ชาติเสือพันธุ์มังกร

“อั๊วรู้อยู่แล้วว่าเฮียต้องโกหก อย่างเฮียจะมาแต่งงานกับอั๊วได้ยังไง”

“ลื้อรู้ก็ดีแล้ว อั๊วค่อยสบายใจหน่อย กลัวลื้อเข้าใจผิด อั๊วกังวลจนนอนไม่หลับแล้วเนี่ย”

พูดจบก็ผละไป ทิ้งสาวน้อยในอุปการะให้มองตามอึ้งๆ สับสนในใจอย่างบอกไม่ถูกว่าควรดีใจหรือเสียดายที่เขาบอกว่าคำประกาศแต่งงานด้วยเป็นแค่ข้ออ้างส่งๆ...

เม่งฮงไม่ได้บอกเรื่องทะเลาะกับหลานชายให้ฮุ่ยเซี้ยงรู้ ไต้เกียวเลยยังมีความหวังแวะไปทำอาหารให้ทรงวาดเหมือนเคย แต่เมื่อรู้ว่ากิมเอ็งมาทำหน้าที่แม่ครัวประจำจึงรู้ตัวว่าถูกทรงวาดปฏิเสธ

ฮุ่ยเซี้ยงรู้เรื่องไต้เกียวหลานสาวคนสวยถูกทรงวาดปฏิเสธก็ของขึ้น

“อาโฮ่วทำอย่างนี้หมายความว่าอะไร!”

ไต้เกียวถอนใจพรึด เอ่ยเสียงเครียด “จะต้องตีความหมายอะไรอีกอาแปะ เฮียโฮ่วไล่อั๊วทางอ้อมน่ะสิ เห็นอั๊วไปทำกับข้าวให้กินบ่อยๆเลยหาคนมาทำแทนซะเลย แถมกำชับยัยแก่นั่นอีกว่าห้ามใครทำให้กินเด็ดขาด”

“หลานสาวอั๊วทั้งสวยทั้งดีอย่างนี้มันจะเอาอะไรอีกวะ”

“อั๊วเบื่อเต็มทนแล้วนะอาแปะ อั๊วบอกแล้วว่าเฮียโฮ่วไม่สนใจอั๊วหรอก อาแปะก็ไม่เชื่ออั๊ว”

“ใจเย็นๆน่าอาไต้เกียว นึกถึงโรงสีแล้วก็ทรัพย์สมบัติต่างๆที่ไอ้เก๋าเจ้งนั่นมีสิ ไหนจะมีพ่อบุญธรรมเป็นคนใหญ่คนโตอีก ถ้าลื้อได้เป็นเมียอีสบายไปทั้งชาติเลยนา”

ฮุ่ยเซี้ยงเล็งเห็นผลประโยชน์ที่จะได้จากการจับหลานสาวดองกับทรงวาดเลยตะล่อมให้อดทน ไต้เกียวคร้านจะเถียงว่าคงไม่มีทางเป็นไปได้ ได้แต่ยืนหน้าเซ็งกระทั่งเม่งฮงแวะมาหา ฮุ่ยเซี้ยงจึงหันไปโวยวายใส่

“ลื้อมาก็ดีแล้ว รู้เรื่องหลานชายอวดดีของลื้อหยามน้ำหน้าอั๊วกับอาไต้เกียวรึยัง อั๊วหากินมาค่อนชีวิตยังไม่เคยมีใครกล้าหยามอั๊วอย่างนี้มาก่อน”

เม่งฮงอึดอัดใจมากแต่ทำได้แค่ปลอบแกนๆ “ใจเย็นๆก่อนตั่วเฮีย ไม่ใช่แค่ตั่วเฮียอั๊วก็โดนอาโฮ่วอีหยามมาเหมือนกัน ดูเอาเถอะ...อีจะเอาอีเด็กขอทานนั่นมาเป็นเมีย ไม่ติดว่าเป็นหลานได้ตายกันไปข้างแล้ว”

ท่าทางหนักใจของเม่งฮงทำให้ไต้เกียวเหลืออด แหวใส่ฮุ่ยเซี้ยงผู้เป็นลุง

“อั๊วบอกอาแปะแล้วใช่ไหมว่าเฮียโฮ่วไม่สนใจอั๊วอาแปะก็ไม่ฟัง ให้อั๊วแส่หาความอัปยศจนได้”

ฮุ่ยเซี้ยงเห็นหลานสาวอับอายก็เจ็บใจ “ลื้อดูอาฮง หลานสาวอั๊วผิดอะไรต้องโดนยังงี้ ลื้อรับปากอั๊วว่าจัดการจับคู่ให้ได้แน่ๆ แล้วนี่อะไร...หลานชายลื้อเห็นอีเด็กไม่มีหัวนอนปลายตีนดีกว่าหลานสาวอั๊ว ลื้อมันไม่ได้เรื่อง เก่งแต่ปาก”