะออกไปดูอะไรข้างนอกหน่อย เพียรบอกให้รีบไปรีบมา พอพิกุลออกไปก็เจอพุดกรองเก็บดอกปีบอยู่ เข้าไปถามว่าเก็บดอกปีบไปทำยาหรือ
พุดกรองบอกว่าไม่เคยรู้ว่าดอกปีบทำยาได้ เห็นแต่คุณสารภีเก็บไปกรองมาลัยส่งให้คุณหลวงที่กระทรวงทุกวัน พุดกรองพูดขาดคำก็ได้ยินเสียงสารภีเรียกปรามเสียงเข้ม แล้วสารภีก็บอกพิกุลว่าท่านเจ้าคุณให้มาตามคงได้เวลาของหล่อนแล้วกระมัง
พอพิกุลไป สารภีก็คาดคั้นถามพุดกรองว่าคุยอะไรกัน พุดกรองบอกว่าเรื่องดอกปีบ สารภีถามว่า แค่นั้นหรือ พอดีบ่าวมาตามสารภีบอกว่าได้ยินเสียง ไอ้สงโวยวายลั่นไปหมด ถ้าปล่อยไว้เกรงว่าคุณสารภีจะเดือดร้อน จะให้จัดการอย่างไร สารภียิ้มร้ายบอกว่า
“ให้มันโวยวายเสียให้พอ เสร็จจากฟังปี่พาทย์ของท่านเจ้าคุณให้สบายใจแล้ว ฉันจะจัดการเอง”
ooooooo
เมื่อพิกุลเดี่ยวปี่จบ ทุกคนปรบมือชื่นชมเว้นแต่สารภีนั่งหน้านิ่งจับตามองหลวงราชที่ยิ้มปลื้มแล้วมองถ้วยชาที่ตนชงให้ซึ่งหลวงราชไม่ได้สนใจเลย ฝ่ายจีนพ้งขออนุญาตเจ้าคุณให้สินน้ำใจพิกุล
หลวงราชยิ้มพอใจเมื่อจีนพ้งเรียกพิกุลไปรับถุงเงิน โดยไม่รู้ว่าสารภีมองตัวเองอยู่อย่างสงสัย ไม่พอใจ ขณะเดียวกันบ่าวของจีนพ้งเข้ามามองหาสารภี สารภีมองก็รู้ว่าต้องเป็นเรื่องเถ้าแก่สงจึงลุกไป หลวงราชเห็นจึงลุกตามไป
สารภีไปตบประตูห้องลับตะโกนสั่งเถ้าแก่สงให้เงียบ เถ้าแก่สงอ้อนวอนให้ปล่อยตนเถิด ตนสำนึกแล้ว ถ้าปล่อยตนจะยกคนในกงสีให้ตั้วเฮีย จะซื่อสัตย์ไม่คิดกำเริบเสิบสานกับตั้วเฮียอีกแม้ชีวิตตนก็จะยกให้
แต่ในที่สุดเถ้าแก่สงก็ถูกสารภีใช้ลิ่มแบ่งชาแทงท้องและลูกน้องจีนพ้งก็กรูกันเข้ามาใช้กรรไกรแทงจนตายแล้วลากศพออกไปเลือดนองตามทาง พุดกรองแอบดูอยู่เห็นการลากศพเถ้าแก่สงที่เลือดท่วมตัวออกไปตกใจร้องกรี๊ด หลวงราชกับปลัดจีนได้ยินเสียงพุดกรองมองหน้ากัน แล้วเดินไปตามเสียง
สารภีได้ยินพุดกรองร้องหันมองขวับ เห็นพุดกรองกำลังจะวิ่งหนีจึงให้ชบาคนสนิทของตนไปจัดการ










