เพลงรักเพลงปืน
ตอนที่ 4
หลวงตาบุญมีกิจนิมนต์ไปงานขึ้นบ้านใหม่เศรษฐีในหมู่บ้านโดยมีหินกับหาญตามไปด้วย มัคนายกผวนเห็นดังนั้นก็อดเปรยถึงเศรษฐีเจ้าของบ้านที่ถวายเงินปัจจัยซ่อมแซมสีโบสถ์เป็นเงินก้อนโตไม่ได้
“อย่าไปเห็นแก่ปัจจัยเลยมัคนายก สีมันจะเก่าจะลอกมันไม่ใช่สิ่งสำคัญ สาระของโบสถ์คือเป็นที่ทำศาสนกิจ ถ้าโบสถ์ใหม่สีสวยแต่ไม่มีพระไม่มีญาติโยมเข้าไปใช้แล้วมันจะมีประโยชน์อะไร หัวใจของวัดอยู่ที่สั่งสอนอบรมให้ญาติโยมเป็นคนดีอยู่ในศีลในธรรมไม่ใช่ศาสนวัตถุ”
มัคนายกผวนพยักหน้ารับ เช่นเดียวกับสัปเหร่อฉุย ดินกับดำที่เชื่อฟังและศรัทธาคำสอนหลวงตาบุญเสมอมา
เปรียวกับบัวบานหอบตะกร้าผักไปขายที่ตลาดเช้าวันเดียวกัน กลุ่มโจรปริศนาเฝ้ารออยู่แล้วและจัดการปิดตลาดและปล้นพวกชาวบ้าน
“ใครไม่อยากตายอย่าโผล่หัวขึ้นมา...นี่เป็นการปิดตลาดปล้นโว้ย!”
เสียงปืนกราดยิงขู่พวกชาวบ้านกลางตลาดดังถึงรถคณะหลวงตาบุญ หินกับหาญเบิกตาโพลงก่อนควักปืนพกของตัวเองตามไปดูเหตุการณ์ทันที
เปรียวกับบัวบานก็รีบหาที่กำบัง ควักปืนที่ต้องพกติดตัวเสมอหลังการตายของก้านมาเตรียมพร้อม
สองสาวมองหน้ากันเครียดๆเพราะไม่รู้ว่ากลุ่มโจรอยู่ทางไหน แต่ไม่ทันได้ปรึกษากันก็มีศพชาวบ้านล้มตึงตรงหน้า!
แป๊ะอ้วนพ่อค้าในตลาดที่สองสาวรู้จักดีนั่นเองที่ถูกพวกโจรยิงตาย บัวบานถึงกับตะลึง
“แป๊ะอ้วนตายแล้วพี่เปรียว...ถูกยิง”
“แป๊ะอ้วน...เฮ้ย...นี่มันอะไรกันวะ โจรปล้นตลาดกลางวันแสกๆหรือ...ปล้นทำไม”
“จะอยากรู้ไปทำไม มันมีปืนเราก็มีปืน”
“สองกระบอกสู้โจรทั้งฝูงนี่นะ”
“แล้วพี่จะทำยังไง นอนให้มันยิงหรือ”
“เออ...สู้ก็สู้วะ!”
ขาดคำเปรียวก็สวมบทสาวห้าวยิงปืนสู้พวกโจร บัวบานช่วยเต็มที่แต่ก็อดหวั่นไม่ได้
“พี่เปรียว...พวกโจรมีเป็นฝูง เรามีแค่ปืนสองกระบอก...ไหวหรือ”
“แล้วจะให้ทำยังไง อยู่เฉยๆให้มันยิงหรือ”
“นึกถึงสิ่งศักดิ์สิทธิ์ นึกถึงหลวงตาบุญเถอะ
พี่เปรียว ขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ส่งใครก็ได้...มาช่วยเรา!”
ooooooo
หินกับหาญช่วยเปรียวกับบัวบานไล่พวกโจรปริศนาออกจากตลาดจนได้ กระนั้นพวกชาวบ้านก็บาดเจ็บและล้มตายเป็นจำนวนไม่น้อย เมื่อเสี่ยภุชงค์รู้เรื่องก็แสยะยิ้มร้าย แผนของตนไม่ได้ผลตามคาดคือฆ่าเปรียวได้ก็จริง แต่อย่างน้อยก็ทำให้พวกชาวบ้านขวัญผวาและคิดได้ว่าใครใหญ่จริงในบ้านโคก
“ใช่...นี่ถ้าหลวงตาบุญไม่พรวดพราดเข้ามาแบบถูกที่ถูกเวลาการปิดตลาดปล้นจะสมบูรณ์แบบกว่านี้”
เสี่ยภุชงค์สะใจมาก หันสั่งปอกหนึ่งในสี่สมุนเอก
“คืนนี้...เอ็งเอาเงินค่าตัวไปจ่ายแล้วส่งพวกจากซุ้มมือปืนลงเรือไปส่งท่าเมืองปทุมให้พวกมันแยกย้ายกลับซุ้ม”
