ชาติเสือพันธุ์มังกร
ตอนที่ 2
“อาแปะจะให้อั๊วแต่งงานกับไอ้คนไม่มีสมองอย่างไอ้เตี๋ยงรึไง โง่ยิ่งกว่าโง่”
ฮุ่ยเซี้ยงถอนใจยาว ตั้งท่าจะกล่อมหลานสาวให้ใจเย็นแต่เธอไม่ฟังโพล่งอย่างเหลืออด
“อาละวาดบนโรงพักเหมือนหมาบ้าทั้งที่ตัวเองเป็นฝ่ายเสียเปรียบ ไอ้ตำรวจนั่นได้ทีก็ยั่วโมโหใหญ่ถ้าไม่ช่วยกันจับตัวเอาไว้มีหวังได้ติดคุกข้อหาทำร้ายตำรวจกันทั้งหมดนี่ล่ะ”
“อั๊วรู้ว่าอาเตี๋ยงมีแต่แรงไม่มีสมอง แต่อย่างนี้ก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ ทุกอย่างจะได้อยู่ในกำมือลื้อไง”
“กว่าจะได้สมบัติอั๊วคงบ้าตายไปก่อน มีผัวโง่อย่างงี้แต่งกับหมูหมากาไก่ซะยังจะดีกว่า”
“ลื้อเป็นหลานสาวอั๊ว หลานสาวเจ้าของโรงน้ำชา เจ้าของบ่อน หมูหมากาไก่ก็ใช่ว่าจะอยากได้ลื้อนา”
ไต้เกียวชะงักเมื่อได้ยินคำพูดลุง ฮุ่ยเซี้ยงไม่สนใจอาการอึ้งของหลานสาว พูดจากใจจริง
“อั๊วพูดจริง...อาโฮ่วเองก็เป็นตัวอย่างให้เห็นแล้วไม่ใช่เหรอ ทำงานอย่างนี้ก็มีทั้งคนกลัวทั้งรังเกียจ ไม่ได้สบายๆอย่างที่ลื้อเห็นหรอก เพราะฉะนั้นอั๊วก็คงหาดีที่สุดให้ลื้อได้แค่อาเตี๋ยงนี่แหละ”
พูดจบก็ผละไป ทิ้งไต้เกียวให้มองตามเซ็งๆ คับแค้นใจจนต้องพึมพำไล่หลัง
“แปะไม่มีปัญญา งั้นอั๊วจะทำให้ดู คนอย่างอั๊วไม่มีวันดักดานอยู่แค่นี้หรอก!”
ทรงวาดหาทางช่วยลี่เง็กด้วยวิธีถนัดคือไกล่เกลี่ย เกลี้ยกล่อมและข่มขู่คู่กรณีหนุ่มของลูกพี่ลูกน้องสาว
ซึ่งยังนอนพักรักษาตัวที่โรงพยาบาลจนฝ่ายนั้นยอมความและสัญญาจะให้การว่าเรื่องทั้งหมดเป็นอุบัติเหตุ
ปิ่นมุกทึ่งมากที่ทรงวาดกล่อมคู่กรณีหนุ่มของลี่เง็กสำเร็จ เมื่อเจออรุณรุ่งหรือฮุ่ยหลิงซึ่งมาฝึกงานในฐานะนักศึกษาแพทย์ก็อดกระเซ้าทรงวาดให้รุ่นพี่สาวฟังไม่ได้ว่าเขาทำตัวเป็นหลานกตัญญู
อรุณรุ่งมองทรงวาดด้วยแววตาหวานแต่เขาทำไม่รับรู้ เฉไฉกลบเกลื่อนดื้อๆ
“อาจูอีก็นินทาอั๊วไปเรื่อย อั๊วก็แค่มารับผิดชอบแทนน้องแล้วก็ทำความเข้าใจกันเท่านั้นเอง”
“แหม...ทำความเข้าใจ มาขู่เขามากกว่ามั้งเฮีย”
“อั๊วไม่ได้ขู่ อั๊วให้อีเลือก แล้วอีก็เลือกทางดีที่สุดของอีแล้ว”
“นี่ถ้าน้องถ้าญาติเฮียก่อเรื่องอีก เฮียก็คงต้องตระเวนให้ทางเลือกไปทั่วล่ะสิ”
ปิ่นมุกแขวะไม่ไว้หน้าเพราะรำคาญความใจอ่อนของผู้อุปการะหนุ่ม ทรงวาดไม่ได้ถือสาและขอตัวกับอรุณรุ่งเพื่อไปช่วยประกันตัวลี่เง็กที่โรงพัก โดยไม่รู้เลยว่าลูกพี่ลูกน้องสาวที่ตัวเองตั้งใจช่วยนั้นกำลังนินทาตนกับรณชิตอย่างมันปาก โดยเฉพาะเรื่องสมัยเด็กที่เขาทำให้เธอถูกพ่อทำโทษเกือบตาย!
ooooooo
