เพลงรักเพลงปืน

“ไปสู่สุคตินะลุง ลุงตายแล้วความทรงจำของลุงก็ตายตามไปด้วย แต่ผมยังอยู่...ความทรงจำของผมจะชัดเจนขึ้นทุกวัน ผมจะล้างแค้นให้พ่อแม่กับพี่สาวของผมให้ได้!”

สีดากับเหล่ไม่หายแค้นน้ำหวานกับน้ำแข็ง

ที่แกล้งแต่งหน้าให้เมื่อหลายวันก่อน บุกมาดักตบตอนที่สองสาวเมืองกรุงกำลังเก็บของเตรียมปิดร้าน สี่สาวตบตีกันอย่างไม่มีใครยอมใครกระทั่งหมวดรำพึงกับจ่าลูกน้องต้องควบคุมตัวทั้งหมดไปโรงพัก หมวดรำพึงเห็นหน้าน้ำหวานกับน้ำแข็งก็ส่ายหน้าเอือมระอา

“อะไรกัน...พวกคุณอีกแล้วหรือ คดีอะไรจ่า”

จ่าไม่ทันอ้าปากสีดาก็โพล่งตอบแทน “คดีวิวาท... ฉันเดินซื้อของอยู่ดีๆนังสองคนนี่เข้ามารุมตบ”

น้ำหวานของขึ้นแย้งทันควัน “พูดผิดพูดใหม่ได้นะ ใครหาเรื่องใครก่อน ที่เราจำเป็นต้องตบกับคุณทั้งที่มันเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีสำหรับเยาวชนก็เพราะเราต้องป้องกันตัวเองกับทรัพย์สินค่ะคุณตำรวจ”

หมวดรำพึงถอนใจยาวก่อนถามตามหน้าที่ “ทรัพย์สินมีอะไรเสียหาย”

น้ำหวานไม่ทันระวังหลุดปาก “อ้าว...ก็ข้าวของที่พังพินาศหรือโทรศัพท์มือถือนี่ก็ถือว่าเป็นทรัพย์สินเหมือนกัน”

พูดจบก็รู้ตัวจะหดมือเก็บมือถือแต่ไม่ทันแล้ว หมวดรำพึงนึกได้ว่ามือถือของสองสาวเมืองกรุงที่เขาจงใจเก็บไว้เป็นหลักฐานหายไปเมื่อวันก่อน กระชากเสียงถาม

“ไปได้มายังไง ใครเป็นคนเอาโทรศัพท์เครื่องนี้ไปให้คุณ”

น้ำหวานถอยกรูดแต่ไม่ปริปากเรื่องมือถือ หมวดรำพึงต้องถามย้ำ

“ผมถามว่าไปได้โทรศัพท์เครื่องนี้มาได้ยังไง!”

สีดาเห็นน้ำหวานหน้าจ๋อยก็ผสมโรงซ้ำเติม หมวดรำพึงเห็นท่าพิรุธเลยตั้งใจจะยึดมือถือมาตรวจสอบ

อีกรอบแต่ครั้งนี้ไม่ง่ายเพราะน้ำหวานตั้งสติได้ทันปฏิเสธเสียงแข็ง

“ฉันมีสิทธิ์จะไม่ให้ ไม่ใช่เพราะขัดขวางการทำงานของเจ้าหน้าที่ตำรวจ แต่ฉันจะมอบโทรศัพท์เครื่องนี้

ให้หมวดรำพึงต่อหน้าสื่อเท่านั้น” น้ำแข็งเห็นตำรวจหนุ่มอึ้งก็สำทับ “สื่อจะได้เผยแพร่คลิปที่หมวดรำพึงข่มขู่ประชาชนบนสถานีตำรวจ อย่าลืมนะคะ...ตอนนี้คุณน้ำหวานยังไม่ได้เป็นผู้ต้องหา ยังไม่มีความผิด ถือว่ายังเป็นประชาชนเต็มขั้น”

ถ้อยคำตอบโต้เหมือนคนรู้กฎอย่างดีทำให้หมวดรำพึงเถียงไม่ออก น้ำหวานได้จังหวะแกล้งขู่

“หมวดจะตั้งข้อหาหรือข้อสงสัยก็แล้วแต่ แต่หมวดต้องปฏิบัติต่อผู้ต้องหาหรือผู้ต้องสงสัยตามสิทธิที่พึงมีพึงได้ ในฐานะประชาชนคนไทยค่ะ”

หมวดรำพึงโกรธจนตัวสั่น ไม่ยอมแพ้ สั่งจ่าลูกน้องเสียงเข้ม “เอาสองคนนี่ไปเข้าห้องขัง!”

ooooooo

มือปืนรับจ้างซึ่งได้คำสั่งจากเสี่ยภุชงค์ให้ตามฆ่าหินกับหาญตามสองหนุ่มรวมทั้งดินกับดำถึงบึงฉวาก จังหวัดสุพรรณบุรี สี่หนุ่มบ้านโคกยังไม่รู้เรื่องแต่ก็ระวังตัวอย่างดีเพราะโดนไล่ล่ามาตลอดหลายวัน