ชาติเสือพันธุ์มังกร
ตอนที่ 2
ปิ่นมุกตกใจปลอบไม่ออก ทรงวาดยกมือกุมหัวตัวเอง เปรยเสียงอ่อนแรง
“ถึงจะทำเพื่อป้องกันตัวแต่อั๊วก็คือฆาตกรอยู่ดี นับแต่นี้อั๊วไม่มีทางถอยกลับได้อีกแล้ว”
น้ำเสียงปลงๆ ของเขาทำให้ปิ่นมุกสงสารแต่ก็พูดอะไรไม่ออก ทรงวาดรับรู้ถึงความรู้สึกเธอ เอ่ยเสียงเศร้า
“รู้ไหมว่าทำไมอั๊วถึงไม่อยากบอกลื้อ ไม่อยากให้ใครๆรู้ว่าอั๊วกำลังทำอะไรอยู่ ก็เพราะอั๊วไม่อยากให้พวกลื้อต้องมาแปดเปื้อนกับอั๊ว...ปล่อยให้อั๊วมันสกปรกไปคนเดียว”
ทรงวาดก้มหน้ากลั้นน้ำตาด้วยความคับแค้นใจ ปิ่นมุกโถมตัวกอดปลอบ อยากถ่ายทอดพลังงานดีๆให้เขา ทรงวาดกุมมือสาวน้อยในอุปการะก่อนตบเบาๆแทนคำขอบคุณที่เธอเข้าใจความรู้สึกเขา...
การตายของมือปืนปริศนาที่บุกยิงปิดปากยุทธชัยต่อหน้าต่อตาทรงวาดกับวิสูตรทำให้การสืบหาต้นตอบงการวางระเบิดรถของชาญยุทธหยุดชะงัก ชาญยุทธขัดใจแต่ทำอะไรไม่ได้นอกจากปั้นหน้ายิ้มแย้มเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
พันเดช นักการเมืองหนุ่มร่วมพรรคของชาญยุทธนั่นเองเป็นตัวการแท้จริง ท่าทางนอบน้อมของเขาทุกครั้งที่เจอหน้าชาญยุทธทำให้ไม่มีใครติดใจสงสัย มีเพียงเหล่าลูกน้องคนสนิทเท่านั้นที่รู้ถึงความโหดเหี้ยมและเลือดเย็นของเขาดี
คำสั่งฆ่าปิดปากยุทธชัยก็เป็นฝีมือพันเดช ลูกน้องคนสนิทรอจังหวะอยู่แล้วปรี่มารายงานเมื่อได้อยู่ตามลำพัง
“เมื่อคืนไอ้พิชิตตายครับ ดีที่ก่อนตายมันเก็บไอ้ยุทธชัยได้ ไม่งั้นเรื่องเราแดงแน่ ท่านจะให้ทำยังไงต่อไปครับ”
“หยุดทุกอย่างไว้ก่อน...ปรับตำแหน่งใหม่คราวนี้พ่อไอ้ชาญยุทธมันได้เก้าอี้สำคัญ”
พันเดชเอ่ยเสียงเครียด ข่มความโกรธที่พลาดหวังกำจัดชาญยุทธศัตรูคนสำคัญในเส้นทางการเมืองของเขา
ลูกน้องก้มหน้ารับคำสั่งก่อนอึกอักเมื่อเจ้านายถามถึงคนฆ่าพิชิตนักฆ่ามือดี “มันถูกยิงจากระยะไกลครับ เท่าที่รู้น่าจะเป็นฝีมือน้องบุญธรรมไอ้ชาญยุทธชื่อทรงวาด ...ในวงการเรียกมันว่าเถ้าแก่เสือครับ”
“จะเสือจะสิงห์ถ้ามันกล้าขวางทางฉันมันก็ต้องตายเหมือนกัน!”
ooooooo
วันเวลาผ่านไปอีกหนึ่งเดือนหลังเหตุการณ์ลอบฆ่าปิดปากยุทธชัย ทรงวาดใช้ชีวิตเถ้าแก่เสือในเยาวราชอย่างสงบสุขร่วมกับพี่น้องและบรรดาเด็กในอุปการะ ป่วยซังเริ่มคบหาดูใจกับสุเทพเสมียนของโรงสีเพราะความใกล้ชิด ส่วนปิ่นมุกก็สอบได้อันดับหนึ่งและขอรางวัลจากทรงวาดคือพาไปเที่ยวทะเล
ทรงวาดภูมิใจในตัวปิ่นมุกมากแต่ไม่ทันตอบตกลงให้รางวัล ไต้เกียวก็หอบปิ่นโตกับข้าวมาฝาก ปิ่นมุกงุ่นง่าน ยังไม่รู้ตัวว่าแอบหึงแต่คิดว่าไม่ชอบใจเพราะหวงผู้อุปการะที่รักแบบพี่ชายมากกว่า
