ปีกหงส์

แม้นยังคาใจไม่หายแล้วจะให้เอาเจ้าแสงแก้วไปไว้ที่ไหน มองปราดเดียวก็รู้ว่าเธอคิดอย่างไรกับคุณทิน ลินินขอร้องแม้นอย่าเอ่ยถึงเขาอีกไม่อยากฟัง พูดถึงทินภัทรขึ้นมาลินินน้ำตาไหลอาบแก้ม แม้นมองทางกระจกส่องหลังเห็นเธอร้องไห้ก็แปลกใจ เธอเห็นแม้นมองมารีบขยับให้พ้นรัศมีของกระจกส่องหลังแล้วร้องไห้ต่อ...

ทางด้านเจ้าแสงแก้วเซ็งมากที่ทินภัทรมาส่ง ตัวเองก่อน เก็บปรางทิพย์ไว้เป็นคิวสุดท้าย ก่อนลงจากรถเธอแสร้งเป็นเมตตาปรางทิพย์ชวนให้มาเป็นน้องสาวของตัวเองเพื่อเธอจะได้ช่วยเขาดูแล

ปรางทิพย์ ทินภัทรเชื่อสนิทใจว่าเธอคิดกับปรางทิพย์แบบนั้นจริงๆก็ขอบคุณเธอมาก...

ออกจากคุ้มเจ้า ทินภัทรไม่ได้พาปรางทิพย์กลับไปส่งบ้านเชิงดอย แต่พาไปที่บ้านหลังใหม่ของมยุรีซึ่งตกแต่งไว้อย่างสวยงาม เขาปล่อยให้แม่ลูกได้อยู่กันตามลำพัง บอกให้เธอนอนค้างที่นี่ พรุ่งนี้เขาจะมารับ ครั้นได้อยู่ตามลำพังแม่ลูก ปรางทิพย์เอาแต่ยืนก้มหน้าน้ำตาคลอทำอะไรไม่ถูก มยุรีเข้ามาโอบกอดลูกไว้ขอโทษที่ทำผิดต่อเธอ ขอให้เธอยกโทษให้ ปรางทิพย์ไม่เคยโกรธท่าน ไม่เคยแม้แต่จะคิดด้วยซ้ำ

“ขอบใจ...ขอบใจมากลูกรัก แม่จะไม่มีวันทำอย่างนั้นอีก แม่กลับตัวกลับใจแล้ว แม้ที่ผ่านมาแม่จะไม่ได้ทำหน้าที่แม่ที่ดี แต่แม่อยากขอโอกาสในชีวิตที่เหลือของแม่ทำหน้าที่นี้กับลูกกับหลานของแม่ที่กำลังจะเกิดมาให้ดีที่สุด ให้โอกาสแม่ได้ไหม” มยุรีเช็ดน้ำตาที่อาบสองแก้มให้ปรางทิพย์ซึ่งพยักหน้ารับคำ

“ปรางรักแม่ ปรางขอบคุณแม่ค่ะ” ปรางทิพย์โผกอดแม่ร้องไห้ สองแม่ลูกกอดกันกลม

ooooooo

ลินินกับแม้นกลับถึงบ้านเชิงดอยแต่ไม่เห็นแม้เงาของปรางทิพย์ ลินินฟันธงว่าเธอคงไปกับทินภัทร ภาวนาให้เขาพาเธอไปอยู่ด้วย อวยพรให้เธอโชคดี

“ไม่ง่ายหรอกค่ะ ยังมีเจ้าอีกคน คุณทินจะกล้าพาคุณปรางไปไหนได้ยังไงกันคะ”

“นี่ อย่ามาทำเป็นรู้ดีกว่าฉัน คนคนนี้ทำอะไรที่ใครๆก็คาดไม่ถึงได้ทั้งนั้น เปลือกนอกหุ้มไว้ด้วยภาพลวงตาของสุภาพบุรุษ แต่ในหัวใจมีแต่ไฟสุม ไม่มีความปรานี อย่าพูดถึงความดีของคนคนนี้ให้ฉันฟังอีกเด็ดขาด” ตวาดเสร็จลินินเดินลิ่วขึ้นข้างบน เข้าห้องปิดประตูล็อก ถลาไปทิ้งตัวลงบนเตียงซบหน้ากับหมอนร้องไห้...

ทินภัทรยังหงุดหงิดไม่เลิกคิดว่าลินินขาดผู้ชายไม่ได้ ด่าเธอว่าโรคจิต มักมากผู้ชาย...

หลังแม่ลูกปรับความเข้าใจกันเรียบร้อย มยุรีชื่นชมทินภัทรไม่หยุดปาก ถ้าไม่ได้เขาช่วยไว้ตนคงไม่มีชีวิตใหม่ที่ดีขึ้น ยุให้ปรางทิพย์เลิกกับแมค ลูกในท้องของเธอเราสองคนรับผิดชอบกันเองได้ แล้วเชียร์ให้เธอกลับไปหาทินภัทรอีกครั้ง ท่านดูออกว่าเขายังรักและห่วงใยเธออยู่ เธอส่ายหน้าไม่คิดว่าตัวเองคู่ควรกับเขาอีกแล้ว

“ไม่มีอะไรมาวัดความคู่ควรของความรักได้หรอกปราง”

“เขาไม่ได้รักปรางแล้ว ปรางก็ไม่ควรมีอะไรไปเกี่ยวข้องกับเขาอีกค่ะแม่”

“ปรางกำลังจะบอกแม่ว่าเขามีความรักใหม่”

“ปรางไม่มั่นใจค่ะ เจ้าแสงแก้วก็ชอบพี่ทินมากชอบมานานแล้ว ตอนนี้พี่ทินโสด เขากับเจ้าก็อาจจะกำลังดูใจกัน เขาเหมาะสมกันนะคะ”