ปีกหงส์

แม้นกับปรางทิพย์ซื้อของเสร็จกลับมายังจุดจอดรถม้าถามคนขับรถว่าผู้หญิงที่นั่งรถม้าของเขาอยู่ไหน เขารายงานว่าเธอบอกให้เขาไปส่งที่ร้านอาหารชื่อดังของลำปาง

“ร้านนี้แม้นรู้จัก ไปรับคุณลินินที่ร้านเถอะค่ะ คุณปรางก็จะได้ไปกินเป็นเพื่อนเธอนะคะ” แม้นว่าแล้วเดินนำปรางทิพย์ออกไป...

เจ้าแสงแก้วยืนมองทินภัทรที่คว้ามือลินินไว้ไม่ให้ตบหน้าด้วยความสนใจใคร่รู้ว่ามีเรื่องอะไรกันแน่ แม้การทะเลาะกันจะดูรุนแรงแต่เสียงก่นด่าของทั้งคู่กลับได้ยินกันแค่สองคน เจ้าแสงแก้วไม่กล้าเข้าไปฟังใกล้ๆกลัวจะโดนลูกหลง แต่ดูท่าแล้วความสัมพันธ์ของทั้งคู่ไม่ธรรมดาแน่นอน

ทินภัทรอาละวาดเพราะหึงหวงคิดว่าลินินนัดผู้ชายมาหาทั้งที่ความจริงเธอไม่ได้นัดใครสักคน ส่วนลินินทะเลาะกับเขาเพราะน้อยใจที่เขาด่าว่าและดูแคลนตัวเอง เขายังคงหาเรื่องมาด่าว่าเธอไม่หยุด ลินินทนไม่ไหวดิ้นหนีจนเป็นอิสระตบหน้าเขาจนได้ เจ้าแสงแก้วตกใจปรี่ไปยืนประกบเขาจะดึงตัวกลับ

“คนเริ่มมองแล้วนะคะทิน”

จังหวะนั้นอดีตผู้ว่าราชการจังหวัดเดินเข้ามาหาที่นั่ง เจ้าแสงแก้วหันไปเห็นรีบร้องทักท่านหวังปรามทินภัทรและลินิน ท่านทักตอบ แถมทักทายไปถึงลินินด้วยเพราะรู้จักกันในงานสังคม เธอยิ้มหวานและยกมือไหว้

“สวัสดีค่ะท่านผู้ว่าฯ ลินินยินดีมากค่ะที่จะได้รับประทานอาหารกับท่าน” ลินินทำเหมือนท่านผู้ว่าฯคือคู่นัดของตัวเอง ทำให้ทินภัทรถอยห่างออกจากเธอหนึ่งก้าว เจ้าแสงแก้วคว้ามือเขาไว้แสดงตัวว่ามาด้วยกัน ลินินเชิญท่านผู้ว่าฯนั่งก่อน ท่านงงแต่ก็ดีใจที่เธอชวนรีบลงนั่ง เจ้าแสงแก้วดึงทินภัทรกลับไปที่โต๊ะพลางกระซิบ

“เธอไม่ได้นัดคุณบัณฑูรที่แท้นัดกับผู้ว่า” คำพูดเป่าหูของเจ้าแสงแก้วทำให้ทินภัทรไม่พอใจจ้องลินินด้วยสายตาชิงชัง แต่เธอไม่สนใจ ยิ้มหวานให้ท่านผู้ว่าฯ ชวนท่านกินอาหารด้วยกัน ท่านยินดีอย่างยิ่ง ทินภัทรเห็นท่าทางยั่วยวนอยู่ในทีของเธออยากจะโดดไปกระชากเธอมาจากตรงนั้น

“น่ารังเกียจ จะเหมาผู้ชายให้หมดเมืองหรือไงกัน”

เจ้าแสงแก้วดูอาการทินภัทรแล้วเหมือนหึงหวงลินินจึงชวนเขาไปหาอะไรกินร้านอื่น ลินินร้องทักจะไปแล้วหรือยังไม่ได้กินอาหารไม่ใช่หรือ แล้วปรายตามองทินภัทรหยันๆ เขายิ่งโกรธมือสั่น เธอกลับยิ่งสนุกยิ้มยั่วอีก เจ้าแสงแก้วแต่งเรื่องว่าพอดีเพิ่งนึกขึ้นได้ว่ามีนัด ลินินเสียดาย กำลังนึกว่าจะชวนทั้งคู่มานั่งด้วยกันจะได้เพิ่มรสชาติอาหารให้อร่อยขึ้น เพราะเมื่อครู่กำลังคุยกับทินภัทรอย่างออกรส

“รีบไปเถอะครับเจ้า ผมกำลังคลื่นไส้” ทินภัทรถลึงตาใส่ลินิน ก่อนจูงมือเจ้าแสงแก้วลุกขึ้นจากโต๊ะ ท่านผู้ว่าฯอดสงสัยไม่ได้ว่าทินภัทรโกรธใครหรือ ลินินได้ยินคนเขาลือกันว่าตอนนี้ทินภัทรออกจะเพี้ยนๆ ท่านตั้งข้อสังเกตหรืออาจเป็นเพราะเขาเสียใจที่น้องสาวฆ่าตัวตาย แล้วรีบเปลี่ยนเรื่องพูดเมื่อเห็นบ๋อยมายืนรอรับคำสั่ง ชวนให้ลินินสั่งอาหารมากินกันดีกว่า เธอขอให้ท่านสั่งให้ อะไรก็ได้เธอกินได้หมด