หลงเงาจันทร์

“ก็หมายความว่าไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนบอกเลิกผมก่อน ถ้าจะเลิก ผมต้องเป็นคนบอกไม่ใช่คุณ”

“ดีใจจังที่ได้เป็นคนแรก แล้วถ้าคุณยังเห็นผู้หญิงเป็นของเล่นอยู่แบบนี้ก็คงมีคนต่อๆไปอีก” พูดจบเขมจิราเดินสะบัดออกไปไม่สนใจ เขามองตามแค้นมากหมายหัวเธอไว้จะต้องได้เห็นดีกัน

ooooooo

เช้าวันถัดมา พิมพ์ชนกทำตามที่รับปากอานนท์ไว้ พยายามขอร้องริสาให้เลิกโกรธอานนท์ ที่เขาทำแบบนั้นก็เพราะหวังดีกับตนและเขมจิรา ไม่ได้จะกลับไปคบกับเขมจิราจริงๆ ริสาคาใจถ้าเป็นอย่างที่พิมพ์ชนกเล่า ทำไมเขาไม่บอกเธอ พิมพ์ชนกแก้ต่างให้เขาอาจไม่มีโอกาสพูดก็ได้ ขอให้เธอเห็นใจเขาหน่อย

“พิมพ์ ถ้าคนเราคิดจะคบกัน มันต้องพูดกันได้

ทุกเรื่อง ปรึกษากันได้ทุกอย่าง ที่สำคัญต้องไม่มีความลับหรือปกปิดอะไรกัน เรื่องแค่นี้หมอเขายังทำไม่ได้เลย คนที่เขารักเราจริง เขาไม่ทำให้เราเสียใจหรอกนะพิมพ์” พูดจบริสาผละไป พิมพ์ชนกมองตามหนักใจไม่รู้จะช่วยอานนท์อย่างไรดี หันกลับมาอีกทีเจอเขายืนอยู่ได้ยินหมดทุกอย่างบอกว่าริสาพูดถูก เขาผิดเอง แล้วเดินซึม

ออกไปอีกทางหนึ่ง พิมพ์ชนกมองตามกลุ้ม...

ธนาคิมรับเขมจิราไปกินข้าวเที่ยงด้วยกัน เธอเห็นแหวนหมั้นของเขาหายไปจากนิ้วมือข้างซ้ายก็สงสัยทำไมไม่สวมแหวนหมั้น เขาอ้างว่าลืม เธอบอกเขาว่าวันหลังอย่าลืมอีกไม่อย่างนั้นเธองอนจริงๆด้วย แล้วเห็นเขาเงียบกลัวจะโกรธรีบเอาใจตักอาหารใส่จานให้

“เพิ่งหายป่วย พี่คิมทานเยอะๆนะคะ”

ชายหนุ่มชะงัก นึกถึงตอนที่ตัวเองพาพิมพ์ชนกมากินข้าวที่ร้านอาหาร ถึงเธอจะไม่ได้เอาใจแบบเขมจิรา แต่เขากลับรู้สึกอบอุ่นใจมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก

เขมจิราเห็นเขาเงียบไปอีกชวนคุยว่าร้านนี้เป็นร้านประจำ เมนูนี้ก็เมนูโปรดของเธอ เขาต้องจำไว้ให้ดีๆ การกระทำของเธอผิดกับพี่สาวลิบลับ เธอจะคิดถึงแต่ตัวเองเหมือนที่แม่ของเขาพูดไม่มีผิด ส่วนพิมพ์ชนกจะคิดถึงคนอื่นก่อนเสมอ ทำทุกอย่างเพื่อให้คนอื่นมีความสุข

คิดถึงพิมพ์ชนกขึ้นมาธนาคิมอดยิ้มไม่ได้ เขมจิราแปลกใจถามว่ายิ้มอะไรคนเดียว หรือว่าคิดถึงใคร เขาโกหกว่าคิดถึงเรื่องงานอยู่

“วันหลังถ้าพี่คิมมากับเขมต้องสนใจแต่เขม ห้ามสนใจเรื่องอื่น เข้าใจไหมคะ...คิดเงินเถอะค่ะ เขมอิ่มแล้วกินไม่ลง” เขมจิราชักสีหน้าไม่พอใจ ธนาคิมหันไปส่งสัญญาณราวกับจะให้คิดเงิน บริกรพยักหน้ารับเหมือนรู้กัน สักพักบริกรเดินเข้ามาหาเขมจิราพร้อมกับ

ช่อดอกไม้ในมือ ถามว่าชื่อพิมพ์ชนกใช่ไหม เธอตกใจ

รีบปฏิเสธว่าเข้าใจผิดแล้วเธอไม่ได้ชื่อพิมพ์ชนก ตลอดเวลานั้นธนาคิมจ้องจับผิดอยู่ แล้วแกล้งถามบริกรว่ามีอะไร