ปีกหงส์

ครั้นงูไปแล้ว ทินภัทรจับตัวเธอให้หันมาเผชิญหน้า สายตาอบอุ่นของเขาต่างจากสายตาเคียดแค้นเมื่อตอนกลางวันสิ้นเชิง ทำเอาลินินใจละลาย เธอเหมือนต้องมนต์สะกดปล่อยให้เขาจูงมือกลับไปที่ต้นไม้ต้นนั้น มือหนึ่งโอบเอวเธอไว้ อีกมือหนึ่งใช้อะไรบางอย่างกรีดรูปหัวใจอีกดวงเกี่ยวกับหัวใจที่เธอสลักไว้ก่อนหน้า จากนั้นเขาพาเธอไปยังจุดที่จอดจักรยานเอาไว้...

ที่บ้านเชิงดอยของพ่อเลี้ยงอำนาจ แม้นมาด้อมๆ มองๆหน้าห้องลินิน พร้อมกับคุยมือถือกับปรางทิพย์ไปด้วย ปรางทิพย์โทร.มาสอบถามว่าลินินเป็นอย่างไรบ้าง แม้นเล่าให้ฟังว่าตอนขากลับจากลำปาง เธอนั่งน้ำตาซึมมาตลอดทาง นี่ตนกำลังอยู่หน้าห้องเธอ เงี่ยหูฟังไม่รู้ว่าเธอหลับหรือยังน้ำตาซึมอยู่

“โธ่...พรุ่งนี้ปรางจะรีบกลับแต่เช้านะคะ ฝากเรียนเธอด้วย”

“ค่ะ เอ่อ นี่คุณปรางไปนอนที่ไหนคะ หรือว่าถ่านไฟเก่าคุกรุ่น”

“พี่แม้นเหลวไหลแล้วค่ะ ปรางมาหาแม่ค่ะ”

“แล้วไปค่ะ” แม้นเดินมามองๆที่ประตูห้องลินินเห็นแง้มอยู่ ค่อยๆผลักเข้าไปชะเง้อมองต้องตกใจที่เจอแต่ห้องว่างเปล่า รีบไปดูที่ห้องน้ำก็ไม่เห็นใคร บอกกับปรางทิพย์ที่ยังถือสายรออยู่ว่าคุณลินินหายตัวไปอีกแล้ว

“ตายจริง รีบตามหานะคะ”...

คนที่แม้นกับปรางทิพย์เป็นห่วง กำลังพลอดรักอยู่กับทินภัทรที่บ้านของฝ่ายหลังอย่างมีความสุข

ooooooo

แม้นพร้อมไฟฉายในมือ เดินตามหาลินินไปรอบๆบริเวณเจอเศษชุดนอนของเธอขาดติดอยู่กับกิ่งไม้ หยิบขึ้นมาพิจารณา ถึงกับร้องเอะอะนี่คุณลินินออกมาเดินเล่นกลางดึกหรือนี่ แล้วส่องไฟดูทั่วๆ

“ไม่มีร่องรอยการต่อสู้ หรือว่าเป็นการสมยอม” แม้นทำตัวเป็นนักสืบจำเป็น...

หลังมีความสุขด้วยกัน ทินภัทรกอดลินินไว้ในอ้อมแขน ตลอดเวลาไม่มีการพูดคุยอะไรกันสักคำ เธอนึกด่าตัวเองในใจทำไมถึงไม่ต่อต้านอะไรเขา กลับปล่อยตัวปล่อยใจให้เขาซ้ำๆแบบนี้ เขาเองก็ไม่ต่างจากเธอต่อว่าตัวเองในใจว่าแทนที่จะผลักไสเธอ กลับทำเรื่องโง่เง่าซ้ำๆ ลินินเห็นเขาไม่พูดอะไรสักคำทั้งที่เพิ่งมีความสุขด้วยกันก็น้อยใจผละออกจากอ้อมแขนเขาออกมายืนหน้าบ้านมองไปยังบ้านเชิงดอยของพ่อเลี้ยงที่เห็นไกลๆ

ใจหนึ่งกลัวใจหนึ่งฮึดสู้จะก้าวเดินต่อ ลินินยังไม่ทันขยับตัวทินภัทรจูงจักรยานมาจอดขวางอุ้มเธอมาวางบนจักรยาน แล้วตัวเองขึ้นตาม ก่อนจะปั่นจักรยานออกไป...

ปรางทิพย์เป็นห่วงลินิน ขอให้แม่ช่วยขับรถไปส่งที่บ้านเชิงดอย มยุรีไม่ยอมไปอ้างดึกแล้ว ที่สำคัญลินินโตได้ผัวเป็นสิบเป็นร้อยคนไม่เห็นต้องไปห่วง ที่สำคัญปรางทิพย์กำลังท้องกำลังไส้ จังหวะนั้นมีเสียงมือถือของปรางทิพย์ดังขึ้น เธอดีใจคิดว่าเป็นลินินรีบกดรับสาย ปรากฏว่าแมคเป็นคนโทร.มา ทำให้เขารู้ว่าลินินไม่ได้อยู่กับเธอก็โวยวายว่าทำไมไม่อยู่ดูแลรับใช้บอสของตน หรือกำลังอยู่กับไอ้ทินภัทร

“ไม่ใช่นะคะ” ปรางทิพย์แทบร้องไห้ มยุรีกระชากมือถือจากลูกจะพูดสายเองแต่แมคด่าลั่นเสียก่อน

“เธอนี่มันแย่จริงๆ ฉันจะทำยังไงกับเธอดีนะ”

“เลิกทำร้ายจิตใจลูกสาวฉัน เลิกกับลูกสาวฉันซะไอ้แมค” มยุรีเสียงเข้ม แมคอึ้งไปชั่วขณะ พอตั้งหลักได้โวยวายว่าปรางทิพย์เป็นเมียของเขาไม่ต้องมายุ่ง มยุรีโวยกลับเขานั่นแหละไม่ต้องมายุ่งและอย่ามาแตะต้องลูกสาวของตนอีก เขาหาว่ามยุรีกินยาไม่ได้เขย่าขวด ลืมไปแล้วหรือว่าเป็นคนยกลูกสาวล้างหนี้ให้เขาเอง

“มันจบแล้วไอ้แมค จำไว้ แกกับลูกสาวฉันขาดกันแล้ว”

“อ๋อ จะเอาลูกสาวไปยกให้ไอ้ทินภัทร มันท้องด้วยกันนี่นา”