เพลงรักเพลงปืน

เปรียวกับบัวบานคาใจเรื่องกลุ่มโจรปริศนาที่

ปิดตลาดปล้นเมื่อวันก่อนเลยตามสืบจนเจอน้ำหวานกับน้ำแข็งที่แวะไปหาหินที่กระท่อมป่าช้า สัปเหร่อฉุยเห็นสี่สาวสงสัยเรื่องกลุ่มโจรปริศนาเหมือนกันเลยบอกเรื่องหินกับหาญแยกกันไปตามหาอดีตเสือและซุ้มมือปืน

ในพื้นที่ที่เป็นไปได้

น้ำหวานกับน้ำแข็งแอบเก็บข้อมูลเงียบๆ ต่างจากเปรียวที่แม้จะอึ้งในความเอาการเอางานของหินแต่ก็อคติและหึงโดยไม่รู้ตัวเพราะยังเคืองที่เห็นเขาอยู่กับสีดา

เมื่อวันก่อน

“ฮึ...จับโจร...ไปจับโจรหรือหลบหน้าสังคมเพราะกลัวจะต้องแก้ตัวว่าไม่ใช่โจรเสียเอง”

บัวบานส่ายหน้าก่อนท้วงลูกพี่ลูกน้องสาว “พี่เปรียว ...แต่ตอนตลาดถูกปล้นน่ะนายหินกับนายหาญอยู่ในเหตุการณ์ด้วยนะ เป็นฝ่ายยิงสู้กับโจรด้วย หลวงตาบุญท่านเป็นพยานได้”

เปรียวรู้ดีแก่ใจแต่ยังเถียงเพราะทิฐิ “คนพวกนี้ร้อยเล่ห์ หลวงตาบุญท่านเป็นพระท่านอาจถูกลูกศิษย์หลอกก็ได้ นายหินนายหาญหายไปยี่สิบกว่าปีไม่รู้หายไปไหน กลับมาวันที่วัดถูกปล้น ถึงจะมีเหตุการณ์เกือบทำให้เราเชื่อว่าเขาเป็นพวกชาวบ้าน  แต่พฤติกรรมของเขากับนังสีดา”

ชื่อสีดาทำให้บัวบานถึงบางอ้อ พอเดาอาการลูกพี่ลูกน้องสาวได้แต่ไม่ทันเย้าเปรียวก็โพล่งออกมาก่อน

“ส่อให้เห็นว่านายหินคนนี้ไม่ได้ดิบดีอย่างที่พยายามสร้างภาพแต่เป็นพวกกินไม่เลือก...ไม่รู้ลูกเขา... เมียใคร!”

ooooooo

หาญกับดำไม่ยอมแพ้ แม้ชายชราหาปลาจะช็อกตายพวกเขาก็หาแหล่งข้อมูลเป็นชายชราหาปลาคนใหม่ สองหนุ่มไม่อ้อมค้อมเปิดฉากถามตรงๆเรื่องซุ้มมือปืน

ชายชราหาปลาคนใหม่ถอนใจยาวก่อนเล่า “มือปืนน่ะมี...มีซุ้มมือปืนก็ต้องมีมือปืนแต่ข้าบอกไม่ได้หรอกว่าเป็นใคร ก็เป็นคนทำมาหากินเหมือนชาวบ้านทั่วไปนั่นแหละ...ทำไร่ทำนา หาปลาในแม่น้ำ มีงานสั่งก็ออกไปทำงาน”

หาญร้องขอ “พาผมไปที่ซุ้มมือปืนได้ไหมครับ”

“เอ็งจะไปทำไมที่นั่น...อย่าบอกนะว่าเอ็งจะไปสมัครเป็นมือปืน เอ็งคิดว่าอาชีพนี้มันดีหรือ คนเป็นมือปืนต้องฆ่าคน พอฆ่าคนแล้วมันก็เกิดการจากพราก ลูกเสียพ่อแม่ พี่เสียน้อง เพื่อนเสียเพื่อน มันล้วนแต่เป็นโศกนาฏกรรม...เป็นบาปเป็นกรรมติดตัวไปไม่จบสิ้น”

น้ำเสียงเศร้าสร้อยของชายชราทำให้หาญกับดำพลอยหดหู่ แต่ไม่ทันปลอบชายชราก็สารภาพ

“ข้าเคยเป็นโจร...เคยฆ่าคนตาย...เอ็งดูนี่...”

ชายชราเปิดเสื้อให้เห็นรอยสักรูปเสือเผ่นทั่วตัว หาญถึงกับตะลึง

“เสือเผ่น...ผมได้ยินมาว่าคนที่สักเสือเผ่นนี่เวลาของขึ้นแล้วเอาไม่อยู่เลยใช่ไหมครับ”

“แล้วเอ็งรู้ไหมว่าบั้นปลายของเสือเป็นยังไง...ไม่ตายก็ต้องอยู่ในกรง...ติดคุก!”