เพลงรักเพลงปืน

พูดจบก็ไปดูศพโจรที่ถูกยิงตายในที่เกิดเหตุ

พลางเอ่ยลอยๆแต่ทำให้หมวดรำพึงสะดุ้ง

“ไม่มีใครเคยเห็นหน้าคนพวกนี้ มันต้องเป็นโจรที่มาจากซุ้มมือปืน!”

พวกหินกับหาญก็สันนิษฐานไม่ต่างจากดนัยแต่ไม่มีข้อมูลพวกซุ้มมือปืนเลยขอให้สัปเหร่อฉุยคนเก่าคนแก่ประจำบ้านโคกเล่าเรื่องสมัยก่อนตอนที่ยังมีกลุ่มโจรและพวกเสือชุม

“เสือปล้นมันก็คนอย่างเอ็งอย่างข้านี่แหละ เมื่อก่อนคนทำไร่ไถนา คนทำมาหากินสุจริตถูกคนมีอำนาจมีเงิน คนถือกฎหมายรังแกต้องกลายเป็นผู้ร้ายฆ่าคน ที่มีชนักติดหลังก็ต้องหนีตำรวจเข้ารกเข้าป่ากลายเป็นเสือปล้นไป ตำนานเสือใบ เสือดำ เสือมเหศวร เสือฝ้ายหรือเสืออะไรต่อมิอะไรเยอะแยะ”

หิน หาญ ดินและดำนั่งฟังอย่างตั้งอกตั้งใจ สัปเหร่อฉุยเลยมีกำลังใจเล่าต่อ “บางคนก็เป็นเสือดุปล้นฆ่าเจ้าทรัพย์ บางคนก็ปล้นคนรวยไปให้คนจน เสือที่มีสัจจะไม่ฆ่าเจ้าทรัพย์ ไม่รังแกเด็ก ไม่ย่ำยีข่มขืนผู้หญิงมันมีจริงๆ เสือสมัยก่อน...ก่อนจะเข้าปล้นเขามีการบอกล่วงหน้า ส่วนเจ้าทรัพย์จะสู้หรือจะหนีก็แล้วแต่ตัดสินใจเอา”

ดำฟังแล้วนิ่วหน้า “เสือสมัยนั้นฟังดูไม่น่ากลัวเลยนะลุงสัปเหร่อ”

“เฮ้ย...มันก็ไม่ทุกก๊กหรอก บางก๊กบางชุมมันก็ดุ โหดเหี้ยม พวกนี้มันเป็นพวกไกลวัดไกลวา สำมะเลเทเมา เริ่มจากฉกชิงวิ่งราว ลักเล็กขโมยน้อยแล้วค่อยพัฒนามาเป็นโจรเมื่อแก่กล้าขึ้น ไอ้พวกนี้จะไปหาสัจจะอะไรไม่ได้หรอก มันไม่ใช่เสือ...เป็นได้แค่โจร”

คำบอกเล่าของสัปเหร่อฉุยทำให้หินหวนคิดถึงเรื่องเก่าๆตอนพ่อแม่และพี่สาวถูกเสือชงฆ่าอย่างโหดเหี้ยม

“แล้วชุมโจรของเสือปล้นสมัยนั้นอยู่ที่ไหน”

สัปเหร่อฉุยคิดนิดเดียวก่อนบอก “มีอยู่ทุกที่ไล่มาตั้งแต่ลพบุรี อุทัย ชัยนาท อ่างทอง สิงห์บุรี สุพรรณ อยุธยา พวกเสือปล้นในตำนานจะไม่ปล้นในถิ่นตัวเองเด็ดขาด”

หาญทำหน้าไม่อยากเชื่อแต่สัปเหร่อฉุยก็ยืนยันตามที่รู้มา

“มันเป็นข้อห้ามโว้ย...เขาถือ เสือต้องไม่หากินในถิ่นตัวเอง ส่วนพวกที่กินไม่เลือกเขาเรียกว่า...”

สัปเหร่อฉุยพูดไม่ทันจบ หินที่มีความแค้นฝังใจกับเสือชงก็โพล่งแทรก

“เรียกว่าหมา...ใช่ไหมลุง”

ooooooo

พวกชาวบ้านโคกตกใจไม่หายกับเหตุการณ์ปิดตลาดปล้นเมื่อวันก่อน เปรียวกับบัวบานมาเดินตลาดเห็นท่าทางผู้คนเหมือนหวาดระแวงก็อดคุยกันไม่ได้

“ตลาดปิดกันเงียบ ปล้นวันก่อนถึงจะเสียเงินเสียทองให้พวกโจรไม่มากนักแต่ก็เสียชีวิตเสียขวัญนะพี่เปรียว”

เปรียวพยักหน้าพลางเอ่ยข้อสงสัยของตน “ใช่... ตำรวจชันสูตรศพพวกโจรแล้วไม่ใช่คนที่นี่ ไม่มีใครรู้จัก ไม่รู้ว่าเป็นใครมาจากไหน แต่ที่แน่ๆ...ไม่ใช่คนของเสี่ยภุชงค์”