เพลงรักเพลงปืน
ตอนที่ 4
หินกับดินก็ถูกตามล่าตั้งแต่อ่างทองถึงสิงห์บุรี กว่าสองหนุ่มจะสลัดพวกมือปืนหลุดก็แทบหมดแรง
ดินเอ่ยด้วยน้ำเสียงเหนื่อยอ่อน “สงสัยเสี่ยภุชงค์คงรู้แล้วว่าพี่หินอยู่สิงห์บุรี”
“ใช่...มันส่งคนมาเก็บเราเพื่อฆ่าปิดปากก่อนที่เราจะสืบถึงเบาะแสของซุ้มมือปืน”
“แล้วพี่จะทำยังไงต่อไป”
“ตามหาคนที่ลุงสัปเหร่อฉุยให้รายชื่อมา เราต้องหาข้อมูลซุ้มมือปืนจากพวกเพื่อนเก่าของลุงสัปเหร่อฉุยนี่แหละ”
“แล้วพี่รู้หรือว่าเขาอยู่ที่ไหน”
“ไปตามลายแทงที่ลุงสัปเหร่อฉุยบอก...ไปเถอะ”
เสี่ยภุชงค์ฟังรายงานจากสี่สมุนเอกที่ฆ่าหินกับหาญไม่สำเร็จแล้วหน้าเครียด โวยเสียงเข้ม “ไอ้หินมันรอดไปได้ยังงั้นหรือ งั้นพวกแกก็ไปตามด่าน จับตาดูว่าไอ้หินมันไปทางไหนแล้วหาทางเก็บเงียบมัน อย่าให้ซากศพมันร้องได้”
สั่งจบก็วางสาย ก่อนหันไปบ่นกับหมวดรำพึงที่นั่งฟังทุกอย่างตั้งแต่ต้น
“ยังเก็บไอ้หินไม่ได้ มันรอดไปได้อีก”
“คุณภุชงค์จะให้ผมส่งคนไปจัดการมันไหมครับ”
“ไม่ต้อง...แค่ไอ้หินกับไอ้ดิน มันรอดไปได้เพราะโชคเข้าข้างมัน...หมวดก็รู้นี่ว่าโชคไม่เคยอยู่กับใครนาน”
“ไอ้หินกับไอ้หาญมันจะสืบคดีปิดตลาดปล้นไปทำไม ไม่เกี่ยวกับพวกมันเลย”
ข้อสงสัยของหมวดรำพึงทำให้เสี่ยภุชงค์หรืออดีตเสือชงฉุกคิด “ไอ้สองตัวนี่มันหายไปจากบ้านโคกยี่สิบกว่าปี จู่ๆมันก็กลับมาพร้อมกัน...มันหายไปไหน มันอาจจะติดคุกตามที่เขาลือกัน หรือมันอาจจะ...”
ไม่ทันจบประโยคหมวดรำพึงก็อาสา “ผมจะลองไปค้นดูประวัติของไอ้หินกับไอ้หาญ”
“ดี...ตั้งแต่มันกลับมาก็มีอะไรแปลกๆเกิดขึ้น ตั้งแต่เรือทรายหาย เรือทรายถูกจม เรื่องแมวน้ำที่เราไม่เคยจับได้ ไม่เคยรู้ว่ามันเป็นใคร แล้วถ้ามันได้เบาะแสเรื่องปิดตลาดปล้น เราจะเดือดร้อน”
“ผมจะหาประวัติมันให้ได้ครับคุณภุชงค์”
ooooooo
หาญกับดำหนีตายไปในป่าลึกของอุทยานห้วยขาแข้ง บรรยากาศรอบตัวเงียบสงัดอย่างผิดสังเกต ดำอดกลัวไม่ได้แต่สงสัยมากกว่าว่าใครส่งมือปืนฆ่าพวกเขา
“พี่หาญ...ใครน่ะ ทำไมมันรู้ว่าเราอยู่ที่ป่าห้วยขาแข้ง”
“เรื่องที่เราออกสืบหาเบาะแสซุ้มมือปืนเสี่ยภุชงค์คงรู้แล้วก็เลยส่งพวกมันมาตามเก็บน่ะสิ”
“นี่แสดงว่าเสี่ยภุชงค์มันคงจะมีพรรคพวกอยู่ทั่วไปเลยนะพี่หาญ”
“เสี่ยภุชงค์มีโรงสีมีท่าข้าวรับซื้อข้าวจากคนทำนามาขึ้นโรงสีแล้วส่งออกขายจนร่ำรวย แล้วนี่กำลังจะขยายท่าทรายออกไปอีก มีหรือที่เสี่ยภุชงค์จะไม่สร้างอิทธิพลไว้เป็นอาวุธ”
“แล้วนี่พี่หาญจะทำยังไงต่อ เพื่อนเก่าของลุงสัปเหร่อฉุยไว้ใจได้หรือเปล่า”
“ได้หรือไม่ได้เราก็ต้องไปตามลายแทงที่ลุงสัปเหร่อฉุยบอกมา”
