ปีกหงส์

เจ้าแสงแก้วแวะมาหาทินภัทรที่บ้านในตัวเมืองเชียงใหม่แต่เช้า เขาชวนให้นั่งกินอะไรด้วยกัน แต่เธอขอตัวไปเยี่ยมแม่ของเขาก่อน ขวัญอยู่แถวนั้นพอดีอาสาพาเธอไป

ระหว่างเดินไปห้องแม่เลี้ยงละม่อม ขวัญเล่าให้เจ้าแสงแก้วฟังว่าวันนี้คุณทินอารมณ์ไม่ค่อยดี เนื่องจากเมื่อคืนเธอจะไปปูที่นอนให้ จึงไปหยิบผ้าปูที่นอนผืนหนึ่งออกจากตู้แต่มันมีคราบเลือดสองหยดแห้งแล้วคุณทินเข้ามาเจอ โกรธเธอเป็นฟืนเป็นไฟกระชากผ้านั่นกลับคืนเอาไปเก็บอย่างดีสั่งห้ามแตะต้องเด็ดขาด

เจ้าแสงแก้วฟังแล้วก็งงไม่ทันได้ถามอะไร มาถึงห้องนอนของแม่เลี้ยงเสียก่อน การสนทนาจึงหยุดแค่นั้น...

สายวันนี้ปรางทิพย์มีนัดกับหมอทำอัลตราซาวด์์และฝากครรภ์โดยมีแม้นทำหน้าที่สารถีให้ ลินินอยากรู้ว่าเธออยากได้ลูกเพศอะไร ปรางทิพย์ไม่เกี่ยงชายหรือหญิงได้หมด ลินินเชียร์ให้เป็นเด็กหญิงเพราะจะได้แต่งตัวสวยๆให้

จังหวะนั้นมีคนมากดกริ่ง แม้นเดินหายไปสักพักกลับมาพร้อมถุงใส่ของใบใหญ่ รายงานว่าชุดคลุมท้องสวยๆจากร้านคุณแก้วตามาส่งให้แล้ว ชุดสวยถูกใจปรางทิพย์มากยกมือไหว้ขอบคุณลินินที่เมตตา

“คนดีอย่างปรางสมควรได้รับความดีมีเมตตาจากคนทั่วไป ยกเว้นคนที่มาจากนรกบางคน...

ไปเถอะรีบไปพี่แม้น” ลินินจัดแจงไล่ทั้งคู่ ปรางทิพย์ไม่อยากทิ้งเธอไว้คนเดียว

“กลัวใครจะมาปล้ำฉันเหรอ ถ้าใครปล้ำสำเร็จแปลว่าฉันสมยอม” ว่าแล้วลินินหัวเราะชอบใจ...

ฝ่ายสิโรจน์ตัดใจเอานาฬิกาหรูของตัวเองไปขายเพื่อเอาเงินมาซื้อของขวัญให้ลินินแข่งกับท่านผู้ว่าฯ...

ทั้งเสี่ยบัณฑูรและท่านผู้ว่าฯใจตรงกันแวะมาหาลินินที่บ้านเชิงดอย ทั้งคู่เดินเข้าไปในตัวบ้านพบแต่ความว่างเปล่าคิดว่าเธอไม่อยู่ ท่านผู้ว่าฯจะอยู่รอจนกว่าเธอจะกลับมา เสี่ยบัณฑูรขอรอด้วยคน แล้วนั่งคุมเชิงกัน...

ขณะเจ้าแสงแก้วขับรถพาทินภัทรมาตามถนนชานเมืองเชียงใหม่ เธอเห็นเขาเงียบมาตลอดทางถามว่าคิดอะไรอยู่แล้วนี่จะให้เธอพาไปที่ไหน เขาจะไปหาน้อง

“แล้วจากนั้นเจ้าอยากไปไหนตามแต่ครับ”...

ทางด้านลินินไม่อยากเจอหน้าใครจึงเดินหลบๆ เสี่ยบัณฑูรและท่านผู้ว่าฯตรงไปยังต้นไม้ต้นนั้น...

ไม่นานนัก ทินภัทรมาถึงเจดีย์เก็บอัฐิอรนุช เอากุหลาบสวยช่อใหญ่มาวางไว้ให้ เล่าเรื่องที่แม่ไม่ค่อยสบายให้น้องฟัง โทษว่าที่ครอบครัวของเราต้องเป็นแบบนี้เพราะคนคนเดียว ทำร้ายน้องไม่พอยังทำให้แม่ต้องตายทั้งเป็นอีก เจ้าแสงแก้วปลอบว่าอรนุชจากไปแล้ว เขาทำอะไรไม่ได้มากกว่ามาหาเธอมาคิดถึงเธอแบบนี้ ส่วนแม่ของเขาอาจมีความหวังว่าสักวันท่านจะดีขึ้นและพูดจากับเขาได้

“ถ้าผมฆ่าคนที่ทำลายชีวิตน้องกับแม่ได้ผมจะทำให้ตายทั้งเป็น มีชีวิตอยู่อย่างทุกข์ทรมานไปจนวันตาย”

“อภัยนะคะทิน”

ทินภัทรส่ายหน้าไม่ให้อภัยแล้วชวนเจ้ากลับ ขืนอยู่นานกว่านี้เขาคงจะคับแค้นอาจถึงขั้นไปทำร้ายคนคนนั้นก็ได้ เจ้าแสงแก้วอยากรู้ว่าคนนั้นคือใครบอกกันหน่อยได้ไหม เขาไม่อยากพูดถึงก็เลยเปลี่ยนเรื่องพูด ถามเธอว่าอยากไปไหน เธออยากไปเดินเล่นแถวบ้านบนดอยของเขา ทินภัทรทำท่าอิดออด เธอทวงสัญญาไหนรับปากว่าหาน้องเสร็จอยากไปไหนจะพาไป เขาหนีไม่ออกจำต้องทำตามที่เธอต้องการ

ooooooo