ปี่แก้วนางหงส์
ตอนที่ 3
หลวงราชตามออกมา สารภีถามว่าคุณหลวงชอบดอกปีบหรือ ทำไมถึงชอบดอกแห้งดอกนี้ยิ่งกว่าดอกสดที่หอมชื่นใจ แซะว่าหรือดอกปีบนี้สำคัญกว่าดอกอื่น หลวงราชนิ่ง สารภีถามว่าตนเข้าใจถูกใช่ไหม
หลวงราชบอกว่าถูกผิดไม่สำคัญ ขอบใจที่หล่อนเก็บมันคืนให้ตน ชมว่าหล่อนละเอียดอ่อนกว่าที่ตนคิดสารภีขอบคุณแล้วขึ้นรถไปอย่างมีมาด ส่งสายตาให้หลวงราชก่อนรถเคลื่อนออกไป
“หล่อนนี่สำคัญนัก สารภี” หลวงราชพึมพำ
สารภียิ้มมีความสุขที่ได้พบหลวงราชอีกครั้ง ชบาเห็นนายยิ้มก็เข้าใจความรู้สึก อดยิ้มตามไม่ได้
ฝ่ายหลวงราชกลับเข้าบ้านก็เจอคุณหญิงเกสร
รออยู่แล้วถามทันทีว่าแม่นั่นไม่ได้ขอสิ่งตอบแทนอะไรลูกใช่ไหม และลูกไม่ได้คิดจะตอบแทนมากกว่าการขอบคุณใช่ไหม หลวงราชรับคำเบื่อๆและจะเดินเข้าบ้าน
คุณหญิงที่เจ้ายศเจ้าอย่างหวงลูกชายและไม่ยอมรับใครเป็นสะใภ้ง่ายๆ โดยเฉพาะคนที่ไม่รู้หัวนอนปลายตีนและไม่มีเชื้อสายเป็นผู้รากมากดีมาก่อน ปรามหลวงราชว่า
“เห็นแค่สายตาก็รู้แล้วว่าแม่นั่นหมายของสูง เป็นลูกเจ๊กแต่อยากเป็นมาดามจนตัวสั่น ป้ายปูนแดงหมายหัวไว้เสียแต่ตอนนี้เลยว่าแม่ไม่เอาสะใภ้แบบนี้ รับรู้ไว้นะตายศ”
คุณหญิงพูดแล้วไปเลย หลวงราชหยิบดอกปีบแห้ง จากสมุดมาดู มันยังอยู่ในสภาพเดิม
“ถ้าฉันยุ่งแต่เรื่องของแม่สารภีเช่นนี้โดยไม่มีหล่อน ใจฉันคงแห้งแล้งไม่ต่างจากปีบดอกนี้ แม่พิกุล”
ooooooo
เช้าวันใหม่ ขณะเพียร พิกุลและเอื้อยกำลังใส่บาตร ก็ได้ข่าวจากหลวงพ่อว่าศพเสงี่ยมลอยมาติดท่าน้ำวัดเมื่อเช้านี้ เด็กวัดบอกว่าญาติเสงี่ยมบอกว่าแกเมาตกน้ำเมื่อคืน
ขณะที่เอื้อยคิดว่าเสงี่ยมตาย พวกตนก็คงไม่ได้ไปบางกอกแล้ว พลันก็ได้ยินเสียงฆ้องลอยมาจากเรือน เอื้อยตาโตถามว่าพ่อจางวางหาคนฆ้องใหม่ได้แล้วรึ
พอขึ้นเรือน ทั้งเอื้อยและพิกุลก็อึ้ง เมื่อเห็นสินญาติห่างๆของจางวางที่มีฝีมือการเล่นฆ้องหงส์หาตัวจับยาก เอื้อยดีใจจนจางวางหมั่นไส้บอกว่าจะไม่เอาสินเพราะเห็นเอ็งระริกระรี้อย่างนี้ล่ะ แล้วให้เอื้อยไปเก็บของที่ท่าน้ำ แต่สินตื่นเต้นดีใจมากที่ได้เห็นพิกุล เอื้อยเลย
อ้อนสินแล้วลากให้ไปช่วยขนของที่ท่าน้ำ
“ไปบางกอกคราวนี้ เอ็งต้องเป็นหน้าเป็นตาให้วงนะ” จางวางกำชับพิกุล
“จ้ะ พิกุลจะไม่ทำให้พ่อผิดหวังแม้แต่น้อย” พิกุลรับคำสีหน้ามุ่งมั่น
ooooooo
เมื่อถึงสถานีรถไฟพระนคร สุดทำท่าจะเป็นลมเพราะเดินทางอ่อนเพลียจนเอื้อยต้องคอยพัดวีให้พิกุลก็อ่อนเพลียจนเพียรต้องดูแลอย่างเป็นห่วง
เมื่อถึงบ้านเจ้าคุณพิชัยก็ได้รับการต้อนรับอย่างดี บอกว่าได้จัดที่ทางรอไว้แล้ว จางวางกับแม่เพียรจัดสรรห้องหับกันเองเถิด จางวางบอกว่าเรื่องกินอยู่ทางตนมีแม่สุดมาด้วยทำกินกันเองดูจะถูกปากกว่า
