คนเหนือฅน
ตอนที่ 14
พวกเนตรดาวพาเมฆาในสภาพหมดสติมาพักที่บ้านจอบิตั้งแต่เมื่อคืน จนกระทั่งเช้าอีกวันเขาก็ยังไม่รู้สึกตัว เนตรดาวเฝ้าดูแลเช็ดหน้าตาเนื้อตัวให้เขาด้วยความเป็นห่วง
“ดูท่าทางนายคงจะโดนมาเยอะ”
สิ้นเสียงบ่นพึมพึมของเนตรดาว จำปูนก็โผล่เข้ามาพร้อมถ้วยข้าวต้มในมือ
“ยังไม่ฟื้นอีกหรือจ๊ะ ฉันเอาข้าวต้มมาให้เผื่อผู้กองจะหิว”
“ขอบใจนะ สงสัยคงอีกนานกว่าจะฟื้น...”
เนตรดาวพูดไม่ทันขาดคำ เมฆาก็ส่งเสียงแหบแห้งออกมา
“น้ำ...ขอน้ำกินหน่อย”
เนตรดาวกับจำปูนยิ้มให้กันอย่างโล่งใจ จากนั้นเนตรดาวช่วยประคองเมฆาดื่มน้ำจากขันที่จำปูนไปเอามา
“เบาๆ เดี๋ยวก็สำลักหรอก”
จำปูนจับตาดูความใกล้ชิดของสองหนุ่มสาวด้วยรอยยิ้ม แล้วถอยออกมาเงียบๆ เมฆาดื่มน้ำเสร็จก็เอนตัวกึ่งนั่งกึ่งนอนท่าทางเขาอิดโรยอ่อนเพลียมาก
“หิวมั้ย”
“มากเลย”
“ขอข้าวต้มหน่อยสิจำปูน” เนตรดาวพูดแล้วชะงักเพราะข้างหลังไม่มีจำปูน แต่ถ้วยข้าวต้มยังวางอยู่ เธอหยิบมันขึ้นมาส่งให้เมฆา
“กินซะ”
“โธ่...นึกว่าจะป้อน”
“เป็นอะไรกันไม่ทราบ”
“เป็นแฟนไง”
“บ้า...ฉันเป็นแฟนนายตั้งแต่เมื่อไหร่”
“ก็ตอนที่ผมล้มจูบคุณหน้าร้านเจ็กเฮงไง”
“นั่นมันอุบัติเหตุ”
“แต่บ้านผมเรียกรักแรกพบ”
เนตรดาวทั้งอึ้งทั้งเขิน หยิกไปที่แผลเมฆาจนเขาร้องลั่นออกมา จำปูนยังอยู่หน้าบ้านได้ยินถึงกับสะดุ้ง บ่นพึมพำแล้วเดินจากไป
“เข้าพระเข้านางกันดุเดือดขนาดนี้เลยหรือ”
ooooooo
มุมหนึ่งในหมู่บ้านของจอบิ...แสงฉายยืนเหม่อมองทิวทัศน์ที่เป็นป่าเขาสวยงามและพันธุ์ไม้เขียวขจี สักครู่คิมหันต์เดินมาหยุดยืนข้างหลังถามแสงฉายว่าเป็นอะไร
“ฉันรู้สึกเหนื่อย”
“เหนื่อยก็พัก แต่ถ้าคิดจะรักก็มองที่นี่” คิมหันต์ก้าวมาเผชิญหน้าพร้อมชี้ที่หัวใจตัวเอง
“นายนี่ทะเล้นได้ทุกที่ทุกเวลาเลยนะ”
“ชีวิตคิดอะไรมาก”
“ฉันแค่ห่วง...ห่วงผู้คน ห่วงว่าวันหนึ่งจะไม่มีอากาศบริสุทธิ์หายใจ ถ้ามีคนใจร้ายมาทำลายพวกมันหมด”
“ไม่ต้องกลัวหรอก เธอไม่ได้สู้คนเดียว ยังมีฉันที่จะสู้ข้างเธอตลอดไป”
คิมหันต์ไม่พูดเปล่า แต่จับมือแสงฉายมากุมไว้ หญิงสาวรับรู้ถึงความรักและความอบอุ่นจากเขา ต่างคนต่างจ้องตากันด้วยความเข้าใจ ใบหน้าค่อยๆ เคลื่อนเข้าหากัน พลันจอบิส่งเสียงเข้ามาจนทั้งคู่หยุดชะงัก
“ทำอะไรกันน่ะ อ้าว...โทษที”
แสงฉายเขิน คิมหันต์เซ็ง ส่วนจอบิที่รู้ตัวว่าเป็นส่วนเกินรีบหันหลังให้ทั้งคู่
“จูบกันให้เสร็จก่อนก็ได้ เดี๋ยวค่อยบอก”
“โอ๊ย...หมดอารมณ์แล้ว อามีอะไรก็ว่ามา” คิมหันต์พูดเซ็งๆ จอบิหันกลับมายิ้มแหะๆ
หลังจากนั้นทั้งสามคนมารวมตัวกันที่บ้าน ซึ่งมีเนตรดาว เมฆา และจำปูนอยู่กันพร้อมหน้า
“เพื่อนฉันบอกมาว่าตอนนี้กลุ่มของผู้พันอูถั่นกำลังเคลื่อนไหว”
“ใครคือผู้พันอูถั่น” เมฆาสงสัย
“เป็นนายทหารนอกราชการประเทศเพื่อนบ้านเรานี่แหละ มีอิทธิพลสูงและเป็นนักค้ายาเสพติดระดับโลก”
“ทำไมฉันไม่เคยได้ยินชื่อเลย”
“อย่าว่าแต่ชื่อเลย น้อยคนที่จะได้เห็นหน้าเขา”
คิมหันต์เอะใจโพล่งขึ้น “หรือผู้พันอูถั่นจะเป็นมิสเตอร์เอ็กซ์”
“ก็อาจเป็นไปได้ มันเคลื่อนไหวเรื่องอะไร”
“ยาลอตใหญ่ เดาว่าเป็นยาเสพติดของกลางที่ถูกปล้นไป”
“อารู้ไหมว่าใครเป็นคู่ค้า”
“นี่แหละที่เราต้องสืบ”
