เพลงรักเพลงปืน

“คุณปลัดดนัยเขาทำเหมือนจะย้ายสำมะโนครัวมาตั้งรกรากที่บ้านโคกแทนที่จะมาทำงานในหน้าที่นักปกครอง”

“แกคงร้อนใจสินะ เพราะแกไม่มีเครื่องแบบสีอบอุ่นให้เปรียวซบเหมือนคุณปลัดดนัย”

“ไม่ใช่ฉันคนเดียวหรอกที่สะบัดร้อนสะบัดหนาวเรื่องคุณปลัด...แกด้วย...หรือแกจะปฏิเสธว่าแกไม่ได้รักเปรียว”

หินเบือนหน้าหนี ปฏิเสธไม่เต็มคำนัก “ฉัน...ไม่...”

หาญรู้ทันแกล้งพูดแทงใจดำ “ขอบใจมากเพื่อนที่แกบอกฉันว่าแกไม่ได้รักเปรียว แกรู้ไหม...ถึงฉันจะรักเปรียวแค่ไหน แต่ฉันก็คิดถึงจิตใจของเพื่อนก่อนคิดถึงตัวเอง แกไม่ได้รักเปรียวแน่นะ”

หินมีท่าทีอึกอักอย่างเห็นได้ชัด แต่ยังปากแข็งย้อนถาม “แกจะรู้ไปทำไมวะ”

“ฉันจะได้มั่นใจ เพราะคนอย่างฉันถ้าเดินหน้าแล้วฉันถอยไม่เป็น...เกียร์ถอยหลังฉันเสีย ฉันถึงต้องการคำยืนยันจากแกด้วยปากของแกเอง ฉันไม่กลัวปลัดดนัยหรอก แต่ฉันกลัวแก!”

ooooooo