หลงเงาจันทร์

“ฝันถึงคนชื่อพีทเหรอคะ ลูกชิ้นเห็นตอนคุณเขมนอนละเมอเรียกแต่ชื่อพีท”

“ยุ่ง แล้วนี่แกเข้ามาทำไม”

ลูกชิ้นชูกล่องพัสดุให้ดูรายงานว่ามีคนส่งของมาให้คุณเขม ก็เลยจะเอามาวางให้ เขมจิราสั่งให้รีบวางรีบไป แต่ลูกชิ้นทำให้ไม่ทันใจ จึงคว้าหมอนขว้างใส่ ลูกชิ้นรีบวางพัสดุให้แล้ววิ่งปรู๊ดออกจากห้อง เธอค่อยๆเดินไปที่กล่องพัสดุซึ่งวางอยู่บนโต๊ะจ่าหน้าถึงเธอแต่ไม่มีชื่อที่อยู่ผู้ส่ง...

ในเวลาไล่ๆกัน ธนาคิมเล่าให้เอกรัฐฟังว่าเขมจิราคือพิมพ์ชนกของพีท เอกรัฐถามย้ำแน่ใจได้อย่างไรว่าเป็นอย่างนั้น เขาพาเธอไปไหว้กระดูกพีทมา มีแต่ฆาตกรเท่านั้นที่กลัวคนตายไปแล้ว

“เขาท่าทางกลัวมากหน้าซีดเลย เขมคงรู้ตัวว่าตัวเองเป็นต้นเหตุให้พีทตาย”

“แล้วแกทำอย่างไรกับเขาวะ”

“ทำทุกอย่างแบบที่ฉันทำกับพิมพ์เพื่อให้เขมยอมรับว่าเขาคือพิมพ์ชนกของพีท”...

ครั้นเปิดกล่องออกดูเขมจิราแทบช็อก ข้างในมีรูปศพของพลาทิปที่น่ากลัวน่าสยองขวัญ เธอกรีดร้องดังลั่นบ้านแทบแตก โยนกล่องพัสดุทิ้ง เสียงร้องของ

เขมจิราดังไปถึงหูทุกคนในบ้าน พงษ์ อารีย์ ทิพย์อาภาและนิติต่างตกใจมองหน้ากันเลิ่กลั่กว่าเกิดอะไรขึ้น

ทิพย์อาภาอาสาจะไปดูลูกเองแล้วรีบลุกออกมา

ลูกชิ้นได้ยินเสียงกรีดร้องของเจ้านายสาวเช่นกันก็เป็นห่วงตัดสินใจวิ่งไปดู...

ทิพย์อาภาวิ่งมาถึงห้องลูกเห็นเธอยืนอกสั่นขวัญหายพร่ำบอกว่าไม่ได้ทำ ไม่ใช่ตนเองซ้ำๆอยู่อย่างนั้น ถามว่าเป็นอะไร เธอยังไม่ทันตอบ ลูกชิ้นวิ่งพรวดพราดเข้ามาด้วยความเป็นห่วง เขมจิราสติแตกยังคงพูดซ้ำๆว่าไม่ใช่ตนเอง ทิพย์อาภาเห็นท่าไม่ดีเข้าไปเขย่าตัว เขมจิราได้สติเห็นแม่ตัวเองยืนอยู่โผกอดบอกทั้งน้ำตาว่ากลัวแล้วชี้ไปที่กล่องพัสดุ ทิพย์อาภามองตามมือลูกเจอรูปถ่ายศพพลาทิปในสภาพสยดสยองถึงกับตกใจ

“นี่มันอะไรกันเนี่ย”

“มีคนส่งมาให้คุณเขมค่ะ” ลูกชิ้นชี้แจง ทิพย์อาภาพยายามหาว่าใครส่งมาให้แต่ไม่มีชื่อคนส่งแถมไม่มีตราปั๊มของไปรษณีย์อีกด้วย หันไปถามลูกชิ้นไปเอาพัสดุชิ้นนี้มาจากไหน ครั้นได้ความว่าธนาคิมเป็นคนเอามาให้ เขมจิราก็เดาเหตุการณ์ทั้งหมดออกทันที

ooooooo

สองเพื่อนซี้ยังคงนั่งคุยกัน เอกรัฐสงสัยไม่หายทำไมเขมจิราถึงต้องใช้ชื่อพิมพ์ชนก ธนาคิมเองก็ไม่รู้เหมือนกันรู้แค่เธอเป็นพิมพ์ชนกของไอ้พีทเท่านั้น เอมอรกลับมาทันได้ยินพอดี ต่อว่าลูกชายเพราะแบบนี้นี่เองใช่ไหม เขาถึงให้ท่านไปหมั้นลูกสาวบ้านนั้น