ตอนที่ 14
“มี...แต่น้อยมาก แต่ละหลังห่างกันเป็นกิโล พี่เมฆาถามทำไม”
“เผื่อว่านายคมอาจจะไปหลบแถวนั้น”
“อ๋อ...มีโรงบ่มใบยาเก่าๆอยู่”
“ที่ไหน”
“จากนี่ไปสักสามกิโล”
“งั้นรีบพาไปเร็ว”
“ทางนี้...ลัดไปแป๊บเดียวก็ถึง” ว่าแล้วหมวยรีบนำทางไป...
ขณะเดียวกันนั้นสิงขรกับลูกน้องยังแกะรอยตามคมอย่างไม่ลดละ แม้จะทั้งรกและมืดแต่ทุกคนก็ดั้นด้นไปโดยเฉพาะสิงขรที่กระเหี้ยนกระหือรือต้องล่าตัวคมมาให้ได้ภายในคืนนี้
“มึงไม่รอดแน่ไอ้คม”
ในที่สุดคมตะเกียกตะกายไปถึงโรงบ่มใบยาแล้วเข้าไปซ่อนตัวในสภาพอ่อนแรงเต็มที ไม่ช้าไม่นานพวกสิงขรก็ตามมาทัน คมตื่นตัวเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้ากรูมาพร้อมเสียงตะโกนสั่งของสิงขร
“มันต้องเข้ามาหลบในนี้แหละ หาให้ทั่ว!”
ooooooo










