คนเหนือฅน
ตอนที่ 14
“พวกคุณจับผมข้อหาอะไร”
“เยอะแยะ หมายจับเก่าก็ยังมี”
“ผมต้องการทนาย”
เมฆานั่งนิ่งดูเชิง ผู้การสมเดชต่อรองว่า
“ฉันต้องการรู้เรื่องนายเรืองเดช”
“เรื่องอะไร”
“ยาเสพติดของกลาง ฉันว่ากำนันสิงห์ต้องรู้เรื่องนี้”
“โอ๊ย...อยากจะขำแต่ขำไม่ออก ถ้าพ่อฉันรู้ ป่านนี้ของอยู่ที่ฉันตั้งนานแล้ว”
“มีอะไรที่พ่อนายทำแล้วไม่บอกนายหรือเปล่า”
คำถามของเมฆาทำให้ภูผาชะงักไปนิด นึกถึงคำพูดของพ่อที่เคยบอกว่าบางเรื่องเขาไม่จำเป็นต้องรู้ แต่ภูผาก็ตอบเสียงแข็งว่าไม่มี
“งั้นนายคงไปต่อไม่ได้แล้ว เกมโอเวอร์” เมฆาตัดบทอย่างผู้ชนะ ภูผาถึงคราวหน้าซีดเป็นไก่ต้ม
ooooooo
นวลเดินหิ้วกระเป๋ามาถึงหน้าโรงแรม เป็นจังหวะที่รถคันหนึ่งแล่นมาจอดพอดี ลูกน้องเปิดประตูให้เรืองเดชก้าวลงมา นวลเห็นก็พิศดูหน้าตาของเขาแล้วมีอาการตื่นกลัว แววตาหวาดหวั่น ขมขื่นและเคียดแค้นระคนกัน
พลันเหตุการณ์ในอดีตเมื่อครั้งนวลติดตามครอบครัว เสธ.องอาจไปพักผ่อนที่แก่งช้างข้ามก็ผุดขึ้นมาอย่างชัดเจน
ชายฉกรรจ์จับตัวนวลมาพบกำนันสิงห์ เรืองเดช และจ่าแดงเพื่อเค้นถามถึงเด็กที่ยังหาตัวไม่พบ แต่นวลไม่ยอมบอกเบาะแสใดๆ ตอบแต่ว่าไม่รู้ลูกเดียว
จ่าแดงฮึดฮัดโมโหตะคอกนวลว่า “จะพูดหรือไม่พูด”
“ถึงตายฉันก็ไม่พูด”
“ดี...งั้นก็ไม่ต้องพูด”
ขาดคำจ่าแดงก็ชักมีดออกมาตัดลิ้นนวลอย่างโหดเหี้ยม นวลร้องลั่นลงไปดิ้นด้วยความเจ็บปวดแสนสาหัส แล้วพวกมันก็จากไปโดยไม่เห็นคมกับน้องชายที่ซ่อนตัวอยู่ไม่ไกลจากตรงนี้
วันนั้นนวลจำหน้าพวกมันได้ทุกคน...และวันนี้เมื่อได้เห็นเรืองเดชอีกครั้งนวลก็ยังจำได้ดี แต่เรืองเดชที่เดินสวนนวลไปจำเธอไม่ได้...
ที่บ้านพักในไร่เรืองเดช คมกำลังสาละวนทำกับข้าวมื้อเย็นอย่างเพลิดเพลิน มีเสียงคนเดินมาข้างหลัง คมเข้าใจว่าเป็นพราวฟ้าจึงพูดโดยไม่ได้หันไปมอง
“เสร็จแล้วหรือครับ พอดีอาหารเย็นกำลังจะเสร็จเหมือนกัน มาทาน...”
คมพูดได้แค่นั้นก็โดนพานท้ายปืนกระแทกเข้าใบหน้าเต็มๆด้วยฝีมือลูกน้องของสิงขร คมทรุดลงแล้วโดนมันเอาเข็มฉีดยาแทงเข้าท้ายทอยอย่างเร็ว เขาพยายามต่อสู้แต่เป็นไปอย่างสะเปะสะปะ ไม่ช้าสายตาคมเริ่มพร่ามัวแล้วทุกอย่างก็มืดลงในอีกไม่กี่นาทีถัดมา
ooooooo
เวลานั้นพราวฟ้ากำลังเจรจากับคนซื้อพืชไร่อยู่ด้านนอก พอตกลงนัดส่งของกันเรียบร้อยสิงขรก็โผล่เข้ามาเรียกพราวฟ้า เธอหันมองเขาอย่างแปลกใจ คนซื้อพืชไร่เดินสวนออกไปจึงเหลือแค่พราวฟ้ากับสิงขรแค่สองคน
“พี่สิงขรมีธุระอะไร”
“ต้องมีธุระด้วยหรือถึงมาหาน้องฟ้าได้”
