ชาติเสือพันธุ์มังกร

ปิ่นมุกหรือเตียงจูไม่ได้ไปร่วมงานหมั้นแต่แวะไปแสดงความยินดีกับอรุณรุ่งหรือฮุ่ยหลิง รุ่นพี่สาวคนสนิทที่สอบติดแพทย์ อรุณรุ่งหัวเราะชอบใจที่รุ่นน้องสาวมีอาการตื่นเต้นและทำท่าจะประกาศทั่วเยาวราชจนอดไม่ได้จะเย้าคืนเรื่องอีกฝ่ายอาจได้เป็นเถ้าแก่เนี้ยโรงสีของทรงวาด

“นี่แจ้ก็รู้เหรอ ไอ้ไช้! ไอ้ปากกระโถน! กลับไปนะอั๊วจะเอาเลือดหัวอีออก”

“อย่าไปว่าอาไช้เลยน่า อีเป็นห่วงลื้อนะ แต่พอรู้ว่าไม่จริงอีก็ดีใจยิ่งกว่าตอนอั๊วสอบแพทย์ได้เสียอีก”

กระนั้นปิ่นมุกก็หน้าหงิกงอจนอรุณรุ่งต้องเลิกแกล้ง “แต่จะว่าไปผู้ปกครองลื้อใช้วิธีนี้ก็ไม่ถูกนะ ทำลื้อเสียหายไปด้วย นี่ล่ะน้าวิธีคิดของพวกนักเลง...คิดถึงแต่ตัวเองไม่คิดถึงคนอื่นเท่าไหร่”

“ตอนนั้นมันฉุกละหุก จะโทษเฮียโฮ่วก็ไม่ได้หรอก ช่างเถอะแจ้เดี๋ยวคนก็ลืม”

“ช่างไม่ได้หรอก เราเป็นผู้หญิงนะ มีแต่เสียกับเสีย นี่ล่ะ...อั๊วถึงไม่ชอบพวกนักเลง”

อรุณรุ่งพูดจากใจจริงเพราะไม่เคยชอบพวกนักเลงและชาวแก๊งมาแต่ไหนแต่ไร ปิ่นมุกไม่เถียงเพราะรู้จักนิสัยอีกฝ่ายดี สองสาวนั่งคุยและออกไปซื้อของด้วยกันพักใหญ่จึงแยกย้าย โดยปิ่นมุกต้องรอทรงวาดมารับส่วนอรุณรุ่งจะนั่งรถลากแยกกลับบ้านตามลำพัง

ปิ่นมุกไปส่งรุ่นพี่สาวขึ้นรถลาก แต่แวบเดียวก็ร้องโวยวายเมื่อเห็นว่าคนลากรถมีท่าทางน่าสงสัยและอาจทำให้รุ่นพี่สาวอยู่ในอันตราย ทรงวาดมารับเธอพอดีเลยคว้าจักรยานใกล้ตัวกวดตามไปช่วยอรุณรุ่ง

อรุณรุ่งตกใจเมื่อรู้ว่าคนขับรถลากคืออดีตคนงานร้านทองที่พ่อไล่ออกเมื่อไม่กี่วันก่อน โชคดีที่ทรงวาดตามไปช่วยทันเธอเลยรอดมาได้ ความกล้าหาญและเด็ดเดี่ยวของทรงวาดทำให้เธอมองเขาเปลี่ยนไป...ไม่ใช่แค่พวกนักเลงและชาวแก๊งผู้ทรงอิทธิพลในเยาวราชแต่เป็นผู้ชายคนหนึ่งที่อบอุ่นและพึ่งพาได้

ทรงวาดกับปิ่นมุกพาอรุณรุ่งไปส่งบ้าน ฮกไช้พ่อของอรุณรุ่งยกน้ำชากับขนมมาขอบคุณเป็นการใหญ่ ทรงวาดแค่พยักหน้ายิ้มๆแล้วถือโอกาสมอบแหวนเพชรซึ่งถูกเม่งฮงปฏิเสธให้อรุณรุ่งเป็นรางวัลเมื่อได้ยินว่าเธอเพิ่งสอบติดแพทย์ อรุณรุ่งไม่กล้ารับเพราะเห็นว่ามากเกินไป ปิ่นมุกช่วยพูดอีกแรง หว่านล้อมสารพัดจนรุ่นพี่สาวต้องรับไว้เพราะคิดเองแบบเด็กๆว่าให้อรุณรุ่งดีกว่าให้ไต้เกียว

ทรงวาดมอบแหวนเป็นรางวัลให้ด้วยความยินดีจากใจจริง แต่อรุณรุ่งกลับหวั่นไหวและอดคิดไม่ได้ว่าแหวนที่เขาให้มาเหมือนเป็นของแทนใจ...หรือเขาจะคิดอะไรกับเธอ

ooooooo

งานหมั้นหมายระหว่างเฮ้งเตี๋ยงกับไต้เกียวผ่านไปสามเดือนกว่า ทรงวาดหรือเสือใช้ชีวิตตามปกติ เข้าโรงสีและเก็บส่วยให้พ่อบุญธรรม ทุกอย่างราบรื่นยกเว้นเรื่องรถของชาญยุทธถูกวางระเบิดที่ยังหาตัวการใหญ่ไม่ได้...