เพลงรักเพลงปืน
ตอนที่ 4
“เมื่อกี้ลุงแกกำลังจะบอกอยู่แล้วเชียว แล้วก็ชวดอีก ...ทีนี้พี่หินจะทำยังไงต่อ”
“ไปสมทบกับไอ้หาญที่สุพรรณ!”
ภารกิจสืบเรื่องซุ้มมือปืนของหินกับหาญเริ่มมืดแปดด้าน ดนัยไม่รับรู้เดินหน้าจีบเปรียวแบบเช้าถึงเย็นถึงโดยมีแก้วเป็นตัวช่วยให้ลูกสาวได้ใช้เวลากับเขาตามลำพัง เช้าวันนี้ก็เช่นกันที่ดนัยแวะหาเปรียวถึงบ้าน แต่สีหน้าท่าทางเหมือนคนมีเรื่องคิดหนักของเธอก็ทำให้เขาสงสัย
“มีอะไรหรือเปรียว ผมรู้สึกเหมือนว่าเปรียวมีอะไรในใจ”
เปรียวส่ายหน้า ตอบปัดเหมือนขอไปที “ไม่มีอะไรหรอกค่ะ นอกจากสงสัยนั่นสงสัยนี่...สงสัยว่า
เมื่อไหร่จะจับโจรที่ปิดตลาดปล้นได้เสียที จะได้ลากตัวคนทำผิดเข้าคุก”
แก้วไม่ได้ยินบทสนทนาของเปรียวกับดนัย
แต่การคุยโดยไม่ทีท่าทีรังเกียจทำให้เธออดเปรยกับบัวบานไม่ได้
“นังบัวบาน...เอ็งเห็นไหม คุณปลัดเขาเทียวไปเทียวมา เขาต้องรักลูกสาวแม่แน่ นังเปรียวกำลังจะได้เป็นคุณนายคุณปลัด แม่กำลังจะได้เขยเป็นคุณปลัด!”
ดนัยอยากสืบเรื่องหินกับหาญเลยแกล้งหลอกถามข้อมูลของสองหนุ่มจากเปรียว
“เรื่องโจรปิดตลาดปล้นเปรียวอย่ากังวลไปเลยครับ ผมเชื่อว่าตอนนี้ตำรวจก็กำลังสืบอยู่ เราต้องให้เวลาเจ้าหน้าที่เขาทำงานเพราะคดีแบบนี้มันไม่มีในยุคนี้แล้ว”
“เปรียวถึงได้สงสัยว่ามีคนบงการอยู่เบื้องหลังหรือว่าเป็นการหากินของโจรในยุคข้าวยากหมากแพง”
“คนบงการจะได้ประโยชน์อะไรกับการทำเรื่องยุ่งขนาดนี้”
“เปรียวก็ไม่รู้ค่ะ แต่เปรียวเชื่อว่ามันต้องซับซ้อนมากกว่าปล้นฆ่าธรรมดา หรือว่านี่อาจเป็นการสร้างความป่วนให้ชาวบ้านโคกขาดความมั่นใจในความปลอดภัยของตัวเอง...มันสร้างสถานะบ้านโคกให้จำเป็นต้องมีผู้คุ้มครอง!”
เปรียวสันนิษฐานตามที่คิดและได้ข้อมูลมา ดนัยไม่แสดงความเห็นใดๆแต่ในใจพลุ่งพล่านด้วยความตื่นเต้น...ชอบใจความเฉลียวฉลาดของเปรียวไม่น้อย
ที่เดาเรื่องราวได้ตรงเกือบทั้งหมด
ooooooo
เสี่ยภุชงค์พักเรื่องดนัยชั่วขณะ มัววุ่นวายตามเก็บหินกับหาญ แล้ววันต่อมาก็ได้ฟังข่าวดีเมื่อสี่สมุนเอก
โทร.รายงานเรื่องฆ่าปิดปากช่างปั้นที่สิงห์บุรี
“ดีมากที่แกปิดปากคนรู้เรื่องฉันได้สนิท คอยจับตาไอ้หินไอ้หาญไว้ ส่งต่อคำสั่งฉันไปทุกพื้นที่ เจอมันที่ไหน...ฆ่ามันทันที!”
หินกับดินช่วยกันฝังศพช่างปั้นเพื่อนเก่าสัปเหร่อฉุย ก่อนที่ฝ่ายแรกจะคุกเข่าเคารพศพพร้อมเอ่ยลาเบาๆ
