ชาติเสือพันธุ์มังกร

คำถามของเม่งฮงทำให้ปิ่นมุกหายใจไม่ทั่วท้อง แอบหวงทรงวาดแบบไม่รู้ตัว ทรงวาดหน้าเจื่อนตอบไม่ถูก เม่งฮงคิดว่าเขาลำบากใจเพราะอาจมีหญิงสาวที่ทางการันต์กับชาญยุทธหมายตาไว้

“เป็นพวกลูกข้าราชการรึเปล่า พ่อบุญธรรมลื้อเป็นคนใหญ่คนโต ลื้อคงรู้จักพวกผู้ลากมากดีล่ะสิ ถ้าอย่างนั้นอั๊วก็พอเข้าใจ ถึงอาไต้เกียวอีจะดีแต่ก็ให้ผลประโยชน์ลื้อไม่ได้ แล้วอีชื่อแซ่อะไร เป็นลูกเต้าเหล่าใคร”

ทรงวาดอึกๆอักๆ เม่งฮงซักไซ้ด้วยความร้อนใจ “ว่ายังไงอาโฮ่ว...ถ้าลื้อบอกอั๊วไม่ได้ว่าอีเป็นใคร ลื้อก็ต้องแต่งกับอาไต้เกียว อั๊วเป็นอาเจ็กลื้อ เป็นญาติผู้ใหญ่คนเดียวที่เหลืออยู่ของลื้อ ลื้อต้องเชื่อฟังอั๊ว”

เม่งฮงมองหน้าหลานชายคาดคั้น ทรงวาดอึดอัดตัดสินใจโพล่งออกไป

“อั๊วไม่ได้แต่งกับลูกข้าราชการที่ไหนหรอก...อั๊วจะแต่งกับอาจู”

ปิ่นมุกตะลึงกับคำประกาศกร้าวของทรงวาด ต่างจากเม่งฮงที่โวยทันทีที่ได้ยินชื่อปิ่นมุกหรือเตียงจู

“ลื้อจะแต่งกับอีเด็กขอทานนั่นเหรอ อั๊วไม่ยอมเด็ดขาด ถ้าลื้อเอามันมาร่วมแซ่ ลื้อกับอั๊วตัดขาดกัน”

ทรงวาดรู้สึกผิดที่โกหกแต่ไม่เปลี่ยนใจ ยืนกรานหน้าตาย “อาเจ็กเป็นญาติผู้ใหญ่คนเดียวของอั๊ว ถึงยังไงอั๊วก็เคารพอาเจ็กเหมือนเดิม แต่อั๊วยืนยันว่าถ้าอาจูเรียนจบเมื่อไหร่อั๊วจะแต่งกับอาจู”

เม่งฮงโกรธหลานชายคนเดียวมากที่ขัดใจ เอ็ดทิ้งท้าย

“ลิ้มบุ่นโฮ่ว...ลื้อแน่มาก ถ้าลื้อจะเอาอย่างนั้นเราก็ไม่ต้องมาพูดกันอีก!”

ขาดคำก็เดินไปเปิดประตู เห็นปิ่นมุกแอบฟังพร้อมก๊กไช้ก็ชี้หน้าจะด่าให้หายแค้น ทรงวาดปราดมาคุมเชิง เม่งฮงเลยไม่ได้ทำอะไรปิ่นมุกนอกจากปึงปังจากไป ทิ้งสองหนุ่มสาวผู้อุปการะและผู้ถูกอุปการะให้มองหน้ากันอึ้งๆโดยเฉพาะทรงวาดที่แก้ตัวไม่ออกเพราะคิดไม่ถึงว่าเธอจะได้ยินเรื่องนี้

ooooooo

ปิ่นมุกเดินใจลอยเข้าห้อง สมองอื้ออึงไปด้วยคำพูดประกาศของทรงวาดว่าจะแต่งงานกับเธอทันทีที่เรียนจบ ทรงวาดก็นั่งไม่ติดสุดท้ายต้องไปเคาะประตูห้องสาวน้อยในอุปการะขอปรับความเข้าใจ

“อั๊วกลัวลื้อเข้าใจผิด ที่อั๊วคุยกับอาเจ็ก...คืออั๊วไม่ได้คิดแต่งงานกับลื้อจริงๆหรอกนะ อั๊วก็แค่พูดเอาตัวรอดไปเท่านั้นเองแต่อั๊วจะอ้างคนอื่นก็ไม่ได้ เกิดอาเจ็กอีไปตามสืบขึ้นมาความก็แตกอีก อั๊วก็เลยอ้างลื้อเพราะกว่าลื้อจะจบปริญญาตรีก็อีกหลายปี ป่านนั้นอาไต้เกียวอีก็คงแต่งงานไปแล้ว...ลื้อเข้าใจอั๊วนะ”

ทรงวาดแก้ตัวยาวเหยียด ปิ่นมุกอึ้งไปอึดใจก่อนแกล้งหัวเราะกลบเกลื่อน