คนเหนือฅน
ตอนที่ 14
เมฆานึกไปถึงเรืองเดช รำพึงชื่อเขาออกมา ซึ่งคนอื่นๆก็คิดไปในทางเดียวกัน
เวลาเดียวกันนั้นเรืองเดชอยู่ที่บ้านกำลังบ่นกับสิงขรอย่างหัวเสีย
“ฉันสูญเงินไปเกือบพันล้านเพราะไอ้ตำรวจที่ชื่อเมฆา”
“อาสั่งไอ้คมเก็บมันมาตั้งนานแล้วไม่ใช่หรือ”
“ฉันไม่แน่ใจว่าคมมันจะกล้าฆ่าไอ้เมฆา”
“ทำไมครับ”
“รอให้ฉันแน่ใจก่อนแล้วจะบอก”
“ในเมื่อใช้งานมันไม่ได้แล้วจะเก็บมันไว้ทำไม”
“อย่างน้อยมันก็ยังคุ้มครองพราวฟ้าได้”
“แต่ผมไม่ไว้ใจมัน อีกอย่างอาควรจะรีบจัดงานแต่งงานผมกับพราวฟ้าได้แล้ว”
“ฉันบอกแกแล้วไง ถ้าลูกฟ้าตกลง ฉันก็โอเค”
“ได้ น้องฟ้าต้องตกลงแต่งกับผมแน่”
“ดูแกมั่นใจมาก”
“ครับ มั่นใจที่สุด” สิงขรเสียงเข้มแล้วเดินจากไป
ooooooo
ที่ตลาดบางดงเสือ...นวล หญิงวัยกลางคนก้าวลงจากรถโดยสารพร้อมกระเป๋าเดินทางใบย่อม เธอเดินหันไปหันมาเหมือนไม่ใช่คนในพื้นที่
ขณะนั้นที่ร้านค้าหน้าตลาด หมวยกำลังสั่งข้าวของตามรายการที่จดมายาวเป็นหางว่าว พร้อมกำชับเฮียเจ้าของร้านว่า
“จัดให้ครบด้วยนะเฮีย ขี้เกียจมาซื้อใหม่ เรียบร้อยแล้วเอาไปส่งที่ร้านด้วย แล้วเก็บเงินกับเตี่ยนะ”
เฮียรับคำแข็งขันแล้วจัดของต่อไป หมวยเดินออกมาหน้าร้านเป็นจังหวะที่นวลเดินหันหน้าหันหลังมาพอดี สองคนชนกันอย่างจังส่งผลให้นวลล้มลง หมวยตกใจรีบถามไถ่ด้วยความเป็นห่วง
“ป้าเป็นอะไรหรือเปล่า”
นวลไม่ได้เป็นอะไรมากแต่พูดออกมาไม่เป็นภาษา ทำให้หมวยทึกทักว่า
“ป้าเป็นใบ้เหรอเนี่ย น่าสงสารจัง ดูป้าไม่ใช่คนที่นี่นี่”
นวลพยักหน้าและทำมือประกอบคำพูดที่อู้อี้ของตัวเองจนกระทั่งหมวยเข้าใจ
“อ๋อ จะหาโรงแรม ที่บางดงเสือมีโรงแรมเดียว โน่นจ้า...โรงแรมเรืองเดชอยู่ตรงโน้น เดินไปแยกหน้าก็ถึงแล้ว”
นวลขอบใจแล้วเดินจากไป คมกับพราวฟ้าเดินมาอีกทางเห็นหลังไวๆ
“ใครน่ะหมวย” คมถาม
“ป้าแกเป็นใบ้ ถามหาที่พักน่ะ หมวยบอกไปแล้ว พี่คมมาซื้อของหรือจ๊ะ”
“ฉันมาซื้อจ้ะ ว่าจะหาซื้ออาหารแห้งกับเครื่องปรุง แล้วก็เครื่องดื่มไปที่ไร่ คืนนี้ฉันจะค้างที่ไร่”
พราวฟ้าตอบเสร็จก็ส่งยิ้มให้หมวย ส่วนคมถามหมวยว่าเห็นตาจุ้นบ้างไหม แกหายหน้าไปเลย
“เห็นเตี่ยบอกว่าตาจุ้นไปเยี่ยมญาติที่ต่างจังหวัดจ้ะ ฉันไปก่อนนะ จะไปธุระให้เตี่ยอีกหลายที่”
หมวยบอกลาแล้วผละไปขึ้นรถกระบะขับออกไป คมกับพราวฟ้าเข้ามาในร้านเพื่อเลือกซื้อของโดยไม่รู้ว่าที่ฝั่งตรงข้ามลูกน้องสองคนของสิงขรจับตามองอยู่
“เอ็งโทร.บอกพี่สิงขรซิว่าไอ้คมมันอยู่ร้านขายของชำ”
หลังจากนั้นไม่นานสิงขรก็ปรากฏตัวถามลูกน้องว่ามันเข้าไปนานหรือยัง
“นานแล้วครับ”
พราวฟ้าเลือกซื้อของค่อนข้างนาน สักพักคมก็หอบหิ้วข้าวของไปใส่รถแล้วพาพราวฟ้าออกไป สิงขรสงสัยรีบสั่งลูกน้อง
“เอ็งเข้าไปถามเจ้าของร้านสิว่ามันซื้อของไปเยอะแยะเอาไปทำอะไร”
ลูกน้องหายไปครู่เดียวก็กลับมาบอกสิงขรว่า พราวฟ้าพูดว่าจะไปค้างที่ไร่
ooooooo
ทางฝ่ายภูผากับจ่าแดงที่กระเหี้ยนกระหือรือต้องการยาเสพติด โดยเฉพาะจ่าแดงนั้นเร่งเร้าเพราะอยากให้งานจบโดยเร็ว
“ฉันเอาคนมาเพิ่มแล้ว ตอนนี้พร้อมเต็มร้อย แกจะเริ่มเมื่อไหร่”
“ฉันกำลังหาวิธีอยู่”
“ต้องหาวิธีทำไม หาว่ายาเสพติดมันน่าจะอยู่กับใคร หรือว่าใครที่รู้มาบ้างอย่างตำรวจ หรือพวกเรืองเดช”
“มิสเตอร์เอ็กซ์ เขาว่ากันว่ามันอยู่เบื้องหลังทั้งหมด”
