ปี่แก้วนางหงส์

ฝ่ายเจ้าคุณพิชัยกลับมาเจอหลวงราชยังไม่นอนเพราะกำลังทบทวนแผนที่ของบูรพาเคหาสน์ของจีนพ้ง เจ้าคุณเลียบเคียงว่าคิดถึงสารภีหรือ จะทาบทามมาเป็นสะใภ้เลยดีไหม คุณหญิงขัดขึ้นทันทีว่าไม่มีวัน! ตนไม่เห็นดีเห็นงามที่เจ้าคุณจะผูกมัดตายศกับลูกเจ๊กคนนี้ คุณหญิงเอ่ยถึงหญิงดาวกับหญิงเดือนว่าร่าเริงสดใสไม่ดูเจ้าเล่ห์เพทุบายอย่างตระกูลเจ๊กนั่น เจ้าคุณยุทธนาท่านมีทุกอย่างยิ่งกว่าที่ไอ้จีนพ้งมันมี

“ถ้าฉันอยากจะหาเรื่องติเด็กสองคนนั้น ฉันก็ยกขึ้นมาอ้างได้เหมือนกัน แล้วมาดูก็แล้วกันว่าลูกมันจะเกรงใจใคร” เจ้าคุณมองคุณหญิงอย่างท้าทาย หลวงราชฟังพ่อกับแม่เถียงกันแล้วยิ้มขำ

วันนี้หลวงราชกำชับมุดให้จับตาดูพวกปี่พาทย์ให้ดี ถ้าวันนี้ตนกลับมาแล้วมุดไม่รู้ว่าเขาทำอะไรกันบ้างล่ะก็จะโดนดี คุณหญิงถามมุดว่าหลวงราชฝากฝังอะไร มุดปดว่าคุณหลวงให้ไปรับแผ่นเสียงที่ห้าง

ปัญหาของหนุ่มสาวทั้งหลวงราช สารภี พิกุล เอื้อย และสิน ยิ่งนับวันก็ชัดเจน เมื่อหลวงราชจับตาสินที่ใกล้ชิดกับพิกุล เอื้อยก็คอยกีดกันพิกุลกับสิน กระทั่งถามพิกุลว่าจะบอกสินดีไหมว่าตนชอบเขาเพราะเขาเป็นคนปากหนักคงไม่พูดง่ายๆ อีกทั้งสินก็ไม่มีใครด้วย

แต่จางวางพ่วงคิดจะให้สินเป่าปี่สืบทอดจากครูทับ แต่พอสินจับปี่ขึ้นเป่ากลับเป่าไม่ออก จางวางถึงกับหน้าเจื่อน เพียรถามจางวางว่าคิดจะจับคู่สินกับพิกุลหรือ ทำไมไม่ถามลูกก่อนว่ามีใจให้สินหรือไม่

“เพราะฉันไม่อยากให้มันเป็นอย่างท่านจัน พิกุลกับไอ้สินมันคู่ควรกันด้วยชนชั้นเดียวกัน พิกุลมันไม่มีวันเสียใจอย่างท่านจันเป็นแน่...แม่เพียรต้องเห็นด้วยกับฉัน ไม่ใช่ปล่อยให้เรื่องซ้ำรอยเดิม!!”

พิกุลดูออก ถามสินขณะซ้อมปี่กันว่ารู้หรือไม่ว่าพ่อหมายตาเราสองคนให้เป็น...สินบอกว่าไม่รู้ พิกุลบอกว่าตนไม่ได้คิดอะไรกับสินเกินกว่าความเป็นพี่น้องแต่เอื้อยรักสินยิ่งกว่าอื่นใด สินบอกว่าตนก็เห็นเอื้อยเป็นน้องเท่านั้นไม่เคยรักอย่างที่รักพิกุล

เอื้อยมาได้ยินพอดีต่อว่าพิกุลว่าทั้งที่รู้ความจริงแต่ก็ปิดปากเงียบตลอดมา หรืออยากให้ตนหลอกตัวเองไปเรื่อยๆ พิกุลบอกว่าตนขลาดไม่กล้าพูดความจริงเพราะกลัวเอื้อยผิดหวัง

“ฉันซาบซึ้งมากพิกุล ซาบซึ้งเหลือเกินแล้ว” เอื้อยประชดอย่างเจ็บใจ พิกุลกับสินมองหน้ากันอย่างลำบากใจหาทางออกไม่เจอ

ooooooo

คุณหญิงพยายามจับคู่ให้หลวงราชกับครอบครัวเจ้าพระยายุทธนากับคุณหญิงพิศพิลาศ รังเกียจลูกเจ๊กอย่างสารภีถึงกับไปรับหลวงราชที่กระทรวงเพื่อพาไปบ้านหญิงดาวกับหญิงเดือน

หลวงราชบอกว่าวันนี้ตนมีธุระก็ตัดพ้อว่าขอให้เห็นแก่หน้าแม่บ้างเถอะเพราะนัดทางนั้นไว้แล้ว ย้ำว่าถึงเวลาที่ลูกต้องจริงจังกับหญิงดาวหญิงเดือนได้แล้ว หลวงราชจึงจำต้องตามใจ