เพลงรักเพลงปืน
ตอนที่ 4
หาญกับดำตัดสินใจไม่เซ้าซี้ชายชราอดีตเสือเผ่นเพราะเห็นใจในชะตากรรมและคิดว่าอีกฝ่ายคงลำบากใจจะเล่าเรื่องอดีต มุ่งหน้าสู่พื้นที่ลุ่มแม่น้ำสะแกกรัง จังหวัดอุทัยธานีแทน
“พี่หาญ...พี่แน่ใจหรือว่าอุทัยธานีจะมีเบาะแสของซุ้มมือปืน”
“ที่ปากน้ำโพเราเข้าไม่ถึงซุ้มมือปืนก็ต้องลุ่มน้ำสะแกกรังนี่แหละ เพราะที่นี่เคยเป็นที่กบดานของพวกเสือปล้นดังๆหลายก๊กหลายชุม มือปืนหลายคนก็หลบมาที่นี่”
“เสือปล้นรุ่นนั้นล้วนแต่คดีความหมดอายุไปแล้ว แต่ละคนแทบยกมือขึ้นไกวเปลหลานเหลนไม่ไหวแล้วนะพี่หาญ มันจะเหมือนงมเข็มในแม่น้ำสะแกกรังไหม”
“ยังไงเสือก็เป็นเสือ มันต้องมีแหล่งข้อมูล ต้องมีคนรู้ว่าซุ้มมือปืนอยู่ที่ไหน ปิดตลาดบ้านโคกปล้น
มันมีพฤติกรรมเหมือนตอนบ้านเมืองยังมีชุมเสือ เรามาถึงสะแกกรังแล้ว...ไปหาแหล่งกบดานของซุ้มมือปืนกันเถอะ”
ooooooo
น้ำหวานกับน้ำแข็งสองสาวจากกรุงเทพฯ
สวมบทบาทแม่ค้าขายสินค้าเสริมความงามเหมือนเคย ทุกอย่างราบรื่นดีโดยเฉพาะเรื่องเก็บข้อมูลในบ้านโคก ยกเว้นเรื่องหินที่สองสาวยังไม่มีโอกาสขอบคุณเขาที่ช่วยนำมือถือมาคืน
น้ำแข็งยังคาใจ “แล้วคุณน้ำหวานไม่สงสัยหรือว่าเขาไปได้โทรศัพท์เครื่องนี้มาได้ยังไง ในเมื่อหมวดรำพึงเพิ่งยึดเอาไปเป็นของกลางเพื่อดูคลิปหรือภาพถ่ายในเครื่อง”
น้ำหวานพยักหน้าก่อนหน้าแดงเมื่อคิดถึงความหล่อและท่าทางสุภาพของหิน “ฉันก็อยากรู้ว่าเขาเอาคืนมาด้วยวิธีไหน เอ่อ...เราไปขอบคุณเขาดีไหม ฉันจะซื้อดอกไม้ไปให้เขาหรือซื้อกระเช้าผลไม้ไปให้เขาดี”
“ไม่ต้องซื้ออะไรไปให้เขาหรอกค่ะ แค่คุณน้ำหวานไปขอบคุณเขาก็คงจะดีใจ แต่ว่ามันจะดีหรือคะ คุณหิน
เขาเป็นเด็กวัดอาศัยอยู่ในป่าช้า จะเดินไปหาเขาในป่าช้า ...มันจะดีไหม”
“เราก็ทำให้มันเป็นเหตุบังเอิญ”
“เหตุบังเอิญในป่าช้านี่นะคะ...ทำยังไงคะ”
“เราก็ทำเป็นเปิดโปรโมชันแต่งหน้าฟรีแล้วก็หลงทางเข้าไปในป่าช้า เท่านี้มันก็เป็นเหตุบังเอิญแล้ว”
น้ำแข็งปรบมือ “ดีค่ะ...สมเหตุสมผล สะตอ
อย่างมีคุณค่าหน้าตายังอยู่ครบ ว่าแต่คุณหินเขาอยู่ในป่าช้าแน่นะ”
วันเดียวกันที่จังหวัดอ่างทอง...หินไม่ได้คิดถึง
น้ำหวานเดินนำดินไปกราบพระนอนวัดขุนอินทรประมูล
“วัดนี้เป็นวัดเก่าสร้างตั้งแต่สมัยสุโขทัย แต่เดิมประดิษฐานในวิหารแต่ถูกไฟไหม้ องค์พระท่านก็เลยตากแดดตากฝนมาเป็นร้อยๆปี...ดูพระพักตร์ท่านสิ”
“พระพักตร์ท่านอิ่มเอิบ...น่าเลื่อมใสศรัทธานะพี่หิน”
“วัดนี้ขุนอินทรประมูลเป็นผู้สร้าง มีการขุดพบโครงกระดูกที่ถูกมัดมือไพล่หลัง ขุนอินทรประมูล
