ปี่แก้วนางหงส์

วันต่อมากำนันไปที่เรือนจางวางเพื่อขอคำตอบ ถ้าจางวางไม่เปลี่ยนใจตนก็จะส่งจดหมายแจ้งท่านเจ้าคุณวันนี้เลย จางวางตอบอย่างท้าทายว่า “อย่าช้าไปกว่านี้เลยกำนัน”

กำนันดีใจมาก บอกว่างานสมโภชหลวงพ่อปีนี้ดูท่าจะครึกครื้นทั้งที่ยังไม่ได้เริ่ม สัญญาว่าตนจะดูแลไม่ให้มีการพนันเข้ามายุ่งเกี่ยว เงินทุกบาททุกสตางค์เอาเข้าวัดหมด ยิ้มพอใจว่า

“ท่านเจ้าคุณท่านจะได้ฟังปี่แม่พิกุลสมใจเสียที”

จางวางบอกว่านังพิกุลไม่ได้ประชันด้วยดอก กำนันว่าท่านเจ้าคุณก็ผิดหวังแย่น่ะสิ จางวางว่าฝีมือนายเชยก็ไม่ได้น้อยหน้ากว่ากัน พอกำนันไป จางวางไปส่งที่บันได พูดทิ้งท้ายอย่างไม่แยแสว่า

“เรื่องมากขึ้นมา ก็ไม่ต้องเล่นให้ฟัง ก็แค่นั้น”

ooooooo

ที่วังสราญรมย์...เจ้าคุณต่วน เจ้าคุณพิชัย และหลวงราช นั่งอยู่ที่โต๊ะใต้ร่มไม้ใหญ่ หลวงราชเลื่อนกล่องไม้ใส่ของฝากให้เจ้าคุณต่วน หลวงราชเอ่ยขณะเจ้าคุณต่วนเปิดดูว่า เครื่องลายครามจากห้างเมเปิ้ล นครลอนดอน

เจ้าคุณต่วนเอ่ยว่ามีของติดไม้ติดมือมาก็ใช่ว่าตนจะรักใคร่เป็นพิเศษ หลวงราชบอกว่าตนมิได้หวังเช่นนั้นแต่เพราะรู้ดีว่าเจ้าคุณนิยมคนดีมีฝีมือมากกว่าพวกประจบสอพลอ แต่เห็นว่ากระเบื้องนี้งามสมราคาพอให้ท่านเจ้าคุณเอาไว้อวดแขกได้ เจ้าคุณบอกว่า

ก็พอได้ แต่ก็ไม่ดีที่สุดหรอก แล้วหันไปถามเจ้าคุณพิชัยว่า

“เห็นว่าต้องไปลากตัวกลับมาจากเมืองสุพรรณเชียวรึ ท่านเจ้าคุณ”

เจ้าคุณพิชัยบอกว่าลูกตนออกจะเกเรอยู่บ้าง ถึงต้องอาศัยบารมีท่านเจ้าคุณจัดการให้เข้าที่เข้าทาง เจ้าคุณต่วนเอ่ยว่าเป็นนักเรียนยุโรปก็ใช่ว่าตนจะเชื่อมือเสียทุกคน ไล่กลับไปก็มาก มองหลวงราชปรามในทีว่า

“ยิ่งรู้ว่าเสเพลไม่เอาถ่าน ฉันไล่มานักต่อนักแล้ว ...เมืองสุพรรณมีอะไรดีล่ะ”

“เห็นจะเป็นตลาดเจ๊กฮงขอรับ บ่อนที่นั่นคึกคักไม่แพ้คลับบางกอกเลยทีเดียว” หลวงราชพูดอย่างมีชีวิตชีวาจนถูกเจ้าคุณพิชัยเรียกปราม และเจ้าคุณต่วนก็เอ่ยอย่างประเมินว่า “ครบเครื่องไม่เบานะ”

หลวงราชบรรยายอย่างมีชีวิตชีวาว่า บ่อนสุพรรณน่าตื่นเต้นยิ่งกว่าคลับในพระนครเสียอีก มีแต่พวกจากพระนครไปรวมหัวกันที่นั่น มีทั้งพวกรวมหัวกันจะเอาสัมปทานไฟฟ้า ทั้งคิดจะตั้งบริษัทเรือเมล์ไปถึงซัวเถา ที่เห็นก็ผู้นำของพวกจีนห้าภาษาทั้งนั้น หากเอ่ยชื่อมาก็คงคุ้นหูท่านเจ้าคุณ

เจ้าคุณต่วนมองหลวงราชอย่างสนใจ ขยับใกล้เข้ามาฟัง หลวงราชคุยติดลมว่า

“น่าแปลกนะขอรับ ที่พ่อค้าพวกนี้ไปเจรจาธุรกิจกันในบ่อนเมืองสุพรรณแทนที่จะเป็นบ่อนแถวสำเพ็งอย่างกับเป็นเรื่องลับ” เจ้าคุณต่วนถามทึ่งว่างั้นรึ หลวงราชตอบสบายๆว่า “ขอรับท่านเจ้าคุณ”