ปีกหงส์
ตอนที่ 13
ตั้งแต่เห็นหัวใจที่ตัวเองกับทินภัทรสลักไว้ที่ต้นไม้ถูกขูดขีดไม่เหลือซากลินินเศร้าใจมาก เปิดรูปทินภัทรในมือถือขึ้นมาดู ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงจงเกลียดจงชังตัวเองมากมายนัก
ooooooo
ที่ห้องปรางทิพย์ แม้นเข้ามาบอกปรางทิพย์ ว่ามีเรื่องจะเล่าให้ฟังถึงวันที่เป็นสาเหตุให้คุณลินินตัดสินใจไปกรุงเทพฯ คือวันเดียวกับที่อรนุชมาเจอลินินที่ไร้สติอยู่ในอ้อมกอดของสิโรจน์ โชคดีที่แม้นช่วยเธอไว้ทัน
จากนั้นเรื่องราวที่เกิดขึ้นก็พรั่งพรูจากปากแม้น และยังเล่าอีกว่าลินินโกรธสองแม่ลูกมาก ตัดสินใจไปกรุงเทพฯทันที บอกกับตนว่าไม่มีกำหนดกลับ แต่จู่ๆเธอก็กลับมากับปรางทิพย์ ทำให้ตนงงมากๆ ปรางทิพย์ซักแม้นทราบไหมว่าคู่หมั้นของสิโรจน์คือใคร แม้นส่ายหน้า
“ไม่ทราบเลยค่ะ เธอสวยน่ารักมาก คุณสิโรจน์คนนี้เจ้าเล่ห์มาก เขาจงใจให้คู่หมั้นเห็นภาพบาดตาที่เขากับแม่จัดฉากขึ้นมาแล้วจะได้เลิกกับเธอ แต่มันพลาด”
“คู่หมั้นของเขาเลยเข้าใจผิดว่าคุณลินินกำลังแย่งคู่หมั้นเธอ โธ่ คุณลินินไม่น่าให้อภัยแล้วให้อภัยอีกสองแม่ลูกนั่นเลย” ปรางทิพย์สงสารลินินจับใจ
“คงเพราะเธอไม่มีใครที่ไหน คุณเทวีคือคนเดียวที่เธอรู้จักมากที่สุด แต่คุณเทวีกลับทำตัวเป็นงูเห่า พวกเขาเป็นงูเห่าแม่ลูกกะจับคุณลินิน เท่าที่แม้นทราบ คุณลินินช่วยเงินคุณเทวีเสมอและมากๆด้วยค่ะ อย่าเพิ่งทิ้งเธอไปนะคะคุณปราง แม้นดูอาการของเธอแล้วเธอรักคุณปรางมากนะคะ ห่วงใยด้วยค่ะ เธอบอกแม้นให้พาคุณปรางไปทำอัลตราซาวด์สั่งให้แม้นไปร้านคุณแก้วตาตัดชุดคลุมท้องให้คุณปรางขนาดต่างๆอย่างละห้าชุด”
“เธอไม่เคยบอกปรางเลยค่ะ”
“เธอทำหวานไม่เป็นค่ะ แต่เธออยากทำอะไรเธอก็ทำเธอไม่เสแสร้ง ส่วนเรื่องผู้ชายที่ล้อมรอบเธอเหมือนฝูงผึ้งนั่น แม้นว่ามันคือกรรมชนิดหนึ่งของคนสวยแถมเสน่ห์เร้าใจชายมากมายอย่างเธอ”
“คงจะจริงค่ะ ปรางจะยังไม่ไปไหนค่ะ จะอยู่เป็นเพื่อนเธอไปเรื่อยๆก่อน”
“ขอบคุณมากค่ะ” แม้นจับมือปรางทิพย์มากุมไว้ยิ้มให้อย่างพอใจ...
เทวีทำแผลให้สิโรจน์ไปพลางด่าว่าเขาไปด้วยว่าอย่าเที่ยวไปโทษทินภัทรหรือท่านผู้ว่าฯ แต่ควรจะสมน้ำหน้าตัวเอง เราสองแม่ลูกทำผิดพลาดกับทินภัทรเอาไว้ แถมใส่ร้ายลินินให้ทินภัทรเข้าใจ
เธอผิดเพื่อเอาตัวรอด ดังนั้นเขาควรจะหลีกให้ห่างทินภัทรเอาไว้ไม่ใช่ดันไปเสนอหน้ากวนประสาท
“ก็แหม ผมโดนมันดูถูก มันเรียกผมว่าไอ้ลูกหมา”
“แกก็สมควรโดนเรียก แกต้องหยุดก่อเรื่อง แกรู้ไหมว่าแกปัญญาอ่อนมาก”
สิโรจน์มองเหล่ นี่แม่จะไม่ลุ้นเขาให้กับลินินอีกแล้วใช่ไหม เทวีพยักหน้า บอกเขาว่าทุกอย่างจบแล้ว เขาทำลายตัวเองตลอดเวลาดังนั้นอย่าไปยุ่งกับลินินอีก เขารักเธอมากจะให้เลิกยุ่งได้อย่างไร คนอย่างแม่คงไม่รู้จักความรัก มีเขาแล้วแต่ไม่มีพ่อให้เขาเพราะไม่มีใครรักแม่ใช่ไหม เทวีโกรธตบลูกหน้าหันโยนอุปกรณ์ทำแผลทิ้ง
“แกมันลูกงูเห่ามาอาศัยท้องฉันเกิด ฉันปล่อยวางแกแล้ว แกอยากทำอะไรก็ตามใจแกฉันทำพลาดเพราะรักแกมาก ต่อไปฉันจะไม่ขอทำผิดเพื่อแกอีกแล้ว” เทวีเสียงกร้าว
สิโรจน์กลับคิดว่าเดี๋ยวท่านก็หายโกรธเหมือน ทุกครั้งที่ผ่านมา อ้อนขอเงินใช้ตอนนี้ไม่เหลือสักบาท เทวีไล่เขาไปทำงานถ้าอยากมีเงิน ถ้าไม่ทำงานก็ให้เขาเอานาฬิกากับรถสวยคันนั้นไปขาย แล้วจากนั้นจะได้ไปขอทาน สิโรจน์ตกใจกับท่าทางเอาจริงของท่าน
ooooooo
