หลงเงาจันทร์

ธนาคิมสารภาพว่าใช่ ท่านตำหนิลูกชาย

“คิมรู้หรือเปล่าว่าลูกทำอะไรลงไป การแก้แค้นไม่ได้ให้อะไรใครเลยนอกจากความทุกข์”

“ผมรู้ครับแม่ ผมรู้แล้วผมผิดโดยเฉพาะกับ

พิมพ์ชนก ผมผิดผมโง่ที่ทำร้ายเธอ ความแค้นทำให้ผมหน้ามืดตามัวมองไม่เห็นว่าใครคือคนดีใครคือคนเลว แม่ครับ ลูกของแม่มันเลว ผมทำให้พิมพ์ชนกเสียใจ ไม่รู้ว่าชาตินี้เขาจะให้อภัยผมไหม” ธนาคิมหน้าสลด เอมอรมองลูกด้วยความสงสาร เขาทนนิ่งเฉยต่อไปไม่ไหวลุกขึ้นจะไปพาพิมพ์ชนกไปขอโทษและสารภาพผิดทุกอย่าง เอมอรร้องห้ามเสียงหลงไม่ให้ไป

“ทำไมครับแม่ ตอนนี้ผมมั่นใจแล้วว่าผมรักพิมพ์ ผมจะบอกเขา”

เอมอรเตือนว่าพิมพ์ชนกรักน้องมากขืนไปตอนนี้เธอจะให้อภัยเขาหรือ ดังนั้นเขาต้องจัดการเรื่องเขมจิราให้เรียบร้อยก่อน เอกรัฐอยากรู้ว่าเขาจะทำอย่างไรกับเขมจิรา ธนาคิมคงไม่ทำอะไรเธอ แต่เนื่องจากเขาไม่ได้รักเธอ ที่สำคัญเขาจะแต่งงานกับคนที่เป็นต้นเหตุให้พีทตายไม่ได้ จึงจะถอนหมั้นและยกเลิกการแต่งงาน...

เขมจิรานึกถึงคำพูดของธนาคิมที่ว่าเป็นเพื่อนรักกับพลาทิปก็ยิ่งจิตตกพึมพำว่าเขาต้องรู้แน่ๆ เขาต้องโกรธต้องเกลียดเธอแน่ๆ ทิพย์อาภางงรู้อะไร

 “รู้ว่าเขม...เขมทำให้เพื่อนรักเขาตายไงแม่”

คำพูดของเขมจิราทำให้ทิพย์อาภากับลูกชิ้นตกใจมาก ทิพย์อาภาซักว่าลูกทำให้ใครตาย เธอเล่าให้ฟังว่าคนตายเป็นเพื่อนพี่คิมชื่อพลาทิป เธอเอาชื่อพิมพ์ชนกไปโกหกเขา

“แต่เขมไม่ได้ตั้งใจจะให้เขาตายนะแม่ เขาเมาแล้วขับรถออกมาตายเอง เขมไม่รู้ เขมไม่ได้ตั้งใจ แม่ พี่คิมเขาต้องเกลียดเขมไม่ยอมแต่งงานกับเขมแล้วแน่ๆ เขมจะทำยังไงดีล่ะแม่ เขมรักพี่คิม รักมากแม่”

“ใจเย็นๆก่อนค่ะลูก ใจเย็นๆมาช่วยกันคิดหาทางออกนะ แม่จะช่วยลูกเอง”

หลังจากคิดแผนการอยู่อึดใจ ทิพย์อาภาก็หาทางช่วยลูกออก ในเมื่อคนที่เป็นต้นเหตุที่ทำให้เพื่อนของ

ธนาคิมตายชื่อพิมพ์ชนก เราก็ต้องให้พิมพ์ชนกเป็นคนรับผิดชอบเรื่องนี้ เขมจิรากลัวมันจะไม่ยอม ทิพย์อาภา

จะเป็นคนทำให้มันยอมเอง เธอฟังแล้วสบายใจค่อยๆ

ล้มตัวลงนอน

ในเวลาต่อมา ทิพย์อาภากล่อมจนเขมจิราหลับไปแล้ว สั่งให้ลูกชิ้นเอากล่องพัสดุกับของข้างในตามออกมาพร้อมกับกำชับอย่าบอกใครเรื่องนี้เด็ดขาด ลูกชิ้นรับคำหนักแน่น จังหวะนั้นนิติเข้ามาถามว่าลูกเป็นอย่างไรบ้าง ทิพย์อาภามองสบตาลูกชิ้นซึ่งรู้เท่าทันความคิดขยับจะไป นิติเห็นรูปศพพลาทิปที่อยู่ในกล่องเสียก่อนรีบดึงมาดู ถามว่านี่มันอะไรกัน ทิพย์อาภาโกหกว่าไม่มีอะไรแค่เพื่อนแกล้งเล่นกันเท่านั้น

“แกล้งเล่น! แต่เอารูปศพคนจริงๆส่งมาเนี่ยนะ”

“โธ่คุณ เด็กๆสมัยนี้ก็เล่นกันแรงๆแบบนี้แหละค่ะ ลูกตกใจนิดหน่อยไม่มีอะไรหรอก”